[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Sfax

Goed, de term geneesheer is misschien wat verkeerd gekozen, maar psychologen en psychiaters reken ik ook tot de medische staf. Ik stel dan ook nergens dat deze mensen hun oordeel minder waardig is, aangezien zij aanvullend zijn op de pure anatomische tak van geneeskunde.

jammer maar helaas maar zo wordt er in de echte wereld niet geredeneerd.
je kunt nog 30 psychologen hebben die willen inzien wat er aan de hand is, als er geen arts is die dat wil, sta je nergens. En dan komen er nog de medische adviseurs, waarvan sommigen er blijkbaar sowieso vanuitgaan dat al die mensen die zoiets 'vaags' hebben wel profiteurs zouden zijn.
Ik kan daar enorm kwaad van worden.

Zeg ik dat dan? Zie repliek hierboven...

Het was niet alleen een vraag naar jou, maar naar de hele wereld eigenlijk.

Als u men vorige posts hebt gelezen, zal u zien dat ik niet bepaald roep om het intrekken van steun aan mensen die echt ziek zijn (uw categorie 1 dus). Mensen met psychische problemen zijn wat mij betreft ook ziek en horen dus ook in die categorie thuis. De groep waartegen ik van leer trek zijn mensen die "misbruik" maken van pyschische problemen om toch maar niet te moeten gaan werken (en jawel, zo zijn er genoeg en dat weet u ook). Mensen die zichzelf bijvoorbeeld depressief noemen, om toch maar niet te moeten gaan werken, ook al blijkt na onderzoek (als dat onderzoek al plaats vindt, hoeveel nemen zichzelf niet voor zelfverklaard psycholoog en noemen zichzelf depri?) door bevoegde mensen dat dit niet het geval is. Het zijn ook zo'n mensen die als eerste zullen roepen dat het systeem tegen hen is wanneer zo'n diagnose hen tegenspreekt.
Zeg ik daarmee dat elk individueel geval zo iemand is? Nee, maar het zijn wel die gevallen die het verzieken voor diegenen die echt problemen hebben. Het zijn zij die zo'n beeld bij anderen scheppen van "ze is weer eens aan het overdrijven hoor" en het zijn zo'n mensen die wat mij betreft ook onder categorie drie vallen.
Dus nee, echt zieken (lichamelijk of psychisch) horen niet beroofd te worden van hun steun; ook zij die reëel tijdelijk werkonbekwaam zijn hoeven hun steun niet te verliezen. Mensen die het systeem misbruiken daarentegen, die mogen inderdaad hun steun afgenomen te worden...

Daar ben ik het mee eens.
Het enige probleem is dat 'onderzoek'.
Er zijn mensen die zich bijv. depressief willen laten verklaren om niet te moeten werken, en die 'door de mand vallen' en dan beginnen roepen dat het systeem tegen hen is.
Er zijn echter ook mensen die depressief zijn, die niet erkend worden, en die dan ook roepen dat het systeem tegen hen is.
Dat onderscheid is door mensen die tegen hen staan brullen dat ze profiteurs, nogal moeilijk te maken eh.

Van mensen die echt problemen hebben die ik ken, hoor ik soms wel eens: 'maar ik snap dat niet, die mankeert precies toch niks'?
Meestal ligt daar een observatiebias aan de grondslag: die zieken komen enkel onder de mensen als ze zich eens goed voelen (wat hopelijk nog mag, ook voor zieken) - mensen zien op die manier niet wat er misgaat als ze zich niét goed voelen.

Als ik me goed voel, kan ik uren staan shaken op de dansvloer, en dan kan ik me inbeelden dat ik er niet uitzie als de chronische pijnpatiënt. Mensen zien het natuurlijk niet wanneer ik miserabel in de zetel gepletst lig en zelfs geen tv meer kan kijken omdat ook d�*t te lastig is.