Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Raven
Kinderen van werkloze ouders presteren erg slecht op school. Zijn niet gemotiveerd, halen slechte resultaten, komen in lagere beroepsrichtingen terecht, bissen, en velen maken zelfs hun middelbaar niet af. Omwille van hun laaggeschoolde opleiding, dreigen zij zelf ook werkloos te worden.
Zelfs als een van de ouders lange tijd werkloos was, maar daarna dan toch werk vind, blijven de kinderen erg slecht presteren omwille van de opgedane schoolachterstand.
Een zeer moeilijke problematiek, en eentje die enkel nog maar zal groeien naarmate er meer laaggeschoolde werklozen (het merendeel van de inwijkelingen) op de markt komen.
Hoe ziet u dit opgelost raken?
|
Om de werkgelegenheid te stimuleren dient er werk te worden gemaakt van een bedrijfsvriendelijk economisch klimaat dat de economische groei ten goede komt. Enkel economische groei zorgt voor meer werkgelegenheid. Onze arbeidsmarkt kan maar beter wat flexibeler worden: afschaffing van het wettelijk minimumloon, meer mogelijkheden inzake overuren, meer soepele ontslagregelingen, enz.. Indien onze openbare financiën het zouden toelaten, zouden de sociale lasten en de belastingen op arbeid fors moeten worden verminderd. Dergelijke maatregelen zouden leiden tot meer werkgelegenheid in de privésector. In de publieke sector hoeft er niet te veel te veranderen. Wel kan daar de instroom van nieuwe leerkrachten worden beperkt (zie
http://forum.politics.be/showthread.php?t=22164).
Verder zou het huidige passieve uitkeringssysteem voor wie werkbekwaam is, moeten worden vervangen door een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem.
Dit houdt in dat wie geen werk vindt en werkbekwaam is, evenals wie zijn (deeltijds) arbeidsinkomen wat zou willen aanvullen, niet langer recht zou hebben op een passieve (werkloosheids)uitkering, doch enkel nog recht mogen hebben op een prestatiegericht gemeenschapsdienstvervangingsinkomen van 5 euro per effectief gepresteerd uur gemeenschapsdienst. Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem zou een sociale correctie zijn op de vrije (arbeidsmarkt)economie en zou tegelijkertijd het huidige, parasiterende, schaamteloze, verwerpelijke sociaal profitariaat in de kiem smoren. De huidige werkonwillige uitkeringstrekkers zouden zich niet eens de moeite getroosten om zich in te schrijven bij het gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem, wat reeds een serieuze besparing zou opleveren. Door het eerder lage gemeenschapsdienstuurinkomen zouden de gemeenschapsdienstpresteerders geneigd zijn zich niet te nestelen in het gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem. Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem zou eerder dienst doen als een soort tijdelijk noodsysteem, dat werkwilligen niettemin de kans zou bieden een voldoende hoog inkomen te vergaren op voorwaarde dat ze bereid zijn een redelijke inspanning te leveren.