Vlaamse Militanten Orde
Dit is in het kort de geschiedenis van de VMO, de Vlaamse Militanten Orde. Mede dankzij deze groepering,door hun acties en strijdlust,leeft de roep naar een onafhankelijk Vlaanderen nog altijd. Dit is slechts een korte schets van de 35-jarige periode dat deze groepering bestond,die dankzij hun idealisme,kameraadschap en hun verlangen naar een onafhankelijk Vlaanderen een plaats in de geschiedenisboeken verdient!
De eerste jaren na de "bevrijding" in '45, was een zwarte periode voor nationalistisch Vlaanderen. Vele Vlamingen hadden tijdens de oorlog meegevochten met hun Duitse broeders en actief deelgenomen aan de collaboratie!Dit was trouwens volledig te begrijpen aangezien de Vlamingen in het vooroorlogse België als tweederangsburgers behandeld werden en door de Franstalige bourgeoisie gediscrimineerd werden!De Vlamingen die in de middeleeuwen een roemrucht en trots volk waren, werden nu als slaven behandeld!Toen de Duitse troepen aan hun veroveringstocht door Europa bezig warenleek daar verandering in te komen, ze behandelden de Vlamingen met respect, respect voor hun vlag en identiteit!Daardoor was het ook niet verwonderlijk dat vele Vlamingen de Duitse zijde kozen, want zij waren de bevrijders!
Onmiddellijk na de oorlog (en iedereen weet spijtig genoeg hoe die afliep), brak een van de zwartste periodes uit de Vlaamse geschiedenis aan!De Belgische overheid, zogenaamd verzetshelden en communistische jakhalzen konden nu eindelijk wraak nemen en door het opzetten van clowneske "processen" werden vele Vlamingen veroordeeld tot de doodstraf of lange gevangenisstraffen. Zo werd de Vlaamse Beweging onthoofd en was ze op sterven na dood. Tot 1949: het ontstaan van de VMO!
De VMO werd opgericht rond de periode '49-'50 door Bob Maes, later werd het leiderschap overgenomen door Wim Maes. In de beginjaren was er nog geen vaste structuur en bestond de VMO vooral uit losse groepjes van militanten in de grootste Vlaamse steden...
In de loop der jaren werd de VMO groter, beter gestructureerd en uitgerust met een eigen uniform, muziekkapel en vaandels!In die tijd kwamen ze ook op de voorgrond als ordedienst van Volksunie (VU) die toen de partij was van de Vlaams - nationalisten met als voornaamste thema's de Vlaamse onafhankelijkheid en amnestie. De VMO haalde toen met het hele land de pers met ondermeer de "teeractie" te Oostende (Franstalige opschriften van restaurants werden met teer overschilderd) en de "slag om Stekene" (de oprichting van een erepark voor het St. Maartensfonds)!
De doodsteek kwam er in 1968 toen hun leider Wim Maes stierf. Even daarvoor waren de contacten met de VU al verbroken toen die (zoals we zoveel zien) hun radicale principes inruilden voor wat parlementszetels en een linksere koers ging varen. Na de dood van Wim Maes volgde een overgangsperiode met verschillende leiders doch de VMO werd ontbonden in 1971 onder druk van landsverraders die in het parlement zetelden!
Na enkele maanden besloot Bert Eriksson met enkele getrouwen een "nieuwe" VMO op te richten, want er was in Vlaanderen nood aan een radicale beweging, een drukkingsgroep van echte militanten die de Vlaamse noden bleef aankaarten!
De eerste samenkomst op de IJzerbedevaart in 1971 bleek een groot succes!Dit was het begin van de nieuwe radicale VMO!De acties bleven niet uit maar deze keer werd ook betoogd tegen drugs, immigratie en communisme. Het was ook door de VMO in 1979, die slechts met een 50-tal(!) militanten het gemeentehuis te Voeren bezetten en daardoor een duizendtal rijkswachters bezighielden, dat de Voerwandeling van het TAK kon doorgaan!
De twee tot de meest verbeelding sprekende acties vonden plaats in respectievelijk 1973 (operatie Brevier) en in 1978 (Operatie Delta).Op 10 mei 1973 werd het lichaam van priester- dichter Cyriel Verschaeve opgegraven te Solbad Hall (Tirol - Oostenrijk) en volgens zijn laatste wens begraven in Vlaamse grond (te Alveringem).De priester - dichter werd door de Belgische regering bij verstek ter dood veroordeeld wegens collaboratie en steun aan de Oostfronters!Dankzij de VMO werd zijn laatste wens uitgevoerd!Operatie Delta was het codewoord voor de opgraving van Staf Declerq en het bijzetten van zijn lichaam in het familiegraf te Asse, op 07 december 1978 door een achtkoppig VMO - commando!Staf Declerq was de leider van het VNV en werkt mee met het nieuwe regime tijdens de oorlog!Na zijn dood op 22 oktober 1942 werd hij door "verzetshelden" in een slijkgreppel gegooid het lichaam gruwelijk verminkt,het bleef daar 34 jaar liggen ...Dankzij de VMO werd de laatste wens van zijn weduwe voltrokken!
Op 19 januari 1981 begon er echter een monsterproces tegen meer dan 100 VMO - leden waaronder hun leider Bert Eriksson. Na 35 jaar strijden tegen de Belgische staat werd een wet vanonder het stof gehaald om de VMO te kelderen: de wet op privé-milities. Zoals verwacht in onze "rechtsstaat" werd de VMO zwaar veroordeeld als zijnde een privé-militie, met in totaal 25 jaar gevangenisstraf en miljoenen frank aan geldboetes!
In 1983 werd de VMO ten slotte ontbonden na 35 jaar harde strijd voor Vlaanderen; ...
Dit is een ode aan al deze dappere mannen en vrouwen van de VMO...
__________________________________________________ _______
