Nota eindeloopbaan: zwak!
22.09.2005 13.30u - De eindeloopbaannota is af. Na een ganse nacht en wat ochtenduren is het conclaaf van regeringspartijen erin geslaagd een nietszeggende nota, bol van de goede bedoelingen, op het grote publiek af te vuren. Had het iets meer mogen zijn? Volgens de regering niet, en wel ‘om de sociale partners nog wat onderhandelingsruimte te geven’. Let op de woordjes ‘nog wat’.
Een document vol goede voornemens, dat in dit opzicht doet denken aan een zéér vroege Sinterklaasbrief: als we allen zoet zijn, en langer blijven werken, dan lukt het wel. Of met de woorden van Yves Desmet in De Morgen van vandaag: “Alle heil wordt verwacht van positieve maatregelen, extraatjes en bonussen voor de brave werknemer die de hand aan de ploeg blijft slaan”. Blind vertrouwen is de term die in sommige persberichten op het netvlies van de commentator gebrand blijft.
De overduidelijke zwakheden en lacunes in deze oriëntatienota springen automatisch in het oog:
- Zo zal men zich herinneren dat deze korte, vage nota het resultaat is van maanden onderhandelen. Er is hierboven al aan herinnerd: heel weinig concrete maatregelen werden behouden (allerlei sanctieregelingen werden geschrapt, zie verder, de beperking van de kinderbijslag werd geschrapt). Reden hiervoor ligt niet alleen in het feit dat de sociale partners ruimte vroegen om de concrete maatregelen uit de schrijven. Dezelfde journalist in De Morgen – goed geplaatst natuurlijk in dit milieu – legt de vaagheid uit als resultante van het afwijzen van de socialisten van allerlei sancties en de vrees van de VLD voor tegenvallende verkiezingsresultaten. De VLD is als de dood voor verkiezingen. Angst blijkt ook hier een zeer slechte raadgever!
- Het woord is al gevallen: de sanctieregeling rammelt aan alle kanten, maar kan het ook anders met Franstalige socialisten? Mag hier even herinnerd worden aan cijfers van het VEV, waarin aangetoond werd dat Vlaamse werklozen steeds strenger gecontroleerd worden dan hun Waalse collega’s – cijfers van 2001 gaven aan dat hoewel Vlaanderen maar goed was voor 32% van de werklozen, het toch 56 % van alle meldingen van niet-werkwilligheid en 72% van alle sancties voor zijn rekening nam. Wallonië tekende voor 9% van alle meldingen en 10% van de sancties. Vlaanderen betaalde voor de Waalse werkloosheid. Een nieuwe geldstroom zit er wellicht aan te komen! Als Wallonië even krachtig de ontslagen werknemers en de werknemers met vervroegd brugpensioen na herstructureringen, die inspanningen moeten leveren om terug op de arbeidsmarkt te komen, zal opvolgen én sanctioneren als in het verleden, dan betaalt Vlaanderen opnieuw voor het falend Waals beleid.
- Tenslotte is ook de cijferkwestie totaal niet uitgepraat. Hoe het aanmoedigingsbeleid, dat de regering aan de bevolking voorstelt, moet worden betaald, is een grote onopgeloste vraag, en de discussie hierover wordt uitgesteld tot de begrotingsbesprekingen. Begroting in evenwicht?
Bart Sturtewagen in De Standaard sluit als volgt af: “Degenen die deze samenleving leiderschap moeten bieden, slagen er niet in het veranderingsproces in een hogere versnelling te brengen”. Na maanden onderhandelen is dit document een erg pover resultaat. Liberalen: rood van schaamte?
Bron: VB-webstek
Voornaamste kritiek van het VB: de zwakkeren, de werklozen worden niet hard genoeg aangepakt.
En zoiets spant A. Daens voor de kar.
