Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Dimitri
Maar door een aankondiging vooraf waren de Groningers en Drenten erop voorbereid geweest, waardoor ze waarschijnlijk niet in een opwelling van boosheid de zaal waren uitgelopen. Bij de bijeenkomst dit jaar bleef iedereen zitten, ondanks dat Johannes Kramer wederom Fries sprak en uit het door mij geciteerde mailtje blijkt dat (een deel van) de Groningse en Drentse afvaardiging het er nog altijd niet mee eens is dat er Fries wordt gesproken. Nu wist men er echter van, omdat Kramer het van tevoren had aangekondigd.
Toch grappig dat jij als Vlaming de Gronings-Drentse reflex niet begrijpt als reactie op iets waar Vlamingen in België veel vaker mee te maken hebben en hebben gehad, nl. verachting en verwerping van het Nederlands als communicatietaal.
Ik stel helaas vast dat je het blijft bekijken vanuit een steriel theoretisch perspectief, omdat je denkt dat de situatie vergelijkbaar is met België, en niet bereid bent tot andere inzichten te komen. Dan houdt het inderdaad op. Ik begrijp wel je idealisme van de totale gelijkwaardigheid van alle talen op alle niveaus, maar ik denk dat je ook realistisch moet zijn om te beseffen dat dat niet haalbaar is. Wel de gelijkwaardige behandeling van alle talen, maar niet op alle niveaus.
|
Ik denk dat de personen waarmee je in deze discussie de degens kruist, niet onmiddellijk denken in termen van "verafachting en/of verwerping van het Nederlands als communicatietaal", maar wel in verhouding van belangrijke taal tegenover minder belangrijke taal. Hiermee zitten ze - even verduidelijken: ik wil geenszins op de persoon spelen - gevangen in het minderwaardigheidscomplex dat nog vele Vlamingen meedragen dan. In die redenering staat het Nederlands als klein duimpje tegenover het machtige Frans. Nu zetten die Vlamingen dat over naar de Fries-Nederlandse verhouding: dan wordt het klein duimpje Fries en de machtige taal het Nederlands. Vanuit het minderwaardigheidscomplex schaart de Vlaming zich dan aan Friese kant, ongeacht of hij daarmee de Friese gevoeligheden al dan niet begrijpt.
Natuurlijk kan ik enigszins in de redenering inkomen, maar dan niet benaderd vanuit dat perspectief. Wel echter redenerend vanuit de situatie die we bijvoorbeeld in Zwitserland aantreffen. Daar spreekt een Alemannische Zwitser in nationale vergadering Duits, terwijl de Frans- of Italiaanstalige Zwitser gewoon in de eigen taal antwoordt. Dit is natuurlijk heel mooi, maar dan zie je ook dat de echt minder belangrijke talen hier uit de boot vallen. Van een Reto-Romaanstalige Zwitser zal redelijkerwijze verwacht worden dat hij geen Reto-Romaans spreekt, maar zich bedient van een van de drie hoofdtalen. De reden is heel eenvoudig: de taal wordt door de meeste Zwitsers niet aangeleerd, begrepen of gesproken. Net zo valt Fries in dat laatste denkschema. Heel anders dus dan in België waar twee talen elkaar min of meer in evenwicht houden en waar de Zwitserse situatie eigenlijk van toepassing zou kunnen zijn.