Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Mirco
Hippoliet Jan van Peene werd op 1 januari 1811 geboren te Kaprijke (bij Eeklo). Hij was actief in de vereniging «Broedermin en Taelyver», een select clubje taalneukers waar hij zich, na zijn noeste dagtaak als geneesheer, naar hartelust kon uitleven.
Hij schreef toneelstukken (zowel drama's als blijspelen) waarvan de bekendste zijn: Keizer Karel en de Berchemse boer, Jacob van Artevelde en Wit en zwart. Ook was hij (of meende hij talent te hebben als) regisseur, acteur en dichter.
Van een hoog niveau was zijn werk niet. Evenmin getuigden zijn 32 stukken van grote veelzijdigheid. Het was volks, sensatiezuchtig, pompeus en kluchtig theater, grotendeels (soms letterlijk) geïnspireerd door Franse (!) blijspelen. Zijn taal was dientengevolge doorspekt met tenenkrullende gallicismen.
Zijn belangrijkste verdiensten behelsden de oprichting van de Minardschouwburg en het schrijven van de tekst van «De Vlaamse Leeuw». Deze overladen, oorlogszuchtige tekst is bepaald niet losjes gebaseerd op het anti-Franse Rheinlied van Becker: Sie sollen ihn nicht haben / den freien deutschen Rhein.
Of hoe een prutser van de elfendertigste orde toch nog een vingerafdruk naliet. Van Peene stierf op 19 februari 1864 in Gent.
|
En nu eens iets nieuws?...
__________________
Ik wil zeggen dat de mens Is, dat de mens Bestaat... welnu, laat hem zijn, laat hem bestaan! En dan zou het bestaan op zichzelf het enige einddoel zijn: de mens zou bestaan, en hij zou er alleen voor zorgen om te blijven bestaan in zo-groot-mate-mogelijk van relatief geluk en relatieve vrijheid. En dan zou het verkeerd zijn, misdadig, de mens zijn relatief geluk en relatieve vrijheid te doen opofferen voor een idee: voor god, de gemeenschap of de Staat.
|