Lezersbrief in de Standaard...
“Enkele dagen geleden nam mijn zoon van 15 samen met zijn vriendin de bus. Op klaarlichte dag, in een overvolle bus richting Antwerpen centrum, werden ze door een bende van vijf jongeren gemolesteerd en geslagen”. “En ja”, voegt de briefschrijver (De Standaard, 10.01.06) er haast beschaamd aan toe, “ik vermeld het niet graag want het is koren op de molen van een extreem-rechtse (?) partij waar ik niets mee te maken wil hebben, maar het waren alle vijf allochtonen”…
“Zonder enige aanleiding werden mijn zoon en vriendin met de vuisten bewerkt. De enige reden is dat ze voldeden aan het slachtofferprofiel dat de agressors zochten: jonger, zwakker, numeriek in de minderheid, blank en licht van haarkleur. Blijkbaar is dat voldoende om gemolesteerd te worden”. Het is niet alleen in Antwerpen een bekend en herkenbaar verhaal.
De man schrijft verder dat niemand ook maar iets ondernam om de slachtoffers te hulp te springen. De passagiers keken bang de andere kant op en de buschauffeur deed of zijn neus bloedde. De politie maakte achteraf netjes een PV op, maar “voor de rest moeten we daar niet veel van verwachten”. Over naar De Lijn. “U kan klacht neerleggen, maar dat zal veel tijd en geld kosten en toch niets uithalen”, klonk het daar.
“Hoe kan je jongeren van 15 die zoiets hebben meegemaakt overtuigen dat waarden zoals respect, hulpvaardigheid en geen discriminatie nog zin hebben?”, vraagt de lezer zich vertwijfeld af. “En waar vind je als bezorgde ouder nog gehoor en bescherming?”
|