[Desiderius]

Zodra de staat meer dan 50% van uw zuurverdiende centjes inpikt, is de slavendrijver niet de werkgever, maar de staat.

Zou het niet veel interessanter zijn om in de SZ een kat een kat te noemen? Uiteindelijk is het allemaal een kwestie van herverdelen; de meer begoeden die de minder begoeden bijspringen in een aantal noodsituaties waarvan we in het algemeen aannemen dat ze via het systeem moeten opgevangen worden. In de eerste plaats zou je dan het onderscheid tussen werkloosheidsuitkeringen en leefloon al kunnen wegwerken. Vervang dat door één uitkering aan mensen die het echt nodig hebben; gekoppeld aan de vermogenstoestand. Tussenkomst in de gezondheidszorg: het model van de maximumfactuur gekoppeld aan het inkomen en beperkt tot een aantal noodzakelijke medische ingrepen (lees: geen "luxe-geneeskunde"). Etcetera... Het zou ervoor kunnen zorgen dat we de lasten op arbeid zeer scherp naar beneden kunnen halen zodat mensen zelf hun centen beter kunnen beheren. Iemand die plots werkloos wordt zou dan beter die periode van tijdelijke werkloosheid kunnen overbruggen omdat hij zelf geld opzij kan zetten "voor het geval dat..." en de notaris zou dan niet meer die 70 €/maand op zijn hypertensiemedicatie terugtrekken [een bedrag dat voor hem -relatief gezien- toch maar peanuts is]. Gewoon één enkel systeem dat zuiver op herverdeling is gericht en meteen ook de nodige transparantie biedt in plaats van de rattennest waarmee we vandaag moeten werken.

't Is maar een ideetje...