[Lestat080]

Waar is onze nationale trots gebleven, als die er ooit al was? Als ik door de straten van mijn geliefde vaderland wandel, voel ik enkel haat. Haat van Vlamingen naar Walen, visa en versa. Een spanning tussen Moslims en Joden, wroegingen tussen links en rechts. Ons land is werkelijk, een metropool van waanzin geworden.


De jeugd van tegenwoordig vindt het blijkbaar belangrijker om de laatste in Hollywood geproduceerde roddels te horen, dan te leren over het verzet in Ieper. Mensen vinden het duidelijk interessanter om alles te steken op de Walen, de Joden en de vreemdelingen, in plaats van schuld toe te geven. Is er dan nog een nationaal gevoel aanwezig?

Ik heb geen zin om nogmaals de vreemdelingkwestie aan te halen. Over dit voorval zijn er al meer dan genoeg woorden verspild op de site. Ik houd me liever bij interne kwesties. Vlamingen vinden blijkbaar dat Wallonië een ander land is, denken dat de mensen daar een andere cultuur bezitten. Door bepaalde partijen worden de mensen daar afgeschilderd als luie en vooral dan asociale mensen, die enkel aan zichzelf denken. Personen die als nietsnutten de hele dag televisie zien en genieten van het geld dat de toch oh zo hard werkende Vlaming verdient.

Nonsens.

We zijn één enkel land, het verschil tussen Vlamingen en Walen houdt op bij de taal. Wallonië is momenteel economisch niet zo goed bezig, moeten we daarom het schip overgeven aan de vijand van haat? Waarom kunnen we niet samen verder roeien, in de hoop dat op een dag de zon ons toe zal schijnen.

Deze week hadden we in de klas een discussie over restaurants. Ik haalde aan dat in Wallonië en Brussel veel culinair genot op te sporen valt. Als antwoord kreeg ik: “In Wallonië stinkt en rot alles, de keukens krioelen van kakkerlakken.”

Als je deze reactie spontaan krijgt van een onwetende snotneus, weet je hoever het staat met ons zogenaamde nationale gevoel. Persoonlijk reis ik door het hele land, en heb ik waarschijnlijk al een pak meer ervaring dan mensen die toch zo hoog van de toren blazen.

In Wallonië zijn de mensen aangenaam en vriendelijk, ’s ochtends groeten vreemdelingen je op straat, glimlachjes vindt je achter elke hoek. In Vlaanderen voel ik me meer in een universum van maskers, een waanzinnig spelletje, waarin iedereen zo sober mogelijk probeert te kijken

Ik ben het gewoon beu, het zit me tot hier. Als Vlaming in Wallonië wordt je zeker niet scheef bekeken, daar kan ik zeker van meespreken. Als een Franstalige daarentegen naar het dierbare Vlaanderen komt wordt hij onvermijdelijk geconfronteerd met zijn zogenaamde afkomst.

Onlangs hoorde ik op televisie een oud koppel. In hun Vlaamse gemeente, die dicht bij de taalgrens ligt, wonen ook veel Walen. Ze voelden zich ‘gekoloniseerd,’ waanzin. Dit is België, hoewel het me steeds vaker aan Israël doet denken.

Alstublieft, laat ons allen ophouden met die haat. Strek de handen uit en vergeet alle geschillen. We zijn een land en moeten functioneren, anders zullen we opgeslorpt worden door een draaikolk van ongegronde haat.

Eendracht maakt macht.
Ik respecteer uw mening, respecteer ook de mijne. Waarschijnlijk zullen reacties als: België bestaat niet en we zijn geen land volgen. Weet wel, ik ben een Belg. Dat kan niemand van me wegnemen. Niet de meest overtuigende politicus en zeker niet iemand die een boze reactie geeft. Uw mening is altijd welkom, houd het gewoon deftig.