[de limburgse leeuw]

Antwerpen, 24 januari 2006

Aan allen,

Bij deze zou ik graag een toelichting geven over de aanhouding van de 8 havenarbeiders bij de betoging in Straatsburg op 16.01.2006...

Ze gingen allen naar daar om hun recht op werk te verdedigen, niet om te gaan vechten of om rellen te schoppen. Dat dit toch gebeurd is hebben we via de media kunnen zien (al waren het vooral 'fluo'vestjes die hiermee in beeld kwamen, Fransen en Spanjaarden dus).
Zo ging ook mijn 24-jarige nog thuis wonende zoon naar daar, in zijn oranje dokkledij samen met de makkers om zijn job te verdedigen. Hij werd echter opgepakt. Hij stond samen met zijn collega te kijken naar het optreden van de provocerende politiemacht toen ze hem langs achter
met 2 agenten op de grond sleurden en in een politiecombi gooiden. Hij had een bierblikje in zijn hand, en had wat op, zoals zovelen daar… maar heeft zich niet verzet en wist niet wat hem overkwam.

Hij dacht, eens dit opgehelderd is ben ik terug thuis en wordt dit enkel een nare herinnering. Groot was zijn verontwaardiging toen hij in een politiecel werd geplaatst; voor 48 uur in een lichtcel, hij wist niet hoe laat het was, noch wat er hem ten laste werd gelegd. Toen hij voor het snelrecht kwam bleek dat een politieagent hem had aangewezen als dader van het gooien van een steen naar hem. Bij de beschrijving van zijn kledij gaf hij niet het oranje dokplunje op maar... wel de kledij die hij aanhad
op het tribunaal zelf, een jeans en een zwarte trui : doorgestoken kaart vind ik… Deze agent werd op een later tijdstip van de betoging door een andere (niet Vlaamse) havenarbeider licht gewond .

Mijn zoon heeft geprobeerd om aan de rechtbank uit te leggen dat de beschrijving van zijn kledij niet klopte met wat hij aanhad maar tevergeefs. Mijn zoon werd daar geïntimideerd, men zei hem dat, wanneer hij toegaf een steen te hebben gegooid, hij voorwaardelijk zou krijgen en naar huis mocht… Ik ken hem en als hij iets niet gedaan heeft dan zal hij ook geen schuld pleiten… Noch de door de vakbonden aangestelde advocaat, noch mijn zoon begrijpen deze uitspraak….Dit noemen ze snelrecht in ons buurland anno 2006!!!!!!

Ondertussen zit hij vast, samen met de 7 andere dokwerkers…er zit een papa van 3 kindjes en een man wiens vrouw hoogzwanger is, samen met hem in 4 cellen van 2. De band tussen deze mannen is nu heel hecht, allen snakken ze ernaar om iets aan het thuisfront te kunnen melden, hun verhaal te
kunnen doen…het onrecht aan te klagen. Ze steunen in de eerste plaats elkaar, maar ondervinden toch ook veel solidariteit van de ander 592 gedetineerden, en vooral ook van de cipiers, die maar al te goed beseffen dat ze de verkeerden hebben vastgezet... Ze spreken daar van de "Flemish connection", de dokkers die strijden voor werkbehoud, die niet in de gevangenis horen, ze zijn daar eigenlijk een voorbeeld voor de andere 592, die noch werk, noch toekomstmogelijkheden hebben…. Toen er gebrek was aan propere kledij, aan proper ondergoed, droegen onze mannen dragen slippen van franse en andere gedetineerden, te groot of te klein : kan er ergens meer solidariteit zijn dan in Strasbourg?

Ik heb geluk gehad dat ik in Straatsburg op het juiste moment op de juiste plaats was toen ik trachtte mijn zoon op te zoeken. Dankzij de bemiddeling van de socialistische vakbond en het Belgische consulaat (dat net op dat moment de mannen bezocht) kon ik mijn zoon even zien. Hij vertelde me het hele verhaal maar het was niet de stoere zoon die ik ken… Die paar dagen prison tekenden
zich al duidelijk af….Zijn grootste bekommernis was het gebrek aan contact met het thuisfront en hij was ook heel bezorgd over zijn "boek", en mogelijke “blanco's” (dit is ook de grote zorg van de andere Belgen).

Onze jongens hebben daar gevraagd om in de keuken of eender waar te mogen werken, maar dit "voorrecht" komt alleen gedetineerden die langer dan een paar maand zitten, toe… Ze kennen daar de Vlaamse dokkers nog niet, het zijn mannen die gewoon zijn om te werken, niet om stil te zitten in een cel……

Wat mij ook stoort is het feit dat ik via een tolk van het Franse gerecht, pas 28 uur na de arrestatie werd opgebeld met de enige melding dat hij was opgepakt… Vragen over wat hem ten laste gelegd werd, of hij gekwetst was, werden niet beantwoord...

In beroep gaan tegen deze uitspraak is mogelijk, echter tegen de tijd dat hij dan terug kan voorkomen is hij al vrij….Het enige wat we dan zouden kunnen bekomen is dat hij een blanco strafblad krijgt…iets wat hij voor deze betoging wel had maar nu niet meer…

Ik wil met deze berichtgeving proberen van enkel de feiten weer te geven, geen sensatie, geen medelijden opwekken, enkel .... het had elke betoger kunnen overkomen….de provocatie van de politiemacht, het feit dat ze geviseerd waren op de Belgen, de belachelijke hoge straffen, de veroordelingen zonder echte bewijzen….het is niet te geloven…


Wij als familie staan allemaal achter de motivatie van de stakers, de één al wat heviger dan de andere; feit is dat de dokkers die aangehouden werden enkel hun steentje wilden bijdragen. Er zijn er die niets ten laste kan gelegd worden, er zijn er die gewoon deden wat 1000den anderen deden, alleen werden zij opgepakt, neergeknuppeld, en kunnen nu niet doen waarvoor ze staakten : werken aan de dok... Ze zitten vast, met alle financiële en emotionele problemen vandien. Onze mannen moeten helemaal niet als helden of martelaars worden aanzien… Ik hoop enkel dat ze na deze nare ervaring terug aan de slag kunnen, aan de haven, tussen hun makkers en dat ze geen psychische gevolgen ondervinden van deze opsluiting.




J, moeder van een van de gedetineerde Belgische dokkers.