Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hertog van Gelre
Foreigner,
U schijnt aardig op de hoogte te zijn. Mijn oude NBC-leraar vertelde ooit dat Hitler nooit gebruik heeft willen maken van strijdgassen, gezien zijn eigen ervaringen gedurende WO1, (U welbekend neem ik aan). Ik heb dat nooit kunnen rijmen met het latere gebruik van Zyklon-B. Was de man schizofreen?
|
NBC-leraar, zal wel instructeur zijn geweest, klinkt militair. U bent waarschijnlijk nog dienstplichtig geweest.
Zoals U ongetwijfeld weet houden naties die oorlog met elkaar voeren nog altijd contact met elkaar via neutrale landen. In WO 2 was dit, voor wat Japan en de US betreft, de Sovjet Unie. (De laatste verklaarde pas de oorlog aan Japan NADAT Japan zijn ten volle verdiende bijnaam 'Het land van de rijzende vuurbollen' had verdiend) Tot die tijd echter behandelde de USSR de contacten tussen die twee. Voor Duitsland was dat ten dele Zwitserland en ten dele Spanje. Allan Bullock, een biograaf, schreef ergens in zijn Hitler-biografie over het gebruik van strijdgassen dat Duitsland gewaarschuwd was dat het eventuele gebruik van gifgas beantwoord zou worden met eenzelfde soort oorlogvoering. Of dit van doorslaggevende betekenis is geweest is natuurlijk niet na te gaan, maar het paste niet in Hitlers ideeen over de heroische oorlogvoering die hem voor ogen stond. Zoals beschreven in veel verhandelingen en zoals je ongetwijfeld zelf ook opgevallen moet zijn werd, naarmate de oorlog duurde de strijd niet alleen grimmiger maar ook gemener. Hitlers ideeen over glorieuze overwinningen in snelle soorten oorlogvoering behelsden een zo spoedig mogelijk te bereiken bezetting, consolidatie van de uit te oefenen macht en een snelle terugkeer naar een civiel, zij het gleichgeschalted, bewind. In zo'n kader past natuurlijk geen half uitgemoordde bevolking. Wat daar inderdaad lijnrecht tegenover stond was de vernietiging van "Unerwunschte Elemente" zoals de lokale Joodse bevolking, Zigeuners. Dat de bevolking van de USSR zelfs helemaal uitgeroeid zou moeten worden paste in Hitlers koloniale plannen voor een kolonie-naast-de-deur waarvan de bevolking vervangen moest worden door o.a. Duitse, Nederlandse en Vlaamse boeren. De eerste pogingen tot het doden van de gevangenen in de vernietigingskampen liepen allemaal falikant verkeerd af. Ze werden doodgeschoten (wat veel munitie kostte), doodgeslagen, vergiftigd m.b.v. draaiende automotoren waarvan uitlaten in de ruimten uitkwamen waar de slachtoffers zich bevonden, en in kuilen gegooid die daarna gedeeltelijk dichtgegooid werden. Uiteindelijk werden blikken Zyklon-B gebruikt die voorhanden waren i.v.m. ongediertebestrijding. Toen dat snel en efficient bleek te werken werd het ook op grote schaal toegepast. Het hele, historisch verantwoorde verhaal hierover is als oorlogsroman beschreven door de Franse schijver Robert Merle in La mort est mon metier, Nederlandse titel: Doden is mijn beroep.
Ook het vernietigen van de lijken vormde een probleem. Ze werden aanvankelijk in massagraven gegooid, later in grote kuilen verbrand waarbij geulen het vet afvoerde dat dan weer over het vuur werd gegooid om de verbranding gaande te houden en uiteindelijk werden het de beruchte verbrandingsovens.
Hitler heeft middels de Wannsee conferentie het bevel gegeven voor de 'Endloesung' Ik betwijfel eerlijk gezegd of hij zich zelfs maar de implicaties kon voorstellen die zijn bevel met zich meebracht. Bij mijn weten heeft hij zelfs nooit een vernietigingskamp bezocht. Himmler deed het 1 keer, werd een demonstratie vergund van de praktijk en naar verluid kotsend afgevoerd. Een steriel bevel geven in een goed beveiligde commandopost of in een villa, zoals de Wannsee conferentie, terwijl er dranken worden geserveerd en na afloop diner wordt verstrekt, is uiteraard iets anders dan de uitvoering van dat bevel in de praktijk. Veel SS-ers konden die praktijk niet aan en pleegden zelfmoord of maakten amok zodat ze naar het oostfront werden overgeplaatst. In 1961 werkte ik in Lubeck. De kok van het restaurant was een 40-jarige man die in '42 via de H-J bij de SS terecht kwam. Hij werd geplaatst in een vernietigingskamp (vertelde nooit welk) en wist na twee weken overplaatsing te krijgen naar de Waffen-SS. Hij vertelde: "Het was een verschrikking. Ik was blij met mijn overplaatsing en kwam tot de ontdekking dat het executeren van partizanen nog veel erger was. Aanvankelijk schoot ik altijd mis. Tot een keer de partizaan nog steeds overeind stond omdat iedereen met opzet mis had geschoten. Omdat hij toch geexecuteerd moest worden schoten we de tweede keer dan maar raak met de bedoeling om zijn lijden zo kort mogelijk te houden. Als straf voor het opzettelijke mis schieten werd onze eenheid als Feuerwehr gebruikt."
De vraag of Hitler schizofreen was, zou je net zo goed betreffende Stalin, Mao Tse Tung, Gen. Eisenhower en Gen. Vileda kunnen stellen. Zij geven de bevelen vanaf een plaats die in niets gerelateerd is aan de plaats waar hun bevelen worden uitgevoerd. Diegenen die het bevel uitvoeren moeten (over)leven met de herinnering aan verbrandde, uiteengerukte lichamen en de herinneringen aan hun minder fortuinlijke kameraden of, om op het onderwerp te blijven, de herinnering aan het zielloze moorden waartoe ze de bevelen opvolgden