Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door guerin
Dit valt voor mij onder de tweede essentiële vraag: "wat wil je bereiken?"
Dat is weer zo'n typisch productivisch denkwijze alsof het leven inhoud dat je er iets mee moet bereiken!het is niet het leven,het bestaan dat eist dat je iets bereikt maar het paranoïde systeem dat stelt dat de produktie voorgang heeft met het gevolg dat er van alles te veel gemaakt is,de planeet onder de vervuiling
kreunt,oorlogen woeden. De oplossing is een sociale revolutie wat niet neerkomt op ondividueele,egocentrisch oplossingen.
Als men de steuntrekkers met rust zou laten zouden ze wel gelukkig zijn.
Armoede bestaat enkel in de vorm van niet egale geld transferts waardoor idd wat is gekapitaliseert is en enkel op die manier verdeelt raakt.
|
Sorry als het hard klinkt, maar dat is volslagen bullsh*t!
"Iets bereiken" is minstens (of ultiem zelfs) het "bereiken van een stukje geluk"; met "productiesystemen" of economische (materialistische) doelstellingen heeft dat niets, maar dan ook niets te maken. D�*t is iets wat jij daarin interpreteert en het zegt zeer veel over de negatieve houding die je t.a.v. de wereld aanneemt. Een houding die bij voorbaat al een stevige hypotheek legt op dat stukje levensvreugde dat we uiteindelijk allemaal najagen.
Steuntrekkers leven per definitie altijd in onzekerheid, omdat ze op geen enkele manier hun lot in eigen handen hebben. En voordat je gaat vergelijken met werknemers, die in jouw ogen niet meer dan "werkslaven" zijn... de doorsnee werknemer (hoog- of laaggeschoold, maakt niet uit) heeft véél meer zelfstandigheid en onafhankelijkheid dan een steuntrekker ooit zal hebben. Het gaat allemaal om de keuzes die je maakt in het leven.
Om je nu meteen al eens te voorspellen wat er zou gebeuren mochten steuntrekkers "met rust gelaten worden", zoals je suggereert... Het gezeur zou niet ophouden, want de "steun" zal altijd een pak lager liggen dan het gemiddelde welvaartspeil in de samenleving. Je zal altijd het gevoel hebben "niet mee te kunnen" met het overgrote deel van de bevolking. Er zal altijd de vraag blijven naar een hogere uitkering. Ik moet hopelijk niet uitleggen waarom zeker? Ik weet niet wat sommigen zich voorstellen bij dat basisloon ter compensatie voor de "toegang tot natuurlijke hulpbronnen", maar veel meer dan een habbekrats die je in staat moet stellen om niet te kreperen zal het niet zijn. Het zou zelfs een stevige verarming zijn t.a.v. het huidige systeem. En binnen zo'n gegeven zou de kloof tussen "arm" en "rijk" nog een heel stuk groter worden. Nog een pak redenen om je dan gefrustreerd te voelen.
Want je mag dan wel in gedachten knutselen aan alternatieve economische systemen, je mag nooit vergeten dat je de menselijke factor niet zomaar kan manipuleren. Die moet je erbij nemen, en net dat is iets wat nogal wat "architecten van de samenleving" maar niet willen inzien.