[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door Droopy

Er blijft nog altijd een verschil tussen een grapje maken over Freya haar begrotingswerk en Freya haar moeder die een hoer is.

Heb ik dat ooit ontkend? Uw vraag was echter naar het "beledigende karakter" van een grap, en beide grappen kunnen even beledigend overkomen.

Ik zeg gewoon dat het geen kwaad kan om je eens in andermans schoenen te verplaatsen en eens te kijken of je boodschap niet te kwetsend is.
Jij maakt daar zelf van dat de langste tenen de macht moeten krijgen over wat er gezegd zal worden.

Mag ik dan eens vragen wat voor praktische consequenties uw boodschap heeft? Als je jezelf censuur zou opleggen, omdat je vreest dat je boodschap te kwetsend overkomt, dan wilt dat toch praktisch zeggen dat degene met de langste tenen het meest ontzien wordt, niet?

Ik vraag enkel een minimale sociale en emotionele meevoelendheid met het concrete geval warover je boodschap gaat! Niemand houdt je tegen om grf beledigende grappen te maken over iemand die ze wel zelf leuk vind.

Je "vraagt" dus zelfcensuur afhankelijk van de specifieke lange tenen van het individu. Nogmaals: ik zie niet in waar ik zou verabsoluteren. Uw "vraag" voor zelfcensuur komt immers neer op hetgeen ik voordien schetste.

Euh neen dus. Ik hou sowieso niet van absolutismen en ga me op die manier ook niet in een discussie mengen. Of er dus een absolute grens is of niet, interesseert me geen reet.

Waarom vraagt u me dan of ik een verschil zie tussen humor en belediging? Als er een verschil is, is er toch een grens te trekken nietwaar? Het lijkt erop dat u zich nogal vergaloppeert in vraagstellingen, en dan het antwoord aanvalt terwijl het eigenlijk uw eigen vraag is waar het "goed scheef" zit...

Niet in alle humor hoeft persé een kwetsende belediging te zitten.

Heb ik ook niet gezegd. Ik heb wél gezegd dat in het grootste deel van alle grappen en humor, (impliciete) beledigingen zitten (naar een individu of groep personen toe).

Mijn openingspost en de rest van mijn standpunt gaat over het feit dat de ander waarover je lach niet nodeloos hoeft gekwest te worden.
Het maakt me daarbij ook niet uit wie het zegt, maar wél of diegene waarover je het hebt, niet gekwest wordt.

Cfr. supra

Probleem met deze hele discussie is dat het teveel blijft hangen in theoriekes terwijl mijn openingspost heel duidelijk vraagt naar gevoelens en emotionele betrokkenheid.

Hoe denkt u dan dat we over "gevoelens en emotionele betrokkenheid" kunnen discussiëren als we geen abstractie maken van bepaalde zaken?