Het cordon heeft zowel een democratisch aspect als een ondemocratisch.
Het ondemocratische aspect dat ik wil belichten gaat in feite op voor alle oppositiepartijen in ons meerderheids-minderheids-regeersysteem.
In een vertegenwoordigend systeem is het de bedoeling dat de bevolking proportioneel vertegenwoordigd wordt, om proportioneel inspraak in de besluitvorming te hebben. Als de meerderheid afspreekt om steeds aan hetzelfde zeel te trekken, ongeacht of elke partij apart wel akkoord gaat met alle voorstellen (trading), dan wordt de opppositie in feite overbodig. Ze kunnen probleemloos vervangen worden door bloemzakken: de uitslag van elke stemming zal identiek verlopen.
Toch is er ook iets uniek democratisch aan het CS. Normaalgezien laten partijen voorafgaandelijk aan verkiezingen nooit een coalitievoorkeur blijken. Tsjeef kan b.v. zowel met rood als blauw in zee gaan. Een afgestrafte partij kan om de hoop te vullen alsnog in een coalitie gehesen worden. Tsjeef stemmen geeft geen garantie op socialisten eruithouden, noch op liberalen eruit houden. Sos-stemmen, geeft geen garantie op rooms-rood, maar kan evengoed paars uitdraaien. Zeker liberaal stemmen kan uitdraaien op regeringsdeelname voor elke denkbare partij.
In het geval van het CS weten we per uitzondering als kiezer vooraf zeer duidelijk waar we aan toe zijn. We hebben de garantie dat het VB niet in een coalitie komt als we op de andere partijen stemmen. Dat laat aan duidelijkheid niks te wensen over. Een stem voor rood-groen-blauw of tsjeef, kan nooit ofte nimmer het VB ten goede komen.
|