Wat er moest gezegd worden over het Cordon is allang gezegd.
Jean-Marie Dedecker heeft het nog eens samengevat in zijn boekske en de analyse klopt: het cordon als een instrument dat links in Vlaanderen aan het bewind houdt en (gematigd) rechts aan de leiband klikt; het cordon als dé succesfactor voor het VB, etc...
De vergelijkingen met Polen, Denemarken, Oostenrijk, ... zijn allemaal heel mooi maar kunnen niet zomaar geprojecteerd worden op België met z'n ingewikkelde federale staatsstructuur. Want iedereen focust zondanig op het cordon in Vlaanderen dat we zouden vergeten dat er ook een cordon langs de taalgrens loopt. En d�*t cordon is een échte betonnen muur. In Vlaanderen is elke politicus die een klein beetje inzicht heeft, ondertussen wel al overtuigd dat het cordon een heel pervers effect heeft op de politiek en geenszins een "oplossing" biedt. Zélfs al zal de meerderheid van de politici niet geneigd om op dat vlak klare wijn te schenken. In Wallonië liggen de kaarten anders; elke vorm van communicatie met het VB is daar absoluut onbespreekbaar.
Je kan dus gerust mijmeren over de mogelijkheid om het VB in het gemeentebestuur van Bommertjeskloten op te nemen, waar het buiten wat pietluttigheden weinig "kwaad" kan berokkenen. Het "cordon" écht doorbreken doe je minstens op Vlaams niveau indien niet op federaal. En net dat is een praktische onmogelijkheid voor elke partij die niet sito presto wil afstevenen op de splitsing van dit land. Je zou dus kunnen stellen dat vooral Waalse politiek dicteert in welke mate het VB in Vlaanderen zou kunnen participeren in het bestuur. En -als we de analyse logisch verder trekken- dat het dus ook de Waalse politiek is die ervoor zorgt dat links ook op Vlaams niveau incontournable is hoewel het op minder dan een kwart van het electoraat kan rekenen.
__________________
The pen is mightier than the sword, and considerably easier to write with.
|