[Mahdi]

Jihaad in de Kaukasus


Jihaad in de Kaukasus

"Lafheid en zwakheid heeft niemand gered."

- Sjeich Shamil, adelaar van de Kaukasus

1. Het leven in de Kaukasus

De wanhopige strijd van de Tsjetsjenen voor vrijheid heeft menigeen verrast. Net als met Bosnië, 3 jaar geleden, was het bestaan van Tsjetsjenië onbekend voor velen in onze maatschappij. Maar nu, wanneer de brute hordes van Tsaar Boris de 1e vanuit het barbaarse territorium neerdalen om de Tjsetsjenen vuur en zwaard te bezorgen, is het de moeite waard om erbij stil te staan dat de Kaukasus altijd de graftuin is geweest van binnenvallers en de geboorteland is van Moslimhelden wiens namen nog steeds luid en duidelijk weerklinken in de bossen en valleien van het meest romantische land van de gebergtes.

De Kaukasus, een louter bolwerkje die Europa van Azië scheidt, is een ongekende klasse in berghoogtes. De hoogste pieken van Europa bevinden zich hier, in vergelijking met de Alpen die er dan miezerige dwergen bij blijven. Met een gestrekte gebied van 650 km van de Caspische Zee tot de Zwarte Zee is hun gemiddelde hoogte boven de 10.000 voet. Deze spectaculaire bron van ertsen en olieëen etc., wordt meer een meer verboden en ontoegangkelijk gemaakt door de werkelijke steile hellingen.

De Kaukasus is een mens waarvan het lichaam geen buigingen kent zegt een Georgisch spreekwoord, en steile rotswanden die getuige zijn van dieptes van meer dan 5.000 voet uitmondend op ijzige stromen, schijnt het landschap te ontleden naar rotsblokken. De ondoordringbaarheid van de Kaukasus en de moeilijkheid van interne communicatie zijn de oorzaak voor de talloze verschillende mensen en stammen die daar wonen. De historicus Pliny vertelt ons dat de Romeinen 130 tolken bewerkstelligten in hun handel met de oorlogzuchtige Kaukastische stammen; terwijl de Arabische historicus al-Azizi de Kaukasus betitelde als de Berg der Talen, vaststellend dat er wederkerig 300 onbegrijpelijke talen werden gesproken in Dagestan alleen al!

Sommige mensen uit de Kaukasus, zoals de mooi gevormde Tsjetsjenen, zijn verre afstammelingen van oude migranten uit Europa. Anderen, o.a. de Dagestanen,schijnen van Aziatisch afkomst te zijn. Maar de ruwe klimaat en onmogelijk terrein heeft een vergelijkbare leefstijl overgelaten aan hun allen. Weinig landbouw is mogelijk op de verwarrend steile hellingen en behalve op de hoogste plateaus kunnen schapen worden gehouden. Normaliter leefden mensen in AOULS, ruwe Kaukase dorpjes, die omringd waren met stenen blokhuizen en steile muren om poema's, wolven en vijandelijke stammen buiten te houden.Gebouwd op de meest ontoegangbare posities op rotspunten , lag de enige route naar deze hardnekkige gehuchten op voetpaden, die liepen aan de steile rotswanden, die geen plekje tot rust gaven, behalve dan duizelingwekkende uitzichten op omgeven bergpunten en adelaars die ver onder je rondvliegen.

In dergelijke extreme omgeving overleefden slechts de sterkste kinderen.Hun dagen gingen voorbij met hen op en neer gaan van de steile hellingen, tegen de tijd dat zij de leeftijd van een volwassene bereikten waren de Tsjetsjeense en Dagestaanse mannen gespierd en immens sterk. Het was zelfs zo dat in de 19e eeuw geen Tjsetjeense meisje met een jongen trouwde; hij moest minstens een Rus hebben gedood, en hij moest kunnen springen over een riviertje van meer dan 6 meter breedte (!) en over een touw die op schouderhoogte werd getrokken tussen twee mannen. De geeuwende klofen die de AOULS scheidden zorgde voor veel rivaliteit en oorlogen. Het Kaukastisch leven werd gedomineerd door de bloedwraak, de "KANLI", dat inhield dat elke verkeerde daad, hoe licht dan ook, gewraakt zou worden door de familie van de slachtoffer.Verhalen die omgaan in de Tjsetsjeense epische literatuur van eeuwenoude conflicten die begonnen met de diefstal van een kip en eindigde met de dood van een hele stam.Oorlogstijd was constant evenals de training daarvoor; jonge mannen die zichzelf bewezen op het paard, in worstelen en boogschieten.

Moslims hebben de Kaukasus nooit kunnen veroveren; zelfs de Sahaba die de legioenen Byzantium en Perzië achter zich lieten kwamen tekort bij deze verboden rotshellingen. Eeuwenlang geloofden mensen daar in hun heidense geloof, terwijl de Moslims in het naburige Iran het met afgrijzen aanzagen; zij dachten dat de Shah van de Djins zijn stad hield in de sneeuwige toppen van de Kaukasus.

Maar waar Moslimlegers zich niet konden begeven, begaven zich de vredevolle Moslimzendelingen langzamerhand daarnaartoe. Velen werden bekroond met de Martelaarschap in de klauwen van wilde, kwaadaardige stammen; maar langzamerhand accepteerden de afgelegen valleien en zelfs de hooggelegen AOUL'S de Islam. De Tsjetsjenen, Avarieten, Cerkezen en Dagestanen werden Moslims en tegen de 18e eeuw bleven alleen Armeniërs en Georgiërs geen Moslims

2. De Russische invasie

Maar ondanks deze zege, verscheen er een nieuwe dreiging aan de horizon. In 1552 had Ivan de Verschrikkelijke Kazan veroverd en vernietigd, de grote Moslimsstad na Volga. Vier jaar later reikten de Russische hordes de Caspianen. Naast hun reden de wilde Kozakken, brute paardridders die zichzelf voortplantten door het vangen en dwingend trouwen van Moslimvrouwen die in hun handen vielen. Evenals ze godsdienstig waren, waren ze ook onstuimig..ze zetten nooit een vestiging neer zonder dat ze een grote kerk hadden gebouwd, wiens klokken luidden over de altijd uitbreidende Tsaarse Rijk in de steppes.In de late 18e eeuw ging de Russisch Orthodoxe dreiging aan de Kaukasus niet onopgemerkt voorbij door de bergbewoners.Hun gebrek aan eenheid, echter, maakte een effectieve actie onmogelijk en al snel werden de vruchtbare laaglanden van noordelijk Tsjetsjenië en ( westelijke) Nogay Tataristan weggerukt uit Moslimhanden. De Moslims die achterbleven werden gedwongen om agriculturele slaven te worden van de Russische Lords.Diegenen die weigerden of wegliepen werden op zijn aristocratisch behandelt; een soort van " vossenjacht" werd dan geopend. Sommigen werden zelfs levend gevild (!) en van hun huid werd dan een trommel of drum gemaakt voor de militairen. De onderworpen vrouwen hadden veel te verdragen door de confiscatie (het verliezen) van hun babies, zodat de Russische rashonden en jachthonden konden worden gevoed met menselijk melk.


Tsjetsjenië versus Rusland....De Wolf staat weer klaar om te vechten tegen de Bizon..

Overziend op deze daden was de keizerin Catherine de Grote, die haar jongste minnaar, Graaf Platon Zubov ( hij 25 en zij 70 ) de opdracht gaf om de eerste gedeelte van haar Pan-Orthodoxe droom te verwezenlijken, het veroveren van elke Moslimland door de Orthodoxie.Zubov's leger hield het voor gezien bij de Caspische kusten maar de waarschuwing was bekend.De Kaukasus keek op vanuit haar interne vijandigheid en wist nu dat ze een vijand had....

2.1 Shayk Mansoer, eerste Mudjaheed Leider van de Kaukasus

De eerste samenhangende responsie op de dreiging kwam van een individu, wiens vage maar romantische geschiedenis erg typeert aan die van de Kaukasus.Hij is bekend als Elisha Mansour, een Italiaanse Jezuïstische priester die gestuurd was om de Grieken in Anatolië te converteren tot Katholieken. Tot de kwaadheid van de Paus werd Elisha al snel Moslim en hij werd gezonden door de Ottomaanse Sultan om een weerstand tegen de Russen te organiseren. Maar om de slag van Tatar-Toub werd hij gevangen genomen in1791 en kwam zijn opstand ten einde; de rest van zijn leven spendeerde hij in een bevroren kerk in de Witte Zee, waar monniken hem tevergeefs probeerden terug te halen naar het Katholisme.

2.2 De tweede grote Djihad leider, Ghazi Mollah

Mansour faalde wel maar de Kaukasiërs vochten als leeuwen. De vlam die hij lichtte werd verspreid, aangehouden en aangewakkerd door een geniale man: Mollah Mohammed Yaraghi. Yaraghi was een geleerde en een Sufi, die erg geleerd was in Arabishe teksten en de Naqshibandi Order verkondigde aan de ruwe bergbewoners.

Shakyk Mohammed Amin an-Naqshibandi. Hoewel hij vele duizenden mensen bekeerde tot de Islam, was zijn leidende leerling toch Ghazi Mollah, een religieuze student van de Avar mensen uit Dagestan, die zijn eigen preken begon in 1827 in de grote AOUL van Ghimri, het centrum van zijn activiteiten.

De volgende 2 jaar verkondigde hij zijn boodschap. De Kaukasiërs hadden de Islam niet helemaal geaccepteerd, vertelde hij ze. De oude wijze van rechten, " de ADAT",die verschilde van stam tot stam, moest worden vervangen door de Shariah. Voornamelijk de bloedwraken, KANLI; moesten worden benadrukt en alle onrechtmatigheden moesten worden eerlijkvergolden op Islamitische wijze, door een Islamitisch rechtspraak. En tenslotte moesten de Kaukasiërs hun wilde,onstuimige ego's opnieuw zeven en de zware pad van zelf-purificatie begaan. Alleen door deze voorschriften na te komen, zei hij, zullen ze hun oude divisies kunnen achterlaten en als een eenheid weerstand kunnen bieden aan de Russische Orthodoxe onderdrukking.

In 1829 gaf Ghazi Mollah te kennen dat zijn volgelingen genoeg hadden opgenomen aan deze boodschap en dat voor hun de laatste stage naderde: politieke actie. Hij reisde door Dagestan en preekte openlijk over gebreken en gooide met zijn eigen handen de grote potten en kannen met wijn overhoop in de winkels van de AOULS, die daar gevestigd waren.In een serie van vurige preken riep hij mensen op om het wapen te heffen voor de GHAZWA: de bewapende opstand:

"een Moslim mag de Shariah wel gehoorzamen maar al zijn giften als ZAKAT, al zijn gebeden als SALAT en reinigingen, al zijn pelgrimtochten naar Mekka zijn nietig wanneer een Russisch oog op hem loert. Jullie huwelijken zijn onrechtmatig, jullie kinderen bastaarden wanneer er ook maar één Rus achterblijft in jullie land!"

Het was de tijd van de Djihad, verkondigde hij. De grote Islamitische geleerden van Dagestan kwamen bijeen in de moskee van Ghimri en juichten hem toe als IMAM, hun steun en eed afleggend.

De Murids in Ghimri, die opvielen tussen andere bergmensen door hun zwarte vaandels en de afwezigheid van enig goud of zilver op hun kleding of wapens marcheerden achter Ghazi Mollah, waarbij zij hun Murid kreten uitten : " LA ILAHE ILLA ALLAH !".Het eerste doel was de AOUL van Andee, die onderdanig was aan de Russen. Ze waren zo indrukwekkend in het zicht van hun stille tegenstanders, dat het eertijds verraderlijke dorpje zich overgaf zonder gevecht.Ghazi Mollah concentreerde zich hierna op de Russen zelf.

Ondertussen hadden de Russen al een paar kolonisten in de regio gebracht. Grote militaire posten waren gevestigd op de noordelijke vlaktes, in Grozny, Khasav-Yurt en Mozdok maar elders was het zuiveren van Moslims nog maar net begonnen. Daarom kon Ghazi Mollah rekenen op lokale steun toen hij het Russische fort Vnezapnaya aanviel. Zonder kanon was het bewijs van zijn onbekwaamheid in het veroveren daarvan; maar haar verdedigers, onder het bevel van Baron Rosen, werden gedwongen om hulp te vragen. Dit werd beantwoord door een grote colonne van Russische kant, die dacht dat zij geen problemen kregen met de Moslims en hun dus in mootjes zouden hakken; zij werden de bossen in gelokt door deze Moslims...die destijds ten zuiden lag van Grozny.

In de donkere bossen vochten de Murids op hun eigen grond.Schietend vanuit de grote beukebomen, vallen en valkuilen makend voor de onverstoorbare maar gedesoriënteerde Russen, vechten zij systematisch de vijand af en vingen veel verbaasde soldaten.In deze dubbele werelden van stevige beukebomen en ondergewassen,vond de Russische colonne ( geleid door priesters, die met iconen en grote kruizen richting aangaven en belast met ossenkarren die beladen waren met grote vaten en kisten met champagne voor de officieren) zichzelf langzamerhand uitgebeten en verstrooid terug.Alleen restanten keerden terug uit de bossen: de eerste MUJAHIDEEN overwinning was geschreven.....

2.3 De komst van Sjeich Shamil

Woedend raasden de Russen over zuidelijk Tsjetsjenië, oogsten afbrandend, en vernietigend van 61 dorpjes. Langzamerhand trokken de Murids van Tsjetsjenië en Dagestan zich terug naar de bergen die achter hun lagen.Ghazi Mollah en zijn leidende leerling Shamil besloten om de Russen een standje te geven in Ghimri. Na een bittere veldslag, met veel verliezen van beide partijen, werd de AOUL bestormd door de Russen die Ghazi Mollah zagen onder de doden. Hij zat nog steeds op zijn gebedslaken en hield met een hand zijn baard vast en met zijn andere hand wees hij de lucht in. Maar ondertussen vocht zijn leerling Shamil met nog eens 60 Murids in de verdediging van twee torens ;zij leken onoverwinnelijk, door elke Rus af te slaan die ook maar in de buurt kwam.Toen uiteindelijk nog maar 2 Murids overbleven, zette Shamil een reputatie van heldendaad neer die voor altijd over het landschap van de Moslim Kaukasus zou weerklinken.Een Russische officier beschreef het volgende:

"Het was donker: in het licht van een brandend rieten dak zagen we een man die in de deuropening van een huis stond, die op een verhoogd stuk grond was gevestigd, meer boven ons eigenlijk. Deze man, die erg lang was en sterk gebouwd, stond stil, alsof hij ons tijd gaf om bij te komen. En toen, plotseling, met de sprong als van een wilde beest,sprong hij zuiver over de hoofden van de soldaten die het vuur op hem wilden openen en landde achter hun neer, zwaaiend met zijn zwaard in zijn linkerhand, sneed hij 3 soldaten neer maar werd zelf gestoken door de vierde, waarvan het staal diep in zijn borst zat. Zijn gezicht was nog altijd in zijn onbeweeglijkheid (geen teken van pijn), hij hief zijn bayonet, trok het uit zijn eigen vlees, stak de soldaat neer en met nog een supermenselijke sprong over de muur heen verdween hij in het donker...Wij stonden absoluut verstomd..."

De Russen gaven weinig aandacht aan de ontsnapping van Shamil en waren er zeker van dat met de vernietiging van de Murids hoofdstad, de laatste zege hadden gehaald.Echter, zij konden niet zien dat hun nog eens 30 jaar oorlog, betaald met de levens van 500.000 Russische soldaten, te wachten stond onder de hoede van Shamil!

Na zijn dramatische ontsnapping uit Ghimri, bereikte de gewonde Shamil een saklia, een hutje in de gletsjer spleten op hoogtes in Dagestan.Een schapeherder bracht zijn vrouw Fatima hiervan op de hoogte, die hem dan in het geheim geneeste en verzorgde door zijn lange koorts, waarbij zij 18 bayonet en zwaardwonden behandelde ! Maanden later kon Shamil weer op eigen benen staan en hoorde van de dood van de opvolger van Ghazi Mollah, die werd toegejuicht door de Moslim van de Kaukasus als " IMAM-UL-AZAM ", Leider van de hele Kaukasus.

2.3.1 Shamils's leven

Shamil was geboren in 1796 in een edele familie van de AVAR mensen in zuidelijk Dagestan. Hij groeide op met zijn vriend Ghazi Mollah en zijn jeugd ging voorbij tussen de moskee en de nauwe terrassen bij Ghimri,waar hij zijn familie's schapen liet grazen.Vaak keek hij over de rand, in de meer dan 1500 meter diepe afgrond beneden zijn dorpje..hij keek daar vaak naar de bliksemstralen in de donderwolken onder hem.Op verdere afstanden naar de hellingen toe,was de spookachtige verlichting te bewonderen van de naphta vuren,waar olie uit natuurbronnen naar boven kwam bubbelen tussen de rotsen, en jarenlang brandde. Deze ruwe landschap en de strenge Kaukastische opvoeding die met zich mee werden gebracht,wendden de toekomstige Imam aan weinig wereldlijke belangen. Toen hij nog een kind was overtuigde hij zijn vader om geen alcohol meer te drinken door hem te dreigen met dat hij op zijn eigen dolk zou vallen.De moeilijke spirituele discipline die van hem verlangt werd als een jonge geleerde leek heel normaal te groeien bij hem en toen hij de leeftijd van 20 jaar bereikte, was hij al bekend om zijn deugden die de Kaukasus respecteerden : zijn moed tijdens de strijd, een meester in de Arabische letterkunde, Tafsir en Fiqh, en een spirituele adelstand dat werd achtergelaten bij een ieder die hem leerde kennen.

Sjeich Shamil

Samen met zijn vriend Ghazi Mollah werd hij de volgeling van Muhammed Yaraghi, de strikte mystiek-gegeeste geleerde die deze twee jonge mannen leerde dat hun eigen spirituele zuiverheid niet genoeg was: zij moesten vechten om ALLAH'S woord de Hoogste te maken. De Shariah moest de heidense wetten van de Kaukastische stammen vervangen. Alleen DAN zou ALLAH (SWT) hen de overwinning geven op de Russische gastheren.

Shamil's eerste heldendaden als Imam waren puur defensief.De Russische generaal Fese had een nieuwe aanval uitgevoerd in Centraal Dagestan. Hier, in de AOUL van Ashilta,terwijl de Russen dichterbij kwamen, legden 2000 Murids de eed op de Koran af om het te verdedigen tot de dood.Na een bittere hand-tot-hand gevecht in de straten, hebben de Russen de stad veroverd en compleet vernietigd, en namen zelfs geen gevangenen.De eerste stap was gezet voor een lange en bittere oorlog.

Shamil was geen onbekende in de oorlog voor de Europeanen. Toen hij de Haj verrichtte in 1828, had hij kennis gemaakt met Emir Abd.al.Qadr, de heroïtische leider van de Algerijnse opstand tegen de Fransen, die met Shamil de standpunten van een guerilla-oorlog uitwisselde. De twee mannen, die echter meer dan 3000 kilometer van elkaar vechtten, waren gelijk in hun studie interesses en methoden van oorlog voeren.Beiden realiseerden de onmogelijkheid om te winnen van een grote leger (die goed uitgerust was met moderne artillerie !), door middel van vooraf vastgestelde veldslagen en de behoefte aan ingewikkelde technieken om de vijand te bewerken en hun in de verre bergen en bossen te lokken om daar dan toe te slaan d.m.v. snelle, elusieve guerilla aanvallen. De zwakke punt van Shamil's positie in de Kaukasus was de behoefte om de AOULS te verdedigen. Zijn mannen die met een flitsende snelheid voortbewogen, konden een vijand altijd onderscheppen of hem verrassen van achteren. Maar de dorpjes waren, ondanks hun fortificaties, kwetsbaar tegen de Russische belegering die ondersteunt werd met moderne artillerie.

Deze lesje had Shamil wel geleerd in 1839, in de AOUL van Akhulgo.Deze bolwerk die beschermd werd door bergengtes in 3 richtingen, was zelf verdeeld in 2 bergengtes door een angstaanjagende kloof waartussen een brug hing van ± 21 meter plankjes. Alkhulgo was al vol met gevluchtte mensen vanuit de andere AOULS die werden bereikt door de barbaarse Russen, en de aanwezigheid van zoveel vrouwen en kinderen maakte de langdurigheid van een strijd een lelijke nachtmerrie. Maar Shamil zou niet verder terugtrekken: hier wilde hij terugvechten...Ondertussen bestond de Naqshibandi strijders uit maar liefst 6.000 Murids, die onderverdeeld is in eenheden van 500 Murids met elke onder het bevel van een NAIB ( afgevaardigde). Deze NAIB's, taai en geleerd, waren een mysterie voor de Russen.In de hele 30 jaar van de Kaukasus werd er niet EENTJE levend gevangen genomen. In Alkhulgo versterkten deze mannen de nederzetting op hun best, en dan , in de avond na de zonsondergangs gebeden, gingen ze op de daken Shamil's "ZABUR" zingen, de religieuse psalm die hij had gecomposeerd om de stammelijke drankliederen te vervangen die zij daarvoor gekend hebben.Er waren ook veel andere liederen: de meest bekende bij de Russen is de DOOD-lied, deze hoorden de Russen wanneer een Russische overwinning onhaalbaar leek en de Tsjetsjenen zichzelf aan elkaar bonden om zich voor te bereiden op een gevecht tot aan de dood.


Qoqaz.net

Martelaarschap

Martelaarschap

Bismillah, Waarlijk, alle Lof behoort aan Allah; we prijzen Hem, we zoeken onze toevlucht bij Hem en vragen Hem om vergeving. Wie door Allah wordt geleid; er is voor hem geen dwaling, en wie Allah laat dwalen; er is voor hem geen leiding. En ik getuig dat er geen god is buiten Allah, en ik getuig dat Mohammed ibn ‘Abdoellah (saaws) Zijn boodschapper is. Voorts:

In mijn laatste deel van deze Jihaad-serie, hebben we de Islamitische visie op “zelfmoord-aanslagen” bekeken, en hebben we gezien dat de pleger van zo’n aanslag insha-Allah een “shahied” (martelaar) is, mits hij voldoet aan enkele genoemde voorwaarden, zoals oprechtheid voor Allah alleen. In deze les gaan we insha-Allah kijken naar de hoge status en de beloning van een shahied, aan de hand van een khoetbah die onlangs door Imaam Usaamah al-Khayyat (Saoedi-Arabië) is gegeven, en die ik voor jullie heb vertaald:
O Moslims! Het bereiken van nobele en verheven doelstellingen, vereisen in verhouding enorme offers. Er kan geen twijfel over zijn dat hoe hoger het doel is, hoe groter het offer moet zijn. Als het daarom iemands ultieme doelstelling is om Allah te behagen en op het Paradijs te hopen, dan is het verdedigen van Allah’s religie en het beschermen van Zijn Boek en de heilige plaatsen het allerhoogste in de poging om Zijn welbehagen te verkrijgen.
Offer komt in vele vormen en op verschillende niveaus. Het kan uitgevoerd worden langs vele kanalen, maar er is geen twijfel over dat het offeren van iemands ziel voor de zaak van Allah om Zijn vijanden te verslaan en de Islaam te steunen, het allerhoogste niveau is. Dit is natuurlijk “shahaadah”, of martelaarschap. De profeet (saaws) spande zich tot het uiterste in om het belang van as-shahaadah (martelaarschap), als ook het concept van Jihaad, diep in de harten te planten van zijn metgezellen en zijn volgelingen die na hem zouden komen. Hij (saaws) gebruikte twee methodes om dit doel te bereiken:

-Ten eerste:
Door herhaaldelijk zijn diepe liefde voor-, en zijn vurige verlangen naar het martelaarschap te verklaren. Aboe Hoerayrah (ra) heeft overgeleverd dat de profeet (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) heeft gezegd (overgeleverd door al-Boekhaarie en Moeslim): “Ik zweer bij Degene in Wiens Hand Mohammed’s ziel is; ik zou wensen dat ik zou vechten op de Weg van Allah en dan gedood wordt, daarna opnieuw vechten en gedood worden, daarna opnieuw vechten en gedood worden.”
Wat een geweldige wens, komende uit de puurste der harten! Dit is niets anders dan een afspiegeling van een diepe liefde en een overweldigend verlangen. Een verlangen om het martelaarschap (ash-shahaadah) te verkrijgen, wat een van de voornaamste wegen naar het Paradijs is.

-Ten tweede:
Door de deugdzaamheid van het martelaarschap en de rangen van de martelaars in het Paradijs uit te leggen, als ook door het beschrijven van hun beloningen, zoals in de hadith toen Marwan (ra) zei: “We vroegen ‘Abdoellah ibn Mas’oed (ra) over de volgende aayah: “En denkt niet van degenen die op de Weg van Allah gedood zijn dat zij gestorven zijn. Integendeel; zij zijn levenden bij hun Heer, waar zij van onderhoud worden voorzien.” (3:169)
Hij (dwz: ‘Abdoellah ibn Mas’oed (ra) antwoordde: “We vroegen de profeet (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) over deze aayah, en hij gaf als antwoord: “Hun zielen bevinden zich in groene vogels die lantaarns hebben hangen aan de troon (van Allah). Zij vliegen vrijelijk door het Paradijs waarheen zij maar wensen, waarna ze terugkeren naar deze lampen...” (Overgeleverd door Moeslim)

Een shahied (martelaar) heeft zes andere voordelen; al-Miqdam ibn Ma’di Karib (ra) heeft overgeleverd dat de profeet (saaws) heeft gezegd: “Een martelaar heeft zes beloningen: hij zal vergeven worden bij de eerste druppel bloed die vloeit, hij zal zijn plaats in het Paradijs zien (bij zijn overlijden), de “Grote Angst” (op de Dag des Oordeels) zal hem bespaard blijven, een kroon van waardigheid zal op zijn hoofd geplaatst worden, welke vele edelstenen bevat; een elk van hen is kostbaarder dan deze wereld en alles dat het bevat. Hij zal zeventig Paradijselijke vrouwen hebben, en hij zal toestemming krijgen om voor zeventig leden van zijn familie voorspraak te doen (die anders naar de hel waren gegaan).” (Overgeleverd door At-Tirmidhie en Ibn Maadjah).

pijn die een martelaar voelt ten tijde van zijn dood zal zo erg verminderd worden, dat hij het alleen zal voelen alsof hij door een mug is gestoken. Aboe Hoerayrah (ra) heeft overgeleverd dat de profeet (saaws) heeft gezegd: “Een shahied voelt van het gevolg dat hij wordt gedood alleen de pijn die iemand zou voelen wanneer hij door een mug zou worden gestoken.” (Overgeleverd door At-Tirmidhie, An-Nasaa’ie en anderen)

Bovendien zijn de beste woningen in het Paradijs die van de martelaars. Samoerah ibn Jundub (ra) heeft overgeleverd dat de profeet (saaws) heeft gezegd: “Ik ben vannacht geïnspireerd (in een droom); ik zag twee mannen die naar mij kwamen en mij tot boven in een boom brachten (in het Paradijs), en mij daarna naar een woning brachten, die de beste woning was die ik ooit heb gezien. Zij vertelden mij dat het de woning van de martelaren is.” (Overgeleverd door al-Boekhaarie).

Ook spreiden de engelen hun vleugels uit over het lichaam van een shahied als een teken van eerbewijs, waardigheid en respect. Jaabir ibn ‘Abdoellah (ra) heeft het volgende overgeleverd: “Mijn vader’s lichaam werd naar de profeet (saaws) gebracht, op de dag van Oehoed. De ongelovigen hadden het (lichaam) verminkt. Ik ging zijn gezicht ontbloten, toen enkele van mijn familieleden mij tegenhielden. Toen hoorde de profeet (saaws) een vrouw huilen, dus zei hij: “Waarom huil je? Huil niet, de engelen zullen doorgaan met hem schaduw te schenken.”
Onder alle bewoners van het Paradijs zouden alleen de martelaars wensen terug te keren naar dit leven. Dit is vanwege de immense beloningen en respect die zijn genoemd in de voorgaande ahadith. Anas ibn Maalik (ra) heeft overgeleverd dat de profeet (saaws) heeft gezegd: “Niemand die het Paradijs binnentreedt, zou ook nog maar ooit wensen om naar dit leven terug te keren, zelfs als hem de hele wereld en alles wat daar in was zou worden gegeven, behalve een martelaar, want hij zou wensen om terug te keren en tien keer gedood te worden, vanwege de eer die hij ontvangen heeft (in het Paradijs).”
En in een andere overlevering: “Vanwege wat hij aantreft aan goede beloningen van het martelaarschap.” (Overgeleverd door al-Boekhaarie en Moeslim).

Daarom komt het niet als een verassing dat deze scherpe profetische woorden zo’n grote impact hadden op de harten van de vrome, uitverkoren generatie van de metgezellen van de profeet (saaws). Het plantte het concept van shahaadah (martelaarschap) diep in hun harten, samen met de vurige wens om deze verheven status te bereiken, en aldus spanden zij zich constant in om het te bereiken. Er bestaan een hele reeks verhalen die dit demonstreren, zoals bijvoorbeeld de volgende overlevering van Anas ibn Maalik (ra), waarin hij zei: “De profeet (saaws) vertrok met zijn metgezellen (ra), en zij bereikten Badr eerder dan de polytheïsten. Toen de polytheïsten daar aankwamen, zei de profeet (saaws): “Niemand van jullie mag iets doen, totdat ik voortga.” Toen de ongelovigen hen vervolgens naderden, zei de profeet (saaws): “Stijg op naar het Paradijs, welke zo uitgestrekt is als de afstand tussen de hemelen en de aarde.” ‘Umayr ibn al-Hamam (ra) vroeg: “O boodschapper van Allah, is het werkelijk zo uitgestrekt als de hemelen en de aarde?” Hij (saaws) antwoordde: “Ja.” Daarop zei ‘Umayr (ra): ”Bakh, bakh” (dit is een uitdrukking van verbazing). De profeet (saaws) vroeg: ”Wat laat jou “bakh bakh” zeggen?” Hij zei: ”Niets dan de wens om één van haar bewoners te zijn.” De profeet (saaws) zei: ”Jij zult tot haar mensen behoren.” Daarna nam ‘Umayr (ra) wat dadels uit zijn pijlenkoker en begon ze op te eten. Daarna hield hij op en zei tegen zichzelf: ”Het zou waarlijk een te lang leven zijn voor mij als ik lang genoeg zou leven om deze dadels op te kunnen eten.” Daarna gooide hij ze weg en vocht totdat hij werd gedood.”

Kijk toch eens naar hoe deze metgezel de momenten die nodig waren om dadels op te eten zag als een te lange tijd om te leven! De woorden van mensen zoals hij (ra) ten tijde van hun martelaarschap waren zo krachtig als aardbevingen; zo erg zelfs dat in sommige gevallen zulke woorden er toe leidden dat hun tegenstanders toetraden tot de Islam, zoals in de volgende overlevering: Haraam ibn Malhan (ra) was lid van een groep metgezellen van de profeet (saaws) die de Qor-aan van buiten hadden geleerd en er deskundigen in waren. De profeet (saaws) zond zeventig man van deze groep er op uit om een groep polytheïsten in te lichten over de Islam en voor hen de Qor-aan te reciteren. De stammen van Ra’l en Dhikwan van onder deze polytheïstische stammen verraadden de hele groep metgezellen en slachtten hen af nabij een waterput met de naam Ma’unah. Terwijl Haraam (ra) werd gedood, schreeuwde hij ten overstaan van zijn moordenaar uit: “Ik zweer bij de Heer van de Ka’bah dat ik heb gewonnen!” Na dit voorval ging zijn moordenaar rondvragen bij de mensen wat deze woorden betekenden, totdat hem werd verteld dat wat Haraam (ra) bedoelde, dat hij het martelaarschap had verkregen. Hierdoor omarmde de moordenaar de Islam. Deze overlevering wordt genoemd in het boek van al-Boekhaarie.

Sommigen van de metgezellen (ra) roken wel eens de geur van het Paradijs, en het gaf hun een onbeheersbaar verlangen om te strijden tot de dood. Anas ibn Maalik (ra) heeft gezegd: “Mijn oom, Anas ibn An-Nadhr (ra), miste de veldslag bij Badr, dus zei hij tegen de profeet (saaws): “O boodschapper van Allah, ik miste de eerste veldslag die u heeft gestreden tegen de polytheïsten, maar als Allah het me toestaat deel te nemen in de volgende, dan zal Hij zien wat ik kan doen.” Toen daarna op de dag van Oehoed enkele moslims zich terugtrokken, ging hij vooruit, terwijl hij zei: “O Allah, ik zoek Uw vergeving voor wat zij hebben gedaan (dwz: voor de terugtrekking van de moslims), en ik distantieer mijzelf van wat zij hebben gedaan” (dwz: ik distantieer mijzelf van de polytheïsten voor het doden van moslims). Terwijl hij verder naar voren liep, kwam hij langs Sa’d ibn Moe’aadh (ra) en zei: “O Sa’d! Ik zweer bij de Heer van de stam van An-Nadhr, dat het het Paradijs is! (dwz: dat de beloning voor martelaarschap het Paradijs is). Ik kan haar geur dicht bij Oehoed ruiken!” Na de veldslag vertelde Sa’d ibn Moe’aadh (ra) aan de profeet (saaws): “Ik zweer bij Allah; op die dag kon ik niet doen wat hij deed.” Anas ibn Maalik (ra) ging verder met te zeggen: “(Na de veldslag) troffen we meer dan tachtig wonden op zijn lichaam aan (dwz: het lichaam van Anas ibn An-Nadhr-ra), welke veroorzaakt waren door zwaarden, pijlen en speren. De polytheïsten hadden zijn lichaam zelfs zo erg verminkt, dat niemand kon herkennen wie hij was, behalve zijn zus, die hem identificeerde aan de hand van zijn vingers.” (Overgeleverd door Al-Boekhaarie en Moeslim).

Hier is nog een andere overlevering, over een bedoeïne wiens oprechte wens voor het martelaarschap werd ingewilligd: Shaddad ibn al-Haad (ra) heeft verteld: “Er kwam een bedoeïne naar de profeet (saaws), hij accepteerde de Islam en zei: “Ik heb de wens om te emigreren (naar Medina).” Dus vroeg de profeet (saaws) aan enkele van zijn metgezellen om voor hem te zorgen. Toen de moslims daarna na een veldslag wat oorlogsbuit hadden verkregen, begon de profeet (saaws) het te verdelen, en gaf het aandeel van de bedoeïne aan enkele van zijn metgezellen om er zorg voor te dragen, aangezien de bedoeïne zich nog steeds in de achterhoede bevond. Toen de bedoeïne terug was gekeerd, gaven zij hem zijn aandeel, waarna hij hen vroeg: “Wat is dit?” Zij antwoordden: “Het is jouw aandeel van de oorlogsbuit welke de profeet (saaws) aan ons heeft gegeven om voor jou te bewaren.” Dus de bedoeïne nam de oorlogsbuit en ging naar de profeet (saaws) en vroeg hem: “Wat is dit?” De profeet (saaws) antwoordde: “Jouw aandeel van de oorlogsbuit.” De bedoeïne zei: “Dit is niet waarom ik in u geloof en u volg; nee, ik volg u zodat ik met een pijl geraakt kan worden op deze plek (en hij wees naar zijn keel), om daarna te sterven en het Paradijs binnen te gaan.” De profeet (saaws) zei: “Als je oprecht bent, dan zal Allah je wens in vervulling laten gaan.”
Een korte tijd later laaide het gevecht weer op, en het lichaam van de bedoeïne werd naar de profeet (saaws) gebracht, met een pijl in zijn keel, precies op de plek die hij de profeet (saaws) had aangewezen. Daarop zei de profeet (saaws): “Hij was oprecht, dus heeft Allah zijn wens in vervulling laten gaan.” Daarna wikkelde de profeet (saaws) de bedoeïne in zijn eigen gewaad, dat hij gebruikte als doodskleed, en bad al-djanaazah (begrafenis-gebed) over hem. Zijn metgezellen (ra) hoorden hem zeggen tijdens het gebed: “O Allah! Dit is Uw dienaar die geëmigreerd is voor Uw zaak en gedood is als een shahied, en ik getuig hiervan.”
Welke getuigenis kan er ook maar eervoller, oprechter en waarheidlievender zijn dan deze geweldige getuigenis, die af is gelegd door de profeet (saaws)?
Er bestaan overvloedige voorbeelden uit de levens van de metgezellen (ra) welke hun brandende verlangen illustreren om het martelaarschap te bereiken en wat een nobel doel is dat!

Ook in onze tijd hebben veel van de stralende sterren van onder de rechtschapenen van de moslim-oemmah zich aangesloten bij de karavaan van martelaars. Dit zijn de mensen wiens bloed getuigt van hun heldenmoed en immense opoffering; zij zijn de martelaren van Bosnië, Kosovo, Tsjetsjenië, Afghanistan, en vele andere moslimlanden.
Vandaag de dag kunnen wij moslims, en zelfs de hele wereld, de grootsheid van het martelaarschap zien, die geïllustreerd wordt in de Intifadah van Palestina in het algemeen, en die van al-Aqsa in het bijzonder. Deze houding, welke de grootsheid en de zegeningen van het martelaarschap in het hart van de moslim-oemmah doet herleven, is precies wat we nodig hebben in deze tijd. Het is van vitaal belang dat de moslims alles doen wat ze kunnen om de liefde voor het martelaarschap te verspreiden, net zoals de rechtschapen, eerste generaties moslims dat hebben gedaan. We moeten verdergaan op dezelfde weg als waar zij zich op bevonden, welke die van onze profeet (saaws) is, en waarlijk van alle profeten vóór hem (Allah’s vrede zij met hen allen), om onze religie te steunen en onze vijanden te verslaan.
O moslims in de hele wereld! Steun jullie broeders in al-Aqsa, aangezien dit verplicht is voor jullie allemaal. Laat hen niet in de steek! Luister naar de hadith van onze profeet (saaws): “Elke moslim die zijn mede-moslim in de steek laat wanneer zijn eer en heiligheid worden aangevallen, zal zien dat Allah hem in de steek laat wanneer hij Zijn hulp het hardste nodig heeft. Elke moslim die zijn mede-moslim helpt wanneer zijn eer en heiligheid worden aangevallen, zal zien dat Allah hem helpt wanneer hij Zijn hulp het hardste nodig heeft.” (Overgeleverd door Ahmad en Aboe Dawoed).
O mensen van kennis en leiders met invloed! Laat het belang van martelaarschap en de drang om het te zoeken, herontwaken. Plant de deugdzaamheid ervan in de harten en gedachten door elke mogelijke methode; of het nu geschreven is, of op audiocassettes, videobanden, of andere manieren. Ons land heeft een voorbeeld gesteld om dit doel te steunen, en door op gulle wijze te doneren voor deze zaak. Ook in andere moslimlanden hebben de moslims hun Palestijnse broeders gesteund. Moge Allah eenieder belonen voor alles dat zij hebben geofferd om hun geloofsbroeders te steunen. We vragen Allah dat dit hulpkonvooi door zal gaan en toe zal nemen. We moeten dit laten toenemen en ons haasten naar het Paradijs, welke groter is dan de hemelen en de aarde. Allah (Verheven en Geprezen is Hij) zegt in de Qor-aan, in Soerat At Taubah (9), aayah 111):
“Voorwaar, Allah heeft van de gelovigen hun levens en bezittingen gekocht, omdat er voor hen het Paradijs is. Zij strijden op de Weg van Allah, zodat zij doden en gedood worden, als een belofte waar Hij Zich aan heeft verbonden, een Waarheid (die staat vermeld) in de Tauraat en de Indjiel en de Qor-aan. En wie is zijn belofte meer trouw dan Allah? Verheugt jullie daarom over jullie koop die jullie met Hem hebben gesloten. En dat is de geweldige overwinning.”
Slaven van Allah! De bevooroordeelde Westerse media heeft de strijd van onze standvastige broeders in al-Aqsa tegen de zionistische agressie altijd omschreven als daden van terreur en geweld. Zij zijn onlangs een andere campagne gestart tegen dit verzet, en gebruiken al hun beschikbare middelen om het (verzet) te laten eindigen
Slaven van Allah! Waar jullie broeders mee bezig zijn in al-Aqsa zijn geen daden van hersenloos geweld; het is eerder een gezegende opstand om verzet te tonen en de zionistische onderdrukking en agressie in te perken. Dit is een wettig recht welke alle religies, ideologieën en internationale wetten erkennen. Niemand zou dit feit kunnen ontkennen, behalve de onwetende en arrogante onrechtplegers. Al zouden we bekennen omwille van de discussie, dat deze opstand niets is dan hersenloos en willekeurig geweld, dan moeten we onszelf afvragen: “Wie was degene die dit alles is begonnen? Was het niet een van hun leiders, toen hij met zijn soldaten inbreuk maakte in al-Aqsa, die met scherp schoten op een gemeente van gelovigen, terwijl zij in gebed waren? De waarheid is zo helder! Hoe kunnen mensen het slachtoffer en de moordenaar als gelijken zien? Hoe kunnen de onderdrukker en de onderdrukte gelijk zijn?
Voor zover de vertaling van de khoetbah van Shaykh Usaamah Khayyat, en voor zover deze les over al-Jihaad.

“En strijdt op de Weg van Allah tegen degenen die tegen jullie strijden en overtreedt niet. Voorwaar, Allah heeft de overtreders niet lief.” (Qor-aan, Soerat Al Baqarah (2), aayah 190)

Martelaren: De Bouwstenen van Naties

Martelaren: De Bouwstenen van Naties door Shaykh Abdullah Azzam Shaheed (rahmatulahi Alaih)

Geprezen zij Allah, de Heer van het Heelal, en Vrede en Zegeningen op de Leider van de Profeten en de Commandant van de Mujahideen : Muhammad (vzmh) en op Zijn Familie, Zijn Metgezellen en om het even wie hun methode volgt en de jihad doet tot de Dag van Oordeel.

Inderdaad worden naties enkel in leven gebracht door hun geloof en haar concepten en zij sterven enkel door hun lusten en verlangens. De omvang in welke gerechtvaardigde overtuigingen en correcte geloof verspreiden binnen een natie, is de omvang waarnaar het zijn wortels in de diepten van de Aarde plant en boomgaarden voortbrengt met hun florerende bladeren zodat de mens zich onder haar schaduw koesteren weg van de problemen van het leven, zijn financiële koorts en van de vlam van haat, afgunst en concurrentie voor goedkope opwindende gebeurtenissen en tijdelijke plezier. Wat betreft de Moslim Ummah, het gaat verder voort te bestaan in de loop van geschiedenis van de mensheid, alleen door een goddelijke ideologie en het bloed die vloeit tengevolge van het verspreiden van deze goddelijke ideologie om haar te planten in de echte Wereld.

Het leven van de Moslims Ummah is alleen afhankelijk van de inkt van zijn geleerden en het bloed van zijn martelaren. Wat nog mooier is , is het schrijven van de geschiedenis van de Ummah met zowel inkt van een geleerde als zijn bloed, zodat de kaart van Islamitische geschiedenis gekleurd wordt met twee lijnen : een van hen zwart en dat is wat de geleerde met de inkt van zijn pen schreef; en de andere rood en dat is wat de martelaar met zijn bloed schreef. En iets mooier dan dit is wanneer het bloed een is en de pen een is , zodat de hand van de geleerde diede inkt uitgeeft en de pen beweegt, het zelfde is als de hand die zijn bloed uitgeeft en de Ummah beweegt. De omvang waarmee de aantallen gemartelde geleerden toeneemt is de mate waarmee naties uit hun slaap worden gewekt en gered uit hun verval .

De geschiedenis schrijft zich niet behalve met bloed. De overwinning wordt niet gebouwt behalve met schedels, Eer en respect kan niet gevestigd worden behalve op een basis van lijken. Rijken, voorname mensen, staten en maatschappijen kunnen niet gevestigd worden behalve met voorbeelden. Inderdaad, degenen die denken dat zij de realiteit kunnen veranderen, ofmaatschappijen veranderen , zonder bloed, offers en verminkingen, zonder pure, onschuldige zielen, dan begrijpen zij niet de essentie van deze Deen2 en zij kennen de methode van de beste van de Boodschappers niet

Wat betreft degenen die naties bouwen, zij zijn met z'n weinigen in aantal. Soms kan de Ummah gebouwd worden door een enkel individu die een positie inneemt waardoor Allah deze Deen redt, net zoals Abu Bakr (RA) een positie innam op Dag van Afvalligheid ; en de dag toen Imam Ahmad bin Hanbal een positie innam toen de volledige Wereld sprakeloos stond tegenover de innovatie dat de Quran gecreëerd zou zijn, dus redde Allah de Ummah met hem.

Een kleine groep: zijn zij die de overtuiging en ambities dragen. En een nog kleinere groep van deze kleine groep, zijn degenen die van het wereldse leven vluchten om te verspreiden en te handelen op deze ambities. En een nog kleinere groep van deze elitegroep,zijn degene die hun zielen en hun bloed opofferen om aan deze ambities en principes overwinning te brengen. Zij zijn de crème de la crème . Het is niet mogelijk de glorie te behalen behalve door dit Pad . Het is niet mogelijk voor de structuren van deze Deen zich te vestigen , noch om haar banier te verhogen , noch voor haar schip om gelanceerd te worden, behalve dit Pad. Dit Pad is een. Inderdaad is er geen Paradijs zonder dit Pad:

Dachten jullie dat jullie het Paradijs binnen zouden gaan zonder dat Allaah degenen die vochten van jullie gekend doet worden en de geduldigen gekend doet worden [Quran 3:142]

Dus zijn de stichters van naties en de architecten van Overwinning weinig. Wat betreft degene die overwinning wil bouwen, hij moet bereid zijn om de prijs van overwinning te behalen met zeeën van zijn bloed en zweet , en de bloed van diegenen rond hem en op de onbekwaamheden van diegene onder zijn autoriteit, tot hij de prijs van overwinning bereikt. En overwinning kan niet gebouwd worden behalve door het belopen van dit Pad: het Pad van de Gezegende Jihad.

De Jihad in het land van Afghanistan bouwde zijn funderingen met een kleine groep: 14 jeugd van de jeugd van de Taqwa Islamitische Beweging binnen de Kabul5 Universiteit. Het beslissende verharding van zijn funderingen was de noodzaak van het gebruik van Jihad om de leider van de tyrannen, Daud te bestrijden, die besloten had om de zonen van de Islamitische Beweging uit te schakelen. Tot zij ten slotte,in Peshawar aankwamen, ongeveer 30 jeugd, die beslisten Afghanistan binnengaan en aan de Jihad daar te beginnen. De Jihad begon eerst als enkele druppels, tot Allah besliste de vonken binnen deze gezegende mensen aan te steken en de Jihad te ontsteken en te zegenen op het land van Afghanistan en de rest van de Moslims tot haar goedheid de de hele Wereld omvat. Sommige dachten dat de Aarde verwoest was geworden en dat deze Ummah van de dorst voor martelaarschap was afgebracht. Daarom ontstak Allah de Jihad op het land van Afghanistan en groepen van jeugd uit de Islamitische Wereld marcheerden voorwaarts naar Afghanistan op zoek naar Jihad en martelaarschap .

Zeker veranderde deze kleine groep van Arabieren, wiens aantallen niet eens een aantal honderd individuen overschreed, de loop van de strijd veranderd van een Islamitische strijd van een land, naar een Islamitische Wereldjihad beweging, waarin alle rassen en alle kleuren deelnamen, talen en culturen ontmoeten elkaar; toch waren zij een, hun richting was een, hun rangen waren een en het doel was een: dat het Woord van Allah het allerHoogst wordt verheft en dat deze Deen triomfantelijke op de Aarde word gemaakt.

Inderdaad de betrokkenheid van de Moslims in de strijd, uit een variatie van rassen, ontwaakte diegene die slapend waren , lichtten degenen op die waren weggebleven. Verder deed het de onderdrukkers beven, want inderdaad de vijanden van Islam keken naar de arena en telden de levenden. De betrokkenheid van niet--Afghanen in de strijd was een geweldige bron van ontzetting voor hen, omdat deze stimulatie van talrijke naties en de heropleving van de mensen die de rand van wanhoop hadden bereikt, tot deze wanhoop wortel zette in de diepten van hun zielen , zodat zij zelf beseftendat zij zich op de rand van hun eigen vernietiging bevonden. Verder waren de vijanden zich ook bewust van de grote risico's die met de begrafenis van een buitenlandse vrijwilligersvechterop de grond van Afghanistan kwamen, alsof deze aan de Wereld aankondigden: dat deze Deen miljoenen zulk offers nodig heeft om zijn toestand te veranderen , en dat deze offers deze vechter vereist, hier in zijn rustplaats, zodat de kogel alleen beschouwd word als de eer van Deze Deen, de weerstand van de Moslims en de trots van de gelovigen.

En sommige bedrogen intellectuelen dachten dat deze offers die op dit Pad gegeven waren , vergeefs verspild waren . Nochtans, zou het moeten geweten worden dat het bloed van martelaren zwaarweegt in de Schaal van de AllerHoogste . Het is voldoende voor ons om een hadith te herrineren(en de ahadith is vele) , vertelde door Imam Ahmad en Tirmidhi met een authentieke ketting van overlevering dat de Boodschapper van Allah (vzmh) zei:

"Inderdaad de martelaar heeft zeven speciale gunst van Allah: Al zijn zonden zijn vergeven zij zijn eerste bloeddruppel, hij ziet zijn plaats in Paradijs terwijl zijn bloed vloeit (voordat zijn ziel het lichaam verlaat ), hij proeft de zoetheid van Iman, hij wordt getrouwd met 72 van de Mooie Bruiden van Paradijs, hij is beschermd van de Straf van het Graf, hij is gered van de Grote Verschrikking (Op de Dag des Oordeels), op zijn hoofd wordt een kroon van eer een juweel geplaats die beter is dan de hele wereld en alles daarin en hij krijgt toestemming voorspraak te doen voor 70 leden van zijn huisgezin (om ze de Paradijs in te brengen en ze te redden uit het Hel Vuur) ."

Inderdaad worden de manuscripten van geschiedenis niet geschreven behalve met het bloed van deze martelaren, behalve met de verhalen van deze martelaren, behalve met de voorbeelden van deze martelaren. Door deze martelaren, zijn naties gevestigd , overtuigingen worden tot leven gebracht en ideologieën worden triomfantelijk gemaakt. Om deze reden hebben wij een onderdeel over het leven van martelaren verzameld: Arabische martelaren die op het land van Afghanistan vielen en wij presenteren deze hele verzameling voor u .

En het zal misschien schijnen voor de kort ziende oog en de geest met weinig diepgang en voor de individu dat binnen de grenzen van tijdperk en locatie belegerd wordt, dat het een verhaal is dat is gebeurd en beeindigd is . De mond van dood opende zijn mond, slikte deze martelaren en ging hen voorbij met zijn wielen die noch oud noch jong redt.

Nochtans, weet het heldere oog en het verlichte hart dat deze offers de proviand zijn van de toekomstige generaties van afgelegene beschaving zijn die nog komen. Deze verhalen, deze offers en deze voorbeelden zullen als duidelijk wegwijzers op de volledige reis van deze Deen blijven, want hij die wenst deze reis van die reiziger te maken , of de voetstappen van deze gerechtvaardigde elite volgen.

"Zij zijn degenen die Allaah Leiding gaf: volgt dus hun leiding..." [Quran 6:90]

Inderdaad braken deze voorbeeldige individuen uit de boeien en de beperkingen van deze kwestie om zaligheid te bereiken en zij kwamen naar het land van Afghanistan en leefden in de bergen van Afghanistan, tot Allah (SWT) hen eerde met martelaarschap.