Doorgaans heb ik er geen last van en ben ik rationeel genoeg om emoties te verwerken. In uitzonderlijke omstandigheden, net wanneer het niet is aangewezen nemen mijn emoties de overhand en ben ik met mijn rationaliteit niets. Toen mijn vriendin te horen kreeg dat ze een ongeneeselijke vorm van kanker had bleef ik nuchter maar toen ze dat vertelde aan haar thuiswonende dochters werd het me teveel. Misschien is dat nog wel begrijpelijk voor sommigen hier maar vaak word ik getroffen door een emotionele put, enkel en alleen door een radio-bericht of een uitzending op tv. Niet dat ik dat niet zou kunnen relativeren ofzo maar op die momenten lukt dat niet en verwijt ik mezelf dat ik me laat meeslepen door goedkope en uiterst subjectieve mediavormen. Met zelfanalyse kom ik al wel een eind verder maar ik stel me toch de vraag hoe ik in extreme gevallen weerstand kan bieden en voor de rest mezelf op gepaste wijze kan "laten gaan".
|