[Hertog van Gelre]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dat klopt niet echt. De toenmalige elite in de zuidelijke Nederlanden was grotendeels orangistisch en wenste ook geen scheiding (men beoogde hoogstens een bestuurlijke scheiding onder eenzelfde kroon). Slechts een veel kleiner groepje Fransgezinden - onder meer te vinden in de advocatuur waar men heel veel Fransen aantrof, aanslibsels uit de Franse tijd - dacht daar anders over.

Toen er in Brussel amok werd gemaakt (tegen betaling), zien we dat de Franstalige elite ingrijpt. Tegen de opstandelingen. Tegen de amokmakers. Slechts wanneer het, mede door het verraad van Willems zoon, uit de hand loopt, springt die elite op de kar. Niet echter uit principiële beweegredenen, maar louter uit pragmatisme. Niet iedereen dacht er zo over: in Brussel, Gent, Antwerpen en Kortrijk zullen er na 1830 orangistische kringen opgericht worden. Pas later verzoent men zich met België, uit pragmatisme.

Uw aanvulling klopt maar doet geen afbreuk aan mijn betoog.