Ik las deze redelijk treffende lezersbrief op de site van De Standaard :
Citaat:
Tijdens het lezen van de column van Mia Doornaert doemde eens te meer een beeld op dat steeds helderder wordt. West-europa wordt voorgesteld als een lichtend baken van democratie, vrijheden, verdraagzaamheid en pakweg nog een half dozijn schitterende eigenschappen. Helaas horen er twee niet bij: alertheid en creativiteit.
We sidderen en beven bij het "ontwaken" van de Chinese reus of bij het uitbreken van protesten in een deel van de Islamwereld. We worden nerveus van de komende rampen: broeikaseffect, vergrijzing, vogelgriep, energiecrisis. Er lijken weinig antwoorden gevonden te worden op vragen rond immigratie, milieu, economische ontwikkeling. We verliezen stilaan ons laatste greintje besef van waar we vandaan komen. We hechten meer belang aan het perfectioneren van de 30 km/u regeling bij scholen dan met het op langere termijn brood op de plank brengen. We debatteren over generatiepacten en afvalheffingen tot we een ons wegen.
We voeden onze kinderen op met als grote waarde: zoveel mogelijk genieten met zo weinig mogelijk inspanning. We zijn als vetgemeste varkens in een stal wachtend op het transport naar het slachthuis. Onze ideeën zijn meer gericht op consolidatie dan op vooruitgang. Europa is verworden van een blozende appel tot een stuk geconfijt fruit. Smaken verschillen, maar geconfijt fruit... daar kan je niet op leven. Als we nou eens met zijn allen zouden wakker worden en ons afvragen wat wij voor de wereld kunnen doen i.p.v. steeds maar meer van de wereld te vragen. En ja, dat geldt voor elk van ons. Naar mijn bescheiden mening...
|
Ik hoef daar niet veel meer bij kwijt... Het is verdomde veel stof tot discussie.