[Truder]

Oorspronkelijk geplaatst door Kotsmos

dus volgens u kan een devote moslim zich niet integreren? get a grip. Das gewoon zever.

Idd dat heb je goed begrepen.
Hun godsdienst, de islamwetten gaan voor op die van de westerse wereld. iemand die de koran niet volgt is niet zuiver, is geen echte gelovige.
Hier een stukkje van een Nederlandstalige moskee site:

Het geestelijk en lichamelijk vormen van de moeslims in hun ware dien (religie); hen op te roepen te handelen in overeenstemming met de leringen en regels van de islaam, en zich te sieren met zijn waarden en normen. Dit zal hen verzekeren van het Welbehagen van Allah. Het zal hen geluk brengen en hen verheffen.

De moeslims te waarschuwen tegen sjirk (in zijn vele vormen), bid'ah, vreemde denkwijzen en tegen zwakke en verzonnen ahadieth, die de schoonheid en zuiverheid van de islaam hebben aangetast en het vooruitkomen van de moeslims hebben verhinderd.

Te strijden voor het terugkrijgen van een islamitisch leven, om een islamitisch maatschappij (oemmah) te vestigen en de Heerschappij van Allah op aarde te laten heersen.

Hier is een mening van een man uit Syrië:

De mening van de 86 jarige Antoine Maqdessi.
Deze Maqdessi is christen en heeft een Prins Claus prijs gewonnen (EUR 20.000), Hij doet enkele voor een Arabier zeer opmerkelijke en vooral gedurfde en dus levensgevaarlijke uitspraken.

Neem even de tijd om het te lezen, de inhoud is de moeite waard.


Zonder zelfonderzoek en -kritiek zal de islamitische wereld altijd achterlijk blijven, zegt Antoine Maqdessi, de zojuist bekroonde christelijke intellectueel uit Syrië. Arabische dictators belemmeren het debat.

”Wij hebben schrijvers en dichters van wereldklasse. Maar noemt u mij één Arabische filisoof? Inderdaad, die is er niet. Omdat men hier niet abstract kan denken. Ik heb jaren filosofie gegeven aan de universiteit van Damascus. Om wanhopig van te worden. Uit hun hoofd leren gaat prima, maar kritisch denken kunnen ze niet.En dat komt door de islam. Niemand durft dit hardop te zeggen, maar het probleem in de wereld op dit moment is de islam. Niet Bin Laden, maar de islam.”

Aldus Antoine Maqdessi, de onverschrokken 86 jarige christelijke intellectueel die deze maand een van de tien Prins Claus prijzen van 20.000 euro kreeg. Hij werd onderscheiden omdat hij volgens de jury”een ijkpunt en vraagbaak is voor velen in zijn land”.”Hij zette nieuwe wegen uit voor het denken in de Arabische werelden pleit tot op de dag van vandaag voor vrijheid, democratie en mensenrechten. Een pleidooi dat generaties intellectuelen heeft gevormd en blijft inspireren.

De inzet voor de mensenrechten is duidelijk. Maqdessi ondertekende alle manifesten van de afgelopen jaren waarin Syrische intellectuelen met gevaar voor eigen vrijheid en dat van hun dierbaren meer vrijheid eisten. Hij schreef gedurfde stukkenin kranten die in Libanon of Londen verschijnen en breed worden gelezen in Syrië.

Maar “een ijkpunt voor velen”? Was het maar zo, zegt hij in zijn minuscule appartement in Damascus (“ik woon klein en heb genoeg aan mijn boeken. Ik heb nooit privileges van het regime aangenomen, en ze kunnen me dus ook niets afpakken”).

Hij is een verbazend krasse oude baas. Zwaar verzwakt door een heupoperatie zit hij de hele dag in zijn kamertje, ingebouwd tussen een tafel vol Le Mondes, zijn boekenkasten en een kacheltje. Omdat hij steeds langzaam wegzakt uit zijn fauteuil, moet hij zich iedere tien minuten omhoog worstelen. Dat duurt een minuutje. Dan blaast hij even uit en zegt in bedachtzaam Frans, de taal waarin hij werd opgeleid: ”Het Syrische systeem is sterk door het nazisme beïnvloed. Weet je wat kinderen hier vanaf kindsbeen iedere morgen op school moeten zingen? Eenheid, Vrijheid, Socialisme, één Arabisch Moederland met een Eeuwige Boodschap! Iedere dag. Puur fascisme.” Dat is dappere taal in een land waar je jaren de gevangenis ingaat omdat je een tekening hebt rondgeemaild waarop een lachende Syrische president zijn Libanese ambtsgenoot anaal neemt.

Ik kan het niet opschrijven, zegt Maqdessi want: “on peut pas scandaliser les gens.” Maar met de islam is het al dertig jaar goed mis. “Kijk eens naar Jeruzalem. De joden in Israël hebben hetzelfde probleem. Ze kunnen niet abstract denken, en bijten zich vast in het idee van heilige grond. Christenen hebben dat niet. De paus zit niet in Jeruzalem, en als in Jeruzalem de kerk wordt verwoest, bouwen we een nieuwe. De christelijke God is los van plaats en tijd.

Moslims nemen alles letterlijk, meent Maqdessi. Ze hebben nooit leren kritiseren en abstraheren omdat de regimes waaronder ze leven dat met alle mogelijke middelen ontmoedigen, afleren en bestraffen. “De grote vraag van het moment gaat over de rol van de islam, in het dagelijks leven van de gelovige, en tegenover de niet-islamitische wereld. Maar dat debat mag niet gevoerd worden van de dictators hier. Dan krijg je mensen als Bin Laden die dat debat op hun manier naar zich toe proberen te trekken. De regeringen ibn de regio zijn fel tegen Bin Laden, maar de gewone moslims? Die steunen hem bijna allemaal.

Over het christendom is wel uitgebreid gedebatteerd, aldus Maqdessi, waarna het in de privé sfeer is ondergebracht. “Als ik met u praat, doen wij dat als twee burgers, niet als christenen. Hier thuis ben ik pater familias, niet een christen. Alleen in de kerk ben ik christen. Maar de islam is een sociale identiteit die moslims overal mee naar toe nemen.”

”L’islam se cherche’, zegt Maqdessi, de islam is naar zichzelf op zoek. Hij vindt dat moslims hun geloof en hun plaats in de wereld moeten heronderzoeken en heroverwegen. Niet met westerse categorieën en ideeën, want die stammen uit de specifieke historische ontwikkeling van het westen, die weer wezenlijk verschilt van die van de samenlevingen hier. “Maar zo’n debat vergt zelfkritiek, en zelfkritiek wordt getorpedeerd door de dictators in de regio. Die proberen de oorzaak van alle problemenbij het westen te leggen.” Intellectuelen gaan daarin mee, stelt Maqdessi vast, of laten zich intimideren. Zolang er geen introspectie, kritiek en zelfanalyse wordt gepleegd, zal de islamitische wereld altijd achterlijk blijven, zegt hij. “Als wij niet vrijuit kunnen discussiëren, zal Syrië altijd een onderontwikkeld land blijven. Dat is mijn definitie van onderontwikkeling: iemand die niet de moed heeft om zichzelf te aanschouwen.”

Kan er hoop komen uit het westen, waar moslims wel in vrijheid over hun geloof kunnen praten, denken en discussiëren? Maqdessi knijpt de ogen even toe: “Een deel radicaliseert daar juist, kijk maar naar de daders van 11 september. Maar een ander deel heeft het voortouw. Uw land doet voortreffelijk werk door de Egyptische korangeleerde Abu Zeid asiel te geven. Die man denkt en schrijft wel kritisch over de islam, en werd prompt vogelvrij verklaard in Egypte. Ja, als zo’n man gewoon zou kunnen doceren in de Arabische wereld, dan waren alle problemen hier opgelost.”

©NRC Handelsblad, zaterdag 29 december 2001.