Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Karma
Oorspronkelijk bericht door Cynicus 
Wat is er nu toch zo asociaal aan mijn voorstel om het huidige systeem van passieve uitkeringen voor wat werkbekwamen zonder werk betreft, te vervangen door een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem waarbij werkbekwamen zonder werk, het recht zouden krijgen om zoveel gemeenschapsdiensten te verrichten als ze zelf willen (of kunnen) tegen een prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per effectief uur gepresteerde gemeenschapsdienst, zodat ze zichzelf via die gemeenschapsdiensten (of vervangingsarbeid) kunnen bevrijden uit de armoede ????????????????? Wie dan per maand 200 uren gemeenschapsdiensten zou presteren, zou dan een inkomen kunnen vergaren van 1.000 euro per maand. Een koppel waarvan elk van de partners dan per maand 200 uren gemeenschapsdienten zou presteren, zou dan een gezinsinkomen kunnen vergaren van 2.000 euro per maand. Dat is toch bijlange niet slecht ???????? Uiteraard zouden ze met eenzelfde aantal werkuren veel meer kunnen verdienen in de horeca, de schoonmaak, de bouw, enz. Mijn voorstel inzake de invoering van een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem geeft juist blijk van een uitgesproken sociale ingesteldheid en van een oprechte bekommernis om een dam op te werpen tegen de sociale uitsluiting.
is dan meteen de invoering van de vijftigurenweek. Goe zot gij, toch niet voor 1000 euro per maand zeker. En de dop valt dan weg zeker.
In de Congo namen ze een negerke omdat ze daar geen geld moesten aan uitgeven maar volgens uw systeem zijn ze vandaag de dag beter af met een "gemeenschapsdienstenchequesvanvijfeuroperuureneen vijftigurenweekopdekooptoedusgedaanmetdeweekendthu isblijven"
|
Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem zou uiteraard in de plaats komen van de huidige passieve uitkeringen voor werkbekwamen, zoals werkloosheidsuitkeringen, brugpensioen, OCMW-leefloon, enz. In een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem zoals ik dat voor ogen heb, zou iedere gemeenschapsdienstpresteerder zelf volkomen vrij mogen bepalen hoeveel uren gemeenschapsdienst men wenst te verrichten. Op het einde van de maand kijkt men dan gewoon hoeveel uren een individuele gemeenschapsdienstpresteerder effectief verricht heeft, en voor elk effectief gepresteerd uur zou die gemeenschapsdienstpresteerder dan een belastbaar inkomen van 5 euro ontvangen. Indien een gemeenschapsdienstpresteerder dan een belastbaar gemeenschapsdienstinkomen van 1.000 euro per maand wil bekomen (waarop dan een beetje bedrijfsvoorheffing wordt ingehouden), dan zou die persoon inderdaad 200 uur gemeenschapsdienst moeten presteren, wat de facto neerkomt op ongeveer 50 uur per week. Op die manier zouden de gemeenschapsdienstpresteerders worden aangemoedigd meer inspanningen te leveren om zich een job te zoeken in het reguliere arbeidscircuit waarmee ze meer kunnen verdienen met minder uren.
Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidssysteem moet worden gezien als een soort noodcircuit waartoe werkbekwamen zonder werk, evenals werkbekwamen met (al dan niet deeltijds) werk die een bijverdienste zoeken, geheel vrijwillig kunnen toetreden ten einde een inkomen (of wat extra inkomen) te bekomen in ruil voor het presteren van gemeenschapsdiensten. Een dergelijk systeem zou de armen ten minste de kans geven zichzelf te bevijden uit de armoede én zich tegelijkertijd nuttig te maken voor de maatschappij.