Europa is erg moeizaam op weg naar meer eenheid. Maar geen eenheid zonder verscheidenheid. Om die reden is er terecht kritiek op te veel Europese gulzigheid en wordt gepleit voor een confederaal Europa. Veel beslissingen kunnen bovendien beter genomen worden dichtbij de mensen (het zgn. subsidiariteitsprincipe): op gemeentelijk niveau, op het niveau van de regio's, de gemeenschappen, volkeren en staten.
De belgische staat is een achterhaalde constructie uit het begin van de 19de eeuw, maar blijft voorlopig in Europa het beslissingsniveau voor Vlamingen en Walen. Dat kan niet anders dan leiden tot ingewikkelde constructies, gekrakeel omtrent verschillende belangen, onwerkbare compromissen. De Vlaamse stem bereikt Europa slechts via de belgische filter.
Het is nu meer dan tijd om op Europees niveau Vlamingen en Walen hun eigen stem te geven. Dat kan maar als volwaardige lidstaat van de Europese unie, maar om in de EU aanvaard te worden, moet Vlaanderen eerst zelf onafhankelijk worden. De Europese Unie erkent immers enkel staten. Wat kan voor Denen, Ieren of Portugezen, zal straks ook kunnen voor een hele reeks nieuwe Oost-Europese staten. Waarom niet voor de Vlamingen?
|