De Nieuw-Vlaamse Alliantie is de partij die het beste bij mij past voor het ogenblik, maar ik begin me aan een aantal punten serieus te ergeren. Om de heren belgicisten al maar teleur te stellen: niet dat het intern zo stroef loopt, maar een aantal ideologische punten ivm de mijne...
1. Hoewel de N-VA de enige partij is die duidelijk aangeeft in haar congresteksten dat ze een verdere samenwerking met Nederland wil, blijft ze hier zeer onduidelijk in. Gaat het, zoals ik interpreteer, over confederalisme? Of om vage bilaterale akkoorden? Na bijna 2 jaar is hier nog geen duidelijk standpunt over ingenomen. Meer zelfs, sommige N-VA'ers zijn ronduit (sic) hollandofoob.
2. Kan het niet lonen om de N-VA zich wat liberaler te laten opstellen? Nu trappelt ze in het centrum, alwaar de CD&V veel stemmen opzuigt. Dit kan opgelost worden door een kartel, maar wanneer N-VA zich hierin zeer liberaal opstelt, heeft men het surplus van het kartel CD&V/N-VA, plus enige stemmen van VLD/Liberaal Appel. Het zich profileren als een liberale partij mét independistische overtuiging is overigens volgens mij veel productiever dan het zich profileren als independistische partij met liberale overtuiging.
3. Ik vind het betreurenswaardig dat de N-VA de directe democratie blijft brandmerken als een emocratisch gedoe. Veel redelijke argumentatie tegen het BROV heb ik nog niet gehoord, des te meer ervoor. Het getuigt ook van kortzichtigheid, want op termijn kan dit BROV hét middel zijn tot afscheiding, of toch op zijn minst om duidelijk te illustreren dat men gewoon anders denkt in Vlaanderen en Wallonië, wat een katalysator kan zijn in deze materie.
Misschien zijn er andere N-VA'ers die hier wat meer uitleg kunnen verschaffen? Joelende apen met oneliners (en we weten wel wie ik nu bedoel) blijven beter weg...
__________________
Ik distantieer me van al wat ik vroeger heb geschreven
|