Ik heb hier nogal regematig ( 3 x in 2jaar..
verwezen naar een boek van de bekende Sci-fi schrijfster Ursula Leguin : Vreemdeling in een Vreemd Land.. waarin oa. een maatschappij op anarchistische principes beschreven wordt. In dat land is er slechts één wet nl. MIZU = maak ik zelf uit m.a.w.
niemand heeft het recht iemand anders iets op te dragen of te bevelen, of iemand een aktiviteit wil ontplooien of niet is helemaal de persoon in kwestie zijn wil, hij/zij maakt het zelf wel uit.
Anderzijds bestaat er in die maatschappij geen geld : de vruchten van eenieders arbeid zijn vrij verkrijgbaar voor allen. De gevolgen zijn duidelijk : er zijn geen "inkomensverschillen" om de eenvoudige reden dat er geen inkomens zijn. Anderzijds moet er wel gewerkt worden, anders kunnen de behoeften van elke mens niet bevredigd worden.
Het is zondermeer duidelijk dat niet-werkenden hun reputatie hen zal voorafgaan : niemand houdt in dit systeem van lijntrekkers die slechts de voordelen van het nbiet-werken in dit systeem willen genieten zonder zelf een klop te doen.
Leguin maakt in dit boek ook een contrast met een "kapitalistische" wereld
waar de mensen overgeprikkeld tot consumptie in een helse concurrentiestrijd met elkaar elkaars ogen proberen uit te steken door steeds fabelachtigere luxe.
Het eindoordeel wordt ons toch min of meer onthouden, behalve dan dat het mijn indruk is dat in de overdrijving de boodschap ligt..