Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jozef Ostyn
Voorlopig ziet het er nog naar uit dat de Franse Eerste Minister de Villepin wil doorzetten met zijn CPE (contrat premier embauche), ondanks het groeiende protest van studenten en vakbonden (en uiteraard de oppositie).
Persoonlijk denk ik dat de Villepin met zijn CPE de vinger op de wonde legt: zolang werkgevers niet over grotere flexibiliteit kunnen bescikken mbt het aanwerven van nieuw personeel zullen ze liever bestaand personeel overuren laten presteren. Als ze daarentegen zeker zijn dat ze een nieuwe medewerker die niet voldoet ook vlot weer kwijtgeraken, dan zullen ze sneller het risico nemen om extra-personeel aan te werven. Blijkt de nieuwe werknemer een goede kracht, dan zal die na 2 jaar zeker een vast contract krijgen. Werkgevers willen hun goede werknemers immers niet verliezen.
De houding van de protesterende studenten (niet alle studenten) is in mijn ogen kortzichtig. Ze willen blijkbaar liever geen werk ipv werk te aanvaarden waarbij ze zich in de eerste twee jaar zullen moeten bewijzen.
In mijn ogen heeft dit alles niets te maken met het terugdringen van essentiële sociale rechten maar wel alles met het verhelpen aan de te grote rigiditeit van de arbeidsmarkt.
Conclusie: ik hoop dat de Villepin vasthoudt aan de essentie van zijn CPE.
|
Volledig akkoord. Het CPE is een goede maatregel, en misschien is er zelfs nood aan nog veel meer flexibilisering en deregulering van de arbeidsmarkt. Meer in het algemeen zou er werk moeten worden gemaakt van een afschaffing van het wettelijk minimumloon, zouden de regelingen inzake arbeidsduur en overuren drastisch moeten worden versoepeld (kwestie van de mensen de kans te geven om meer uren te werken ten einde zo meer te verdienen), zouden de wettelijke ontslagregelingen drastisch moeten worden versoepeld, enz.
Ook zouden de passieve uitkeringen voor wat werkbekwamen betreft, moeten worden afgeschaft en vervangen worden door een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem waarbij werkbekwamen zonder werk alleen nog recht zouden hebben op een prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per effectief gepresteerd uur gemeenschapsdienst, zodat enerzijds alle onvrijwillige armoede zou worden opgelost, terwijl anderzijds de brave belastingbetalers tenminste waar zouden krijgen voor hun geld. Een dergelijk systeem zou de werklozen aanmoedigen een gewone job te zoeken met een uurloon hoger dan 5 euro.
Een bovenvermeld gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem, zou ook fungeren als een correctiemechanisme op een vrije arbeidsmarkt. Het zou beletten dat de uurlonen zouden dalen onder de 5 euro.