Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door tomm
Frans is een historische taal in Vlaanderen, de graven van Vlaanderen spraken Frans, Frans was reeds een belangrijke ambtstaal sinds vele eeuwen. (ik heb zelf nog middelnederlandse documenten vertaald waar dikwijls ook een stuk in het Frans opgesteld was), ik heb de definitie van de Raad van Europa niet gevonden, maar het lijkt me dat een van de voorwaarden is dat de taal historisch in het gebied aanwezig is. (dat is dus niet zo met Arabisch, Portugees, etc.) Brussel was enkele decennia geleden ook grotendeels Nederlandstalig, toch is Brussel vandaag de dag erkend als een tweetalig gebied.
|
Als we zo gaan beginnen, moeten Frans en Latijn in heel Europa erkend worden als minderheidstalen. Dat waren immers de talen van de wereldlijke (Frans) en kerkelijke (Latijn) elite. Beetje belachelijk, hè?
Citaat:
|
Veel Franstaligen in de Rand spreken tegenwoordig wel Nederlands, maar ze vinden dat ze recht hebben op politieke erkenning en erkenning van hun taal omdat ze de meerderheid vormen in enkele van de betreffende gemeenten.
|
Waarom heb je automatisch recht op erkenning als je ergens de meerderheid vormt? Hebben Nederlanders die net over de grens in Duitsland wonen, ook recht op erkenning van het Nederlands omdat ze in een aantal wijken inmiddels de meerderheid vormen? Moet die Duitse gemeente zich dan aanpassen aan de Nederlanders, of moeten de Nederlanders zich aanpassen aan het feit dat ze in Duitsland wonen en dus in het Duits bestuurd worden? Dat laatste toch zeker?
Zoals je misschien weet hebben EU-burgers actief en passief kiesrecht bij gemeenteraadsverkiezingen. Er kunnen dus ook Nederlanders in een Duitse gemeenteraad worden gekozen. Enkele jaren geleden was er geloof ik zelfs een Nederlandse die ergens in Duitsland meedong naar het burgemeesterschap! Maar een Nederlander zal het niet in z'n hoofd halen om in de Duitse gemeentepolitiek Nederlands te spreken. De Franstaligen in Vlaanderen zijn echter wel zo arrogant om te eisen dat ze hun eigen taal mogen gebruiken. Aangezien ze zich ook volledig afschermen van de Vlaamse gemeenschap in de gemeente, met eigen lijsten en eigen organisaties, en ze ook in het openbaar leven gewoon Frans blijven spreken, is het logisch dat Vlamingen vijandig staan tegenover Franstaligen. In Duitsland zie je helemaal geen vijandigheid tegenover Nederlanders. Er zijn heel wat Nederlanders die ondanks de nabijheid van een Nederlandse school toch ervoor kiezen hun kinderen naar de lokale Duitse school te sturen. En velen proberen zich ook te integreren in de lokale samenleving, bijv. door deelname aan de Nachbarschaft. In nieuwbouwwijken waar de helft van de bevolking uit Nederlanders bestaat is het uiteraard wel wat lastig om te integreren, maar ik denk niet dat er Nederlanders zijn die bijv. bij de bakker of in de supermarkt Nederlands spreken. Het gevolg van deze positieve houding is, dat gemeenten ook al eens bereid zijn om formulieren te vertalen naar het Nederlands, dat het animo bij Duitsers om Nederlands te leren erg groot is en dat sommigen zelfs spontaan in het Nederlands antwoorden als ze aan je Duits merken dat je uit Nederland komt! Ik heb nog geen enkele negatieve ervaring gehad met of gehoord over Duitsers in de grensstreek. Het kan dus wel, samenleven tussen twee taalgroepen, zolang de immigrant maar respect toont voor het gebied waar hij komt wonen.