[tomm]

Jan van den Berghe;1601011]

Ook hier blundert u er weer eens op los. De herkenningskreet "schild en vriend" (waarvan trouwens niet vaststaat of het dit wel was) heeft niets met een Franstalige toplaag in Brugge te maken. De Brugse Metten volgen immers op de kazernering van Franse troepen in de stad. Er werd gefluisterd dat de dag erop een groot aantal executies zouden plaatsgrijpen en dat de tegenstanders van de koning meedogenloos uit de weg zouden worden geruimd. Om de vijand voor te zijn, besloot men de Franse edelen en soldaten in hun slaap te verrassen en te doden. De edelen en soldaten waren echter her en der ingetrokken, en om vergissingen te voorkomen werd een herkenningskreet gebruikt. Die was niet gericht tegen de Leliaards - DIE EVEN DIETSTALIG WAREN ALS DE LIEBAARTS -, maar wel tegen de Fransen.

Dat is niet de versie die ik altijd heb vernomen, noch de versie vereeuwigd in de literatuur... voor zover ik weet was "schild en vriend" voornamelijk tegen de leliaards gericht.

In de middeleeuwen was er geen Franse toplaag in de Dietse steden van het graafschap Vlaanderen. Al evenmin in Brabant. De burgercultuur van die tijd zoals ze zich ontwikkelde in de steden, en waarvan Brugge toonaangend was, was helemaal geen Franse cultuur, maar was een Dietse cultuur.

Wat is dat, een Dietse cultuur? (behalve iets dat door de nazi-sympathisanten werd uitgevonden en gretig verkondigd, na WOII werd deze term enkel nog gebruikt door neo-nazi's)

Een cultuur die in tekst en gezang zich verspreidde over heel de Dietse Nederlanden en die driftig werd nagevolgd in de andere Dietstalige vorstendommen.

Dietstalige vorstendommen? Alle vorstendommen in de zuidelijke Nederlanden waren tweetalig.

De Vlaamse schrijftaal werd als een voorbeeld aangevoeld. Juist de toplaag in de steden was de gangmaker van die cultuur. Zou die Franstalig geweest zijn, dan was er helemaal geen Dietse letterkunde gegroeid, maar was die Frans geweest. Het tegendeel is evenwel waar.

Zoals ik al zei en zoals uit de meeste documenten uit die tijd bleek, werd er zowel Frans als Vlaams gesproken in de grootste Vlaamse steden.

Frans was geen officiële taal in het graafschap. Tot in de late middeleeuwen is het Diets de taal waarin de Staten vergaderen, waarin het Hooggerechtshof zittingen houdt. Dat bepaalde graven Franstalig waren, is wel een feit, maar dat betekende niet dat de taal waarin de grote raden en instellingen werken plotseling het Frans werd. INTEGENDEEL. We zien bijvoorbeeld hoe een Filips de Goede, EEN FRANSE EDELMAN ZIJNDE, Diets spreekt wanneer hij zich tot de Raden went. Nogal een merkwaardig feit dat diametraal staat tegenover uw bewering dat de officiële taal van het graafschap Frans zou zijn geweest.

De twee talen werden steeds naast en door elkaar gebruikt in officiële documenten, dat weet ik uit eerste bron als historicus.