Solidarisme als basis voor het sociaal-economisch beleid. De families zullen het leven schenken, de landbouw en de nijverheid zullen het leven onderhouden, en de godsdienst en de wijsbegeerte zullen het leven koesteren en troosten. Want solidarisme stelt de liefde voor het leven en kwaliteit van het leven voorop, zodat de continuïteit van ons volk en onze cultuur gewaarborgd blijft door de innerlijke kracht van onze overtuiging. Het solidarisme is dan ook een overtuiging, die ideologieën verwerpt, die de natuurlijke geledingen van ons volk proberen te doorbreken. Want daarmee maken zij namelijk de sociale solidariteit binnen de gemeenschappen kapot! Met 'zij' bedoel ik met name de ideologieën, die voortgekomen zijn uit het Verlichtingsdenken: het liberalisme en het marxisme. Het solidarisme vertegenwoordigt het ware socialisme.
Het liberalisme behelst ten eerste het verwerpelijke egocentrische individualisme. Het laat ook de individuele burger slechts verantwoordelijkheid afleggen tegenover de staat als hoogste gezag, zoals de geschriften van Rousseau voorschrijven: het sociaal contract. Solidaristen daarentegen zeggen dat de burger verantwoordelijkheid moet afleggen aan de gemeenschap: het contract met de gemeenschap! Het marxisme streeft echter naar klassen-bewustzijn en herverdeling van de welvaart ten bate van de armen door de staat. Solidaristen zien de welvaart als een algemeen belang, waarvoor algemene inspanning vereist is. Geen klasse is moreel beter dan enig andere klasse! Alle leden van de volksgemeenschap dragen namelijk evenveel verantwoordelijkheid voor zowel de totstandkoming als het behoud van de welvaart. Bovendien ziet het marxisme niet, dat het welzijn van de mensen niet bepaald wordt door de hoogte van de welvaart, maar de economie van het genoeg! Niet de prikkeling van de hebzucht, maar de waardering voor de kwaliteit van het leven bevordert het innerlijke geluk.
Het solidarisme is echter niet alleen een streven, dat rijmt met de volks- nationalistische strijd, maar ook met de strijd voor de waarde van alle volksgenoten en bovenal de waardigheid van de werknemers. De solidaristische visie op werkverhoudingen omvat een coöperatief stelsel, waarin werkgevers en werknemers van bepaalde beroepsgroepen samenwerken in plaats van samen praten! Het besef van wederzijdse afhankelijkheid en verantwoordelijkheid voor enerzijds de nationale welvaart en anderzijds het welvaren van het bedrijf moet de werknemers en werkgevers ertoe brengen om op gelijke voet te werken. Dat wil zeggen, dat de winstmaximalisatie voor de werkgevers niet het doel behoort te zijn van de bedrijvigheid, maar het doel behoort het zekerstellen van de welvaart voor allen te zijn! Inkomens dienen niet alleen welvaartvast en gelijker te zijn, omdat ieder dezelfde verantwoordelijkheid draagt ten opzichte van het zekerstellen van de welvaart voor de gemeenschap. In praktijk betekent het, dat in tijden van depressie iedereen daar onder lijdt en in tijden van welvaart iedereen daarvan meegeniet. Want het belangrijkste punt van de solidaristische principes is de winstdeling. Als het bedrijf door de goede resultaten veel extra geld verdiend, mag iedereen van het bedrijf daarvan meeprofiteren! Een gemeenschappelijke inspanning betekent namelijk ook een gemeenschappelijke winst.
Het solidarisme is dus niet slechts een streven, dat het volksnationale bewustzijn kan versterken, maar als een daadwerkelijke grondslag kan dienen voor de sociaal-economische ordening van de volksgemeenschap! Het solidarisme streeft echter ook niet alleen naar de instandhouding van de welvaart en de samenhang van de gemeenschap, maar ook naar sociale rechtvaardigheid binnen die gemeenschap. De uitgangspunten van het solidaristische streven staan daar namelijk een garand voor, want solidariteit is in de eerste plaats niet tijdelijk of voorwaardelijk, maar voor altijd! Solidariteit is bovendien gestoeld op de saamhorigheid tussen de leden van de gemeenschap onder het motto: een voor allen, allen voor een! Hierdoor staan de zwakkeren binnen die gemeenschap er nooit alleen voor, omdat de sterkeren zich ook voor hen inzetten in de geest van onderlinge verwantschap en verbondenheid. En dat is ook de geest van het volksnationalistische denken!
Laten we ons bezinnen op een daadwerkelijke sociaal-economische visie met het solidarisme als uitgangspunt.
|