[tomm]

ossaert;1645776]

De arbeidersklasse verdwijnt in onze tijd en het klassenbewustzijn is minimaal.

Dat denk ik niet, de meesten hebben wel een klassenbewustzijn, al vertaalt zich dat niet altijd in stemmen voor een linkse partij, veel "werkmensen" denken zelfs verkeerdelijk dat het VB de partij is van "de kleine man".

Denk maar aan die studenten in de jaren 60, die door de arbeiders uitgelachen werden toen ze zich in de fabrieken aanboden, aan de ontgoocheling van klein-links ten tijde van de mijnwerkersstakingen in Engeland... Waarom denk je dat de hele 'voorhoede-idee' bedacht is? Let wel, ik wil hier niet pleiten voor sociale afbraak en alles wat daarbij komt kijken, maar wel tegen de oeverloze naïviteit van het marxistische systeemdenken.

Het "marxistische systeemdenken" is alleen succesvol als ze erin slagen de arbeidersklasse politiek te mobiliseren, dat is een heel moeilijke taak en door de relatieve welvaart van onze arbeidersklasse heel moeilijk. (vroeger was het voornaamste obstakel de godsdienst, nu genieten de mensen teveel mee dankzij de sociaal-democratie om nog door het marxisme begeesterd te kunnen worden, let wel dat kan enkel en alleen in landen aan de goede kant van het kapitalisme, in de derde wereld kan het marxisme wel nog de arbeiders of boerenklasse mobiliseren)

Het is net omdat die lui zo sterk in het systeem geloofden dat ze bereid waren om mensen kapot te maken in naam van het ideaal. 'Alle mensen worden broeders, en als je mijn broeder niet wil zijn, sla ik je de kop in', zoiets.

Misschien wel, maar hetzelfde geldt voor alle ideologieën, hoeveel mensen heeft de VS niet kapot gemaakt in naam van de strijd tegen het communisme?

Het gaat hier overigens niet over de opportunisten van de post-communistische elites

Die hebben nochtans het systeem ondergraven, die zijn er de oorzaak van dat de Sovjet-unie in elkaar is gestuikt.

, maar over misdadigers als Honecker, Zjivkov, Jaruzelski, Tito, Hoxha, Castro... Zij waren allen bereid om mensen ondergeschikt te maken aan een ideaal, tot het ultieme toe...

Zoals ik al zei, alle leiders maken mensen ondergeschikt aan hun ideologie, de verwezenlijkingen van bvb. Tito hebben meer mensen gered dan kapot gemaakt. Jaruzelski wordt nog steeds gerespecteerd in Polen door een deel van de bevolking en kreeg onlangs zelfs een onderscheiding. Castro heeft z'n negatieve zijden maar heeft Cuba op de wereldkaart geplaatst en de Cubanen toch dingen gegeven als goed onderwijs, gezondheidszorg en dergelijke, allemaal verre van evident in een Caraïbisch derde wereldland.

1. Als het communisme werkelijk zo superieur was, had het geen nood aan westerse technologie, maar kon ze die zelf ontwikkelen. Feit is dat zelfs wat militaire technologie de Sovjets bijna alles- behalve dat wat ze uit Duistland gepikt hebben - uit het westen hebben moeten overnemen.

Het probleem is dat de landen waar de communisten aan de macht kwamen niet tot de eerste wereld behoorden (met enkele uitzonderingen als Oost-Duitsland), ook reeds voor WOII en begin 20ste eeuw werd alle technologie gemonopoliseerd door West-Europa, Japan en de VS. Het oostblok begon dan ook met een enorme achterstand (de economische kloof tussen West-Europa en Oost-Europa was een stuk kleiner in 1980 dan in 1950), kwam daarbij dat Oost-Duitsland geen marshallplan kreeg maar in tegendeel moest opdraaien voor de gigantische vernielingen die de nazi's in de Sovjet-Unie hadden aangericht. Toch hebben ze het, gezien de omstandigheden, vrij goed gedaan.

2. Dat het communistische onderwijs zoveel volk trok, was vooral om politieke redenen, niet om educatieve. Denk bijvoorbeeld maar aan de Lumumba-universiteit in Moskou.

Ook omdat Oost-Duitse universiteiten kwalitatief waren en stukken goedkoper dan Westerse, de DDR gaf ook meer studiebeurzen aan studenten uit derde wereldlanden.

3. Wat de kwaliteit betreft, als ik enkel spreek over de branche die ikzelf goed ken, de historische en bij uitbreiding de mens-wetenschappelijke, dan blazen ze hun eigen wetenschappelijkheid op door alles exclusief vanuit marxistisch standpunt te bekijken. Onlangs promoveerde in Nederland een historicus op een proefschrift over de historiografie over Berlijn in Nazi-Duitsland, de DDR en de BRD. Daaruit blijkt dat in de DDR eerst de ideologie kwam, dan pas de geschiedenis.

Tja, dat is in België niet zoveel anders, als je de cursussen van de VUB vergelijkt met die van de KUL zie je over het algemeen toch een ideologisch verschil en andere uitgangspunten.

4. De opleiding van sportlui en musici (en andere) was enkel te danken aan het autoritaire, totalitaristische systeem, waarin kinderen geselecteerd en gedrild werden, zonder al te veel keuze voor (andere) persoonlijke ontwikkeling of vrije keuze.

Kinderen werden geselecteerd op aanleg en talent, en ze hadden steeds de vrije keuze om ermee te stoppen.

Overigens, topsporters? In de DDR? Weet je nog hoe die zwemsters eruit zagen? Nogmaals, ook hier gold: totale onderschikking van het individu aan de ideologie.

Tja, dat was niet enkel een probleem in de DDR maar in heel de topsport, nog steeds trouwens. Nu doen ze het niet meer voor de eer van hun land maar voor geld, da's het grootste verschil.

Als het communisme superieur was, dan bleven die lui waar ze waren, en het waren niet enkel de hooggeschoolden die over de grens wipten, maar duizenden die óf probeerden, óf erover nadachten.

Misschien was de oplossing om hooggeschoolden hogere lonen aan te bieden, en het gelijkheidsprincipe niet door te trekken naar de lonen. Alleszins waren de jaren '50 economisch de moeilijkste voor de DDR en konden ze toen vrij naar West-Duitsland, dus al bij al vind ik niet dat die muur een noodzaak was, waarschijnlijk meer een maatregel ingegeven door de Sovjet-autoriteiten uit veiligheidsoverwegingen.

Het is oeverloos naïef te denken dat in een socialistisch denken de rijkdom naar de mensen terugvloeit.

Niet voor de volle 100%, maar wel grotendeels.

Toegegeven, het is zeker een mooi ideaal, maar het houdt met één klein detail geen rekening: de mens zelf.

Daar bestaan dan weer allerlei regels en straffen voor, bijvoorbeeld om corruptie tegen te gaan.

In de socialistische landen vloeide de rijkdom naar de elite, naar de staat, naar het militaire bestel. Of je het nu één keer probeert, of drie, of achtenveertig, het zal steeds daarop uitlopen: goelag, nomenklatura, repressie.

Onzin, het grootste deel ging naar sociale uitgaven en werd geherinvesteerd in de economie. Het leger kreeg een groot deel (gezien de koude oorlog) vergelijkbaar met Griekenland en Turkije. De elite stelde economisch niets voor in vergelijking met westerse landen, de meesten (in Oost-Duitsland) woonden in een kleine villa, niet erg verschillend van andere Oost-Duitsers. In de Sovjet-Unie was er wel veel meer corruptie en machtsmisbruik, dat hoort wel een beetje bij de Russische traditie.