Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE
Geldgebrek mss niet... wel broodgebrek...
Maar ja, uren aanschuiven voor een brood, bevorderde wel het sociaal contact...
|
Aan brood en andere voedingsmiddelen was doorgaans geen gebrek. Ik heb bij alle mensen waar ik logeerde of op bezoek was onbescheiden blikken in de koelkast en keukenkasten geworpen. Het stond daar vol voedingswaren. Stampvol. Een grotere voorraad dan ikzelf ooit in huis heb gehad.
Zoals ik al schreef: er was een gigantisch probleem met de distributie. Niet alles was voor iedereen beschikbaar op het moment waarop mensen dat wilden.
En dus was het aanschuiven geblazen. Niet op het moment dat je iets nodig had maar op het moment dat er iets beschikbaar was. Soms gingen mensen aanschuiven (en ik heb zelfs meegedaan) zonder dat ze wisten wat er te koop was. Als dat bijvoorbeeld bananen waren, dan kochten ze gelijk vijf trossen en verkochten die later zonder winst door aan hun boven- en onderburen en dan at iedereen een week lang bananen als tussendoortje. De week daarop was het weer wat anders.
Maar die mensen leden geen honger hoor, troost je (als je met de mensen al iets zou inzitten natuurlijk).
Overigens vraag ik me dikwijls af wat het verschil is tussen aanschuiven in Oost-Europa voor een kilo of twee appelsienen of hier voor een bankautomaat. Als de rij erg lang is, bij de bankautomaat, bij het ziekenfonds of voor de kassa in de supermarkt, dan zeg ik wel eens grappend "Oost-Europese toestanden". En daar lijkt het dan ook sterk op.
Maar aan brood en ander eten was geen gebrek. Ik heb in Hongarije in '86 heerlijk wild gegeten en fantastische patisserie. En in de Sovjet-Unie natuurlijk veel kool (het was winter) maar ook kaviaar en gehaktballen. In Oost Duitsland vond ik het eten wat minder. Zelfs op restaurant. Daar leek het of de mensen tegen hun zin kookten en aten.