Zeker als die interessante alternatieven ervoor zouden zorgen dat de vakbonden aan macht inboeten.
Op de Vivant-site staat een stukje uit een artikel van het Vlaams Marxistisch tijdschrift (1984) over de implicaties van een basisinkomen als alternatief op het huidige SZ-stelsel:
Citaat:
Het basisinkomen systeem: Welke implicaties heeft dit voorstel? Vooreerst zou de uitkering van een behoorlijk basisinkomen, gekoppeld aan een algehele deregulering van de arbeidskrachtenmarkt (afschaffen van de minimumlonen en de arbeidsduurwetgeving, van de wetgeving op zondagrust en sluitingen, enz..) het verschil tussen loontrekkenden en zelfstandigen drastisch kunnen verminderen en de macht van de arbeidersorganisaties doen slinken. Vandaag zijn het precies de arbeidersorganisaties die, door hun machtsposities in de productieverhoudingen, zowel als in het beheer van de sociale zekerheid, een sterke afbraak van de sociale zekerheid alsnog hebben weten te stuiten.
Men kan hun ontmanteling (duidelijk de bedoeling van de neoliberalen) misschien verdedigen, maar men moet in ieder geval de gevolgen daarvan incalculeren: het stelsel wordt geheel gefiscaliseerd, en de uitkering van een enig en onvoorwaardelijk inkomen wordt een - zeer vereenvoudigde - staatstaak.
De vakbeweging verliest niet alleen haar greep op die uitkering, maar ook op de arbeid/productie – verhoudingen.
De verdediging van het basisinkomen kan niet geschieden vanuit de machtsbasis van de georganiseerde arbeidskracht, gezien:
A: De uitkering eenieder toekomt
B: Een mogelijke arbeidersorganisatie alleen op grond van andere belangen gestructureerd kan zijn (misschien de hoogte van de lonen en de werkvoorwaarden)
C: een dergelijke organisatie ook ieder machtsmiddel ontnomen wordt: geen wettelijke bescherming van het loon meer (dat wordt vastgesteld door individuele vrije onderhandelingen), maar evenmin nog de mogelijkheid om naar het stakingswapen te grijpen, gezien een gedereguleerde arbeidskrachtenmarkt de arbeidsverhoudingen enkel louter individualistisch opvat. Staken wordt derhalve een eenzijdige verbreking van de contractuele verbintenissen, waarop met ontslag gerepliceerd kan worden.
|
Alles wat de macht vd vakbonden zou aantasten is eigenlijk taboe.