Ik heb vorige week een schok gekregen toen ik het nieuws vernam.
Toevallig kende ik Joe, net zoals zijn vader, die een winkeltje heeft in Etterbeek, vlakbij mijn kantoor. Ik ben toen een groot houten kruis voor de deur van die winkel gaan plaatsen (terwijl ik niet eens meer naar de mis ga!). Maar ik wou een symbolische daad stellen.
Joe was echt een zachte jongen, zeker als je rekening houdt met het feit dat hij eerder sterk gebouwd was voor zijn leeftijd.
Als ik hem zag, had hij meestal zijn MP3-speler in zijn oren zitten. Hij ging volledig op in de muziek en herinnerde me eraan hoe ik was op die leeftijd, meer dan een half leven geleden...
Als Vlaming in Brussel ben ik me steeds bewust geweest van het veiligheidsrisico. Andere culturen lijken het allemaal wat 'lichter' op te nemen. Ik heb me dan ook steeds verzet tegen de Vlaamse visie dat Brussel een gewelddadige plaats is. Buitenlandse grootsteden zijn nu eenmaal véél gevaarlijker. De meeste Vlamingen hebben gewoon sneller schrik in de stad, het is een soort van onbehagen van een plattelandscultuur.
Maar als het geweld zich keert tegen iemand die je persoonlijk kent, verandert je visie drastisch. Het onhehagen is nu ook voor mij toegenomen. Ik heb deze week enkele offertes voor een video-bewakingssysteem aangevraagd.
En wat de daders betreft... als de hel niet bestaat, moet ze voor hen worden uitgevonden.
De situatie is dan ook uitzichtloos. Het echte probleem van de Arabische jongen - en dat lees ik nooit - is dat ze geen opvoeding krijgen. Als kind worden ze de straat op gestuurd, en daar blijven ze rondhangen tot ze trouwen. Ze krijgen van thuis uit geen humane waarden mee.
Uiteraard zal ik er zondag bij zijn, samen met mijn vrouw en kinderen, samen voor de toekomst van die kinderen, en uit respect voor Joe en zijn naasten.
En u, wat doet u ?
|