Ontreddering. Dat is het eerste gevoel dat ik kreeg bij het horen van de nieuwsberichten over de steekpartij in Brussel Centraal. Ik voel weerzin, onbegrip en vervolgens de drang de maatschappij door elkaar te schudden tot alles weer in de juiste plooi ligt. Maar bovenal heerst er ontreddering. Ontreddering als pendelaar in Brussel, als allochtone jongere, als mens.
Ontreddering omdat deze trieste zaak door minder serene mensen dan de ouders van de jongen zelf, gebruikt zal worden om te polariseren. Om te roepen dat het de schuld is van één groep, één achtergrond of één religie. Ontreddering omdat deze zaak misschien wordt gereduceerd tot racisme, van allochtonen naar autochtonen. Het is zovéél meer.
Blijkbaar leven in onze samenleving groepjes mensen die geen band meer lijken te hebben met de maatschappij en die samenleven tot een absoluut recht van de sterkste reduceren. Mensen zonder enig besef van de waarde van een ander leven. Mensen zonder empathie, zonder perspectief misschien ... Het zijn jongeren die op de prille leeftijd van 16 de maatschappij hebben opgegeven. Of was het omgekeerd? De analyse komt onherroepelijk na de daad.
Ik heb het gevoel dat er de laatste jaren steeds meer uitingen van zinloos geweld de kop opsteken. De vechtpartij in Elverdinge, de brutale aanslag op een holebikoppel in Antwerpen, 'steamende' jongeren ... En deze steekpartij. Soms denk ik dat de wereld z'n verstand verloren is. Of dat het mijne te klein is om deze onrechtvaardigheden te bevatten. Laten we samen, met al diegenen die dezelfde weerzin delen, deze jongen, zijn familie en alle andere slachtoffers van zinloos geweld eren. Door ze te steunen, met woorden, maar zeker ook met daden: door waar mogelijk en achtzaam zelf in te grijpen. Door aan te geven dat voor dit soort daden in onze samenleving geen plaats is. Dit is niet iets waarmee ik wil leren leven. Ik wil dat aan deze jongeren en aan alle andere daders rekenschap wordt gevraagd en dat hen duidelijk wordt gemaakt dat zij wél deel uitmaken van een geheel. Een geheel dat werkt volgens menselijke regels. Wie dat negeert, is voor zichzelf verloren. In dat opzicht is geweld altijd zinloos, voor dader en voor slachtoffer. En voor de achterblijvers nog het meest ...
Meyrem Almaci
Woordvoerster Jong Groen!
Bron: De Standaard, 18 april 2006.
________
Een nuchtere, mooie reactie van een allochtone vrouw.