[oliepiek]

Zoals dikwijls laat een extreem evenement toe om een problematiek echt diepgaand te analyseren.

De MP-3 moord plaatst ons voor een aantal interessante vragen en dilemma's:

1. Belgische burgers grepen niet in toen ze zagen dat een Belg een andere Belg neerstak

2. Als de Belgische dader in kwestie een psychopaat of een gewelddadige gek is, dan is er eigenlijk geen probleem - een Belgische gek stak gewoon iemand neer. In dit geval rest enkel de verpletterende verantwoordelijkheid van de Belgen die deden alsof ze niets gezien hadden en gewoon in hun routine verder ijlden, terwijl voor hun ogen, op klaarlichte dag, een misdaad werd gepleegd.

3. Als de Belgische dader in kwestie geen psychopaat is, dan kunnen we verder kijken en ons afvragen waarom een Belg voor een MP-3 een moord begaat. We kunnen dan constateren dat de Belg in kwestie die middag thuis zijn huiswerk diende te maken, en niet rond te hangen in een station; we kunnen ons afvragen waarom die Belgische jongen geen huiswerk had, of het niet deed; dat zal ofwel aan de school ofwel aan de opvoeding en de ouders van die Belg liggen; en zo gaan we verder met de analyse.
We komen tenslotte uit bij de verschrikkelijke constatatie dat een heel grote groep Belgische jongeren niet op school zit, niet door de ouders naar behoren wordt opgevoed en niet door de andere Belgische burgers op hun verantwoordelijkheden wordt gewezen.

Kortom, nu kunnen we eindelijk eens het probleem van de verschrikkelijk mislukte integratie van een grote groep Belgen onder de loepe nemen, en ons afvragen hoe het komt dat een groep Belgen niet ingrijpt wanneer het bij een andere groep Belgen misloopt.

Zowel links als rechts hebben deze ramp voortdurend ontweken en genegeerd. Er moet iets veranderen aan het integratiebeleid, én aan de Belgische burger, die voortdurend laf wegkijkt.