Ik hou me nu al een goed jaartje bezig met "islamwatchen" en dit zijn voor mij de grote verschillen tussen Christendom en Islam :
1. De Islam is een nationalistische godsdienst - het Christendom niet
2. Het Christendom kent een scheiding tussen Kerk en staat - de Islam niet
3. Het Christendom geeft kritiek op de godsdienstige voorschriften van de Joden - de Islam vindt er nog meer uit
1. De Islam is een nationalistische godsdienst - het Christendom niet
- Door gebruiken als de besnijdenis (overgenomen van de Joden) wordt een gevoel gecreëerd om tot een 'moslimnatie' te behoren. Wie het teken heeft is moslim, wie het teken niet heeft niet. Dit nationalisme komt verder tot uiting in het herhaaldelijk beklemtonen van de verschillen tussen moslims en niet-moslims en de vijandige houding die tegen niet-moslims gepredikt wordt in oa de Koran. 'Wie niet met ons is tegen ons' is de boodschap. Op afvalligheid staan strenge straffen.
- Het Christendom daarentegen wordt gekenmerkt door het 'Nieuwe Verbond' waarbij het 'Oude Verbond' van de besnijdenis komt te vervallen. Nergens in de teksten van dit 'Nieuwe Verbond' zien we een aanval of aansporing tot bevechting van niet-Christenen.
2. Het Christendom kent een scheiding tussen Kerk en staat - de Islam niet
- Het Christendom kent van in zijn prilste bestaan een onderscheid tussen Kerk en Staat, te vinden in de woorden die aan Jezus worden toegeschreven 'Geef aan de Keizer wat de Keizer toekomt en geef aan God wat God toekomt'.
- In de Islam komt God tussen met 'Goddelijke wetgeving' in alle mogelijke gebieden van het maatschappelijk leven.
3. Het Christendom geeft kritiek op de godsdienstige voorschriften van de Joden - de Islam vindt er nog meer uit
- Zoals uit de teksten van de Evangelies blijkt bekritiseert Jezus meermaals het blind opvolgen van religieuze voorschriften. In plaats daarvan dient de mens zich overeenkomstig zijn geweten zelf te bezinnen over wat al dan niet goed en niet-goed is.
- De islam kent een heleboel voorschriften ivm met uiterlijk gedrag waaraan 'goede moslims' moeten voldoen. De reeds bizarre rituelen en voorschriften van de Joden worden nog uitgebreid.
Wat beiden in tegenstelling tot het Jodendom wel gemeen hebben is hun 'expansionisme'. Het Christendom via bekering door zendelingen en apostelen zoals bij Paulus, de Islam door verovering met het zwaard zoals bij Mohammed.
Uit de bovenstaande aangehaalde verschillen blijken de grote tegenstellingen tussen beide religies.
Het Christendom is slechts zwak bindend, zelfkritiserend, niet dwingend.
De Islam is sterk bindend, verdraagt geen zelfkritiek, en is heel dwingend.
Het Christendom kan enkel MISbruikt worden om oorlogen te voeren.
In de Islam is dit expliciet toegelaten.
Doordat het Christendom zo zwak bindend en kritiserend is, geeft het aanleiding tot verdeeldheid van interpretaties. Het draagt zelfs de kiem in zich van de eigen vernietiging door het bevorderen van een emancipatie van de vrijdenkende mens, die uiteindelijk inziet dat hij geen enkel Goddelijk voorschrift nodig heeft, dat overgeleverd of geopenbaard is.
Doordat de Islam niet flexibel is zoals het Christendom, kunnen zijn aanhangers ook niet geleidelijk tot emancipatie komen. Er zijn in de Koran immers geen aansporingen tot zelf denken en zelf verantwoordelijkheid opnemen. Gezien op geloofsafvalligheid bij de islam zeer strenge (ook sociale) sancties staan, kunnen moslims die twijfelen aan hun geloof hier openlijk bijna onmogelijk mee naar buiten treden.
Projecten die een 'nieuwe islam' willen creëren en willen 'rommelen met de Koran' zijn tendode opgeschreven nog voor ze in de openbaarheid komen. Zodra je aan de autheniticiteit van de Koran wil raken valt immers het hele kaartenhuis van de Islam ineen.
Voor moslims blijft dus eigenlijk enkel de keuze tussen ... 'moslim' blijven ... of de islam en de moslimgemeenschap inclusief familie en relaties voor 100% de rug toekeren en asiel zoeken bij een ander kamp.
Voor moslims die niet helemaal een geloof in een God willen opgeven is een mogelijke uitweg de relatief jonge openbaringsgodsdienst van de Bahai. Deze godsdienst ontstond in de 19de eeuw in Perzië. De stichters ervan waren moslims die zichzelf zagen als nieuwe profeten die een leer brachten, aangepast aan de nieuwe tijden. De leer is in feite een soort humanisme dat een God (en profeten) erkent.
Zie ook
http://www.bahai.org en
http://www.bahai.nl en
http://www.bahai.be