Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Neen, u ziet dat nog steeds totaal verkeerd. Ik heb het al meerdere malen geschreven, maar blijkbaar blijft het bij bepaalden toch maar niet hangen. Een taal bestaat uit componenten: er is enerzijds een genormeerde, gestandardiseerde component (de zogenaamde cultuurtaal) met daarnaast regionale (dialecten) en sociologische verschillen (groepstalen). Er is hier geen "degradatie" van de ene ten opzichte van de andere, wel een positionering. Een dialect is een plaatselijk idioom dat bijgevolg geschikt is om in beperkte kring te gebruiken. Een cultuurtaal is een overkoepelend idioom, geschikt om iedereen aan de communicatie te laten deelnemen binnen een taalgebied.
|
Draai of keer het zoals je wil, maar de "cultuurtaal" is ontstaan lang na het dialect (of streektaal). Dit was natuurlijk noodzakelijk om de communicatie tussen de streken te bevorderen, daaraan twijfelt niemand. Mijn punt is dat voor die noodzaak zich voordeed iedere streektaal of dialect aanzien werdt als een taal op zich, of je dat nu goedvind of niet.