[Bokkerijder]

[SIZE=3]De laatste jaren is er heel wat veranderd in Leuven. Straten en pleinen die worden heraangelegd, historische gebouwen die werden gerenoveerd, het Martelarenplein, de Philipssite,… Maar wie dacht dat we het nu wel gehad hadden, kan niet verder naast de waarheid zitten. Leuven staat nog heel wat te wachten het komende decennium. [/SIZE]

[SIZE=3]Tegen 2018 zouden alle grote werken gedaan moeten zijn en Leuven zal er dan helemaal anders uitzien. De projecten in Leuven zijn er op gericht mensen, gezinnen aan te trekken om terug in de stad te wonen (“de stadsvlucht te keren en het levenslang wonen in de stad te bevorderen”). In de plannen is er dan ook aandacht voor “gezinswoningen met tuinen, parkjes, autoluwe straten”. Dit alles als poging om een nieuw soort van ‘wonen in de stad’ te creëren, één dat niet te kampen heeft met de huidige stadsproblemen zoals vervuiling, grauwheid (overheersing van asfalt en beton), verkeersonveiligheid, het beruchte ‘onveiligheidsgevoel’… [SIZE=3]Men probeert hiermee bepaalde (rijkere) bevolkingsgroepen aan te trekken en op hetzelfde moment stoot men ook andere groepen af. [/SIZE][/SIZE]
[SIZE=3][/SIZE]
[SIZE=3]Het is al een tijd een trend in heel Leuven, dat de huurprijzen danig stijgen. Veel armere bewoners zijn daarom al moeten uitwijken en het zal er niet op verbeteren. De stad lijkt ook mar weinig belangstelling te hebben voor ‘sociale huisvesting’, wat toch voor een ‘socialistisch’ stadsbestuur de oplossing zou moeten zijn om arme bevolkingsgroepen niet uit te drijven. Het is bijvoorbeeld helemaal onbegrijpelijk dat het stadsbestuur aan buurtgemeenten moet vragen om sociale woningen te bouwen, terwijl op hetzelfde moment duizenden nieuwe woningen worden gepland (maar dus blijkbaar geen sociale). De Leuvense gemeenteraadsverkiezingen zullen waarschijnlijk ook gaan draaien rond het thema ‘betaalbaar wonen’. Politici creëren problemen en stellen zichzelf dan voor als oplossing, hoe geloofwaardig is dat ? [/SIZE]

[SIZE=3]Ook commerciële activiteiten zijn een constante in de nieuwe stadswijken. Winkels en horeca hebben nu al een prominente plaats in de stad, in de toekomst zal dat nog versterkt worden. Hoe toegankelijk is de openbare ruimte dan nog voor mensen die maar weinig over hebben voor dit consumentisme ? De eerste antwoorden daarop zien we in het drankverbod na 24u dat in de zomer wordt ingesteld en de vele camera’s op horecapleinen en in winkelstraten. [/SIZE]

[SIZE=3]Leuven-la-Neuve (‘het nieuwe Leuven’) dreigt uit te lopen in een exclusieve blanke middenklassestad, iets waarvan we nu al de eerste verschijnselen zien. [/SIZE]
[SIZE=3]Misschien moeten we het ‘nieuwe’ Leuven ook eens plaatsen in een globaler perspectief, want Leuven staat niet los van wereldwijde tendenzen. Dan zien we dat het kapitaal zeer flexibel is geworden, bedrijven verhuizen naar waar het het beste is. Landen, regio’s en steden gaan onderling in concurrentie om dat kapitaal aan te trekken. Voor steden kunnen we 3 zaken onderscheiden: het aantrekken van consumenten, van producenten (hoogtechnologische) en van economische en politieke beslissingsmacht. [/SIZE]

[SIZE=3]Het eerste kunnen we zien in de grote stadsprojecten met woonfunctie, er worden welgestelde bewoners aangetrokken. Maar men kan dit even goed zien in de heraanleg van winkelstraten en pleinen: de winkelstad Leuven die inwoners van de omliggende steden en dorpen probeert aan te trekken om in hun stad te consumeren. Op het gebied van productie zit Leuven in een goede positie met de vele hoogtechnologische spin-offs van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL), die veel jobs creëren voor de hoogopgeleiden. Het is hier gewoon kwestie van goede woonomgeving te voorzien voor de hoogopgeleide werknemers, de ruimte te maken voor expansie (Wetenschapspark) en de rol van de (spin-offs van de) KUL internationaal te verstevigen (hotels, conferentiezalen, goede verbinding met Zaventem). Het aantrekken van economische en politieke beslissingsmacht is niet vanzelfsprekend met de nabijheid van Brussel. Leuven is wel de hoofdstad van de provincie Vlaams-Brabant, herbergt de KUL met haar spin-offs en heel wat hoofdkantoren van de katholieke zuil (Boerenbond, KBC…). [/SIZE]

[SIZE=3]Deze geografische concurrentie is echter niet vrijblijvend, het creëert winnaars en verliezers. Niet alle steden kunnen zo veel investeren in stadsvernieuwing als Leuven, de rijkste stad van Vlaanderen. Anderen zullen dus achterblijven en vooral als vluchtplaats dienen voor de uitgestotenen van de ‘succesvolle’ steden. Want ook binnen de steden zijn er winnaars en verliezers. Zij die de nieuwe, hogere huurprijzen kunnen betalen en zij die moeten verhuizen naar de nog overblijvende goedkope woningen, altijd maar verder van het stadscentrum weg.[/SIZE]

[SIZE=3]Leuven wordt een poppenkast die schijnbaar los staat van de sociale realiteit elders, die alleen toegankelijk is voor het rijke gedeelte van de bevolking, die heel succesvol is in sociale verdringing. ‘Positieve’ aspecten van de stadsprojecten (meer groen, minder autoverkeer) zullen dan ook alleen bestemd zijn voor diegenen die de stijgende kosten kunnen blijven betalen, bovendien worden ze bewust gebruikt om de prijzen de hoogte in te jagen. [/SIZE]

[SIZE=3]Daarnaast rest nog de vraag of Leuven deze hoge investeringen kan blijven volhouden en of al de nieuwe woningen, kantoren, winkels…wel verkocht/verhuurd geraken. [/SIZE]

[SIZE=3]ENKELE VOORBEELDEN VAN GROTE PROJECTEN[/SIZE]

[SIZE=3]Hertogendal (ziekenhuissite) [/SIZE]

[SIZE=3]Volgens de betrokken architect “wellicht een van de grootste binnenstedelijke projecten van West-Europa” (de architect De Gregorio, die trouwens wel bij meerdere stadsprojecten opduikt). Het gaat hier om de 9 ha tussen de Brusselsestraat, Kapucijnenvoer en Minderbroederstraat (nu nog de Sint-Raphaël en Sint-Pieterziekenhuizen) en tussen de Minderbroederstraat en de Janseniusstraat. Bijna alle bestaande gebouwen (eigendom van de KULeuven) worden platgegooid om plaats te maken voor zo’n 850 woningen en “opengemaakte Dijle met groene rand”, daarnaast is er plaats voor “commerciële, culturele en sociale voorzieningen”. Trouwens de blok van het Sint-Pietersziekenhuis aan de Brusselsestraat die nooit in gebruik is genomen, wordt ook met de grond gelijk gemaakt, om de verspilling ten top te drijven.[/SIZE]

[SIZE=3]Barbarahof (Boerenbondparking) :[/SIZE]

[SIZE=3]Deze parking vlak bij de oude Markt wordt volgebouwd, een opening wordt gemaakt naar de Dijle en de bestaande kantoorgebouwen worden helemaal gerenoveerd of afgebroken. Op dit terrein zal er plaats zijn voor 215 woningen, commerciële activiteiten en kantoren.[/SIZE]

[SIZE=3]OCMW-site (hoek Vesaliusstraat en Frederik Lintstraat[/SIZE]

[SIZE=3]De oude gebouwen worden gesloopt en hier komen ongeveer evenveel sociale huur- en koopwoningen als privéwoningen, daarnaast komt er ook een blok met kamers en/of studio’s. Op lange termijn denkt men er ook aan om het (redelijk recente) OCMW-gebouw plat te gooien. [/SIZE]

[SIZE=3]Stationsomgeving[/SIZE]

[SIZE=3]Rond het station gebeurt er heel wat: aan de voorkant worden er nog meer kantoorgebouwen bijgebouwd (voor onder andere de stadsdiensten en de KBC) tot aan het provinciehuis. Aan de achterkant komt er een ‘benedenplein’ dat op gelijke hoogte ligt met de tunnel onder de sporen, de Martelarenlaan zal hier boven komen. Daarnaast komt hier een cinemacomplex, kantoren, hotels en appartementen. Verder naar de Tiensesteenweg wordt deMartelarenlaan dichter tegen de sporen gelegd, zodat er plaats is voor een parkje tegen de huizen. Even achter de Martelarenlaan lagen de Centrale Werkplaatsen, die zijn nu afgebroken op een paar hallen na die beschermd zijn. Ook hier komen vooral woningen (een deel zijn sociale koopwoningen). [/SIZE]

[SIZE=3]Dit zijn maar enkele van de projecten, andere zijn nog de Vaartkom, de zwembadsite (Hogeschoolplein), Museumsite, Leuven-Noord,… [/SIZE]

[SIZE=3]Ook kleinschaliger zaken als het heraanleggen van straten, pleinen en parken hebben een grote weerslag op het leven in Leuven en ook daar is men actief mee bezig. [/SIZE]

[SIZE=3]Bron: De Nar, nr. 205, mei 2006[/SIZE]