Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door lombas
Je lastert me omdat ik die plicht hoon, tekent me af als iemand die geen respect heeft voor zijn ouders. Als ik antwoord dat ik niet aansprakelijk ben voor mijn ouders enkel omdat zij besloten een kind te hebben (wat een vicieuze cirkel opwekt), repliceer je sarcastisch in verband met mijn familiewaarden.
Ik zeg u dat mijn grootvader miljonair is geweest, in tijd van opkomst van sociale zekerheid. Mensen kregen toen plots een pensioen zonder er ooit iets voor gedaan te hebben (het omgekeerde zien we nu met het generatiepact). Vol van zelfvertrouwen heeft hij toen geweigerd iets opzij te leggen voor zijn toekomst. Van de ene dag op de andere was hij echter alles door kwijt met zware schulden erbovenop. Hij had gerust een verzekering, een spaarplan kunnen afsluiten daarvoor, maar dat heeft hij niet gedaan. Ook toen hij zijn mager pensioen ontving, heeft hij niets gedaan om voor zichzelf te zorgen. Reisjes en leuke aankopen: het mag van mij. Maar dan moet je niet verwachten dat andere mensen je ook nog eens gaan onderhouden als je iets overkomt. Dat gaat net iets te ver. Hoe kun je mensen op die manier zelfbewust en verantwoordelijk maken?
|
Zichzelf overschatten in een niet te voorspellen economie dus.