Het inherente daaraan is dat je altijd zaken zal verbieden of niet ten uitvoer brengen.
In de USSR had je keuze tussen hoogstens drie soorten brood, in West-Europa tussen tientallen. Ieder zijn eigen smaak, naar wat beschikbaar is - met de mogelijkheid nieuwe dingen te realiseren.
Uiteraard is het argument dat sommigen misschien al die broden niet kunnen betalen - maar de oplossing is dan niet de productie van broden op één soort toe te spitsen, maar naar middelen te zoeken waardoor die andere mensen ook in staat zijn al die soorten te kunnen betalen.
En dat kan niet door herverdeling, want dan verleg je het probleem naar die groep mensen die het moet bekostigen, waar de oplossing ligt in het vooruithelpen van de doelgroep.
Die herverdeling kan dan zeker niet, zoals nu, grotendeels in het voordeel zijn van de groep die ervoor betaalt - dat is het gekke (rijken betalen ongeveer het meeste maar gebruiken het even goed).
__________________
Born but to die, and reas'ning but to err. (Pope)
Laatst gewijzigd door lombas : 13 juni 2006 om 12:23.
|