Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Everytime
Het herinnert mij de keer dat we met een groep de Ijzertoren bezochten. Naast die toren hebt u een winkel waar ze verschillende Vlaamsgezinde voorwerpen verkopen. We zijn die winkel binnenkomen en hebben de kassierster gevraagd of ze Belgische vlaggen verkochten. En al dit in het Frans natuurlijk.  Zeer boos was de kassierster : ze vroeg ons Nederlands te spreken. Maar ja, een persoon tegen een groep Franstaligen, wat wil je doen?
Of die andere keer aan de Vlaamse Kust. Mijn vader komt een winkel binnen om boodschappen te doen. Hij komt naar de kassa en vraagt iets aan de kassierster in het Frans. Antwoord van de kassierster : "We dienen geen Franstaligen". Mijn vader komt uit die winkel zonder zijn boodschappen en vertelt ons het verhaal. "Ik ga die boodschappen doen", zei ik. Ik keer dus terug naar dezelfde winkel, doe dezelfde boodschappen en komt naar de kassa. Ik betaal en zeg niets. Ik open de deur van de winkel en roep met een grote glimlach : "Au revoir et bonne journée!!!!". De kassierster, zeer boos, staat op richting mij maar ik heb al de deur gesloten en ben al weg met mijn boodschappen.
Moraal van het verhaal : men moet lachen met hun ouderwetse folklore.8) |
Je hebt dus jezelf bediend en de Vlaamse winkeluitbaatster een cent laten verdienen.
In Frankrijk en Wallonië zou ik het volstrekt normaal vinden dat ik mij aan de plaatselijke taal moet aanpassen, maar in Vlaanderen en Brussel zal noch de winkeleigenaar noch de restauranthouder één eurocent aan mij verdienen die mij weigert in mijn eigen taal te bedienen.