Wat een vreemde vraag voor iemand met jouw nick ...
Ik ben al blij dat jij wél erkent dat de VS in hun houding tot de Islamisten onvergeeflijke fouten hebben begaan. In zoverre het inderdaad fouten waren en geen strategisch opzet.
Wat je visie op Afghanistan betreft, ga ik er vanuit dat de Afghaanse
communisten het inderdaad goed voorhadden met hun beleid. Dat betekent niet dat ze op hun beurt geen hele boel stommiteiten hebben begaan en meer dan eens het respect voor mensenrechten, een eerlijk proces, e.d. aan hun laars hebben gelapt. Dat is zo.
Wat de Sovjets betreft: die zijn met open ogen in de val gelopen die de VS in samenwerking met de integristen en Islamisten hadden opgezet. In eerste instantie zeer snugger van de VS, maar op lange termijn dus duidelijk iets minder. Ze hebben toen de doos van Pandora opengezet, Osama en Al-Zarqawi zijn daaruit te voorschijn gekomen, de rest van het verhaal is bekend.
De Afghaanse regering zien als louter een marionettenregering gaat wat ver. Het communisme in Afghanistan had wel degelijk een basis bij de bevolking en het zou me verbazen als dat vandaag niet nog het geval is. Kijk maar eens bij
www.rawa.org. Slimme en straffe madammen, als je het mij vraagt.
Bwa, ik weet wel dat ze in de praktijk niet veel van de VS verschilden als het om hun achtertuin ging.
Hier verschillen we duidelijk van mening.
Ten eerste ben ik niet naief. Ten tweede houd[SIZE=5]
t[/SIZE] ik niet vast aan een systeem.
Ik analiseer de realiteit vanuit een
specifiek kader waarbij ik op zoek ga naar de materiële omstandigheden waarbinnen ontwikkelingen zich afspelen, bekijk ik de geschiedenis om evoluties te ontdekken waar de realiteit van vandaag het resultaat van is en verder zie je tegenstellingen tussen dingen en de botsing van die tegenstellingen.
Je kan dat Marxisme noemen - of een aanzet daartoe - en daar kan ik me bij neerleggen. Dat referentiekader 'klinkt' niet per sé mooi en heeft in de praktijk niets te maken met het instandhouden van dictaturen.
Ook al zijn er mensen die zich eveneens op dat kader beroepen en in de praktijk het tegenovergestelde doen. Dat zijn geen Marxisten maar opportunisten of erger.
Bijzonder spitsvondig. Zei mijn vader vroeger ook altijd, maar dan over de Sovjet-Unie. Nu zeg ik het soms tegen hem, als kleine plagerij, over Rusland.