Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf
De theorie:
Laten we er even van uitgaan dat dergelijke waarden kunnen en zelfs behoren geleerd te worden in een schoolsysteem. Dan zou het in elk geval wenselijk zijn dat de binnen de scholen ook daadwerkelijk, door aanwezigheid van een divers schoolpubliek, die waarden in de praktijk kunnen gebracht worden.
Bestaat die kans in de schoolrealiteit? Het antwoord is een volmondig 'neen'.
De meeste scholen zijn immers zo 'divers' als een glas putwater: totaal niet.
Vooreerst zijn er de 'witte' scholen (sommigen met een enkele alibi-ali) en de concentratiescholen. Binnen die 'witte scholen' is er bovendien vaak nog een extra onderscheid: er zijn scholen waar 'de slimme' geconcentreerd zitten en scholen waar dat minder het geval is. Vaak zijn zelfs binnen scholen die een divers studie-aanbod voorzien de 'niveaus' in een andere bouw ondergebracht.
Contact tussen verschillende intellectuele, sociale of raciale groepen: nihil, nogabollen, zero, bros, schnol.
De realiteit: Ieder zit min of meer in zijn hokje tussen zijns gelijken op intellectueel en sociaal vlak, onderricht te slikken.
Hoe fingeren sommige scholen dan dat ze aan die bewuste eindtermen van tolerantie en verdraagzaamheid niet achteloos voorbijgaan? Ze richten één 'multiculturele dag' in. Iedereen eet een bord rijst met curry-poeder. Vader en moeder betalen er de prijs voor van een dubbele dagschotel. De opbrengst gaat naar een of andere schimmig project van een groepje dat zich als kansarme in de subsidiegunst kon wringen. Om 15.30 volgt nog een preek over verdraagzaamheid, tolerantie en anti-racisme en dan gaan de kindjes naar huis, onderweg lacherig klagend over het 'eeuwige gezeik over die maroefen' (nb: een term op de o zo verdraagzame school opgepikt, niet in het thuiskader aangeleerd!)
Waar komen onze kinderen dan in kontakt met een divers publiek waar ze tolerantie en verdraagzaamheid in de praktijk kunnen beoefenen?
Wanneer kinderen naast hun oeverloze gortebrij van schoolwerk, uit vrije wil ook nog in andere kaders verzeilen zoals artistiek onderwijs (plastisch of muzikaal) of in sportclubs allerhande, dan komen ze niet alleen in contact met mensen van ander intellectueel niveau, maar ook met kinderen uit minderheidsgroepen dewelke in hun school van ver noch van dicht te bespeuren zijn. Dan kan in de praktijk ervaren worden wat tolerantie en verdraagzaamheid betekenen. Dan ontstaan levenslange vriendschappen en samenwerkingsverbanden op vrije basis. De Belg zingt met de Marokkaan, de Vlaming judoot met de Oesbeek, de Turk voetbalt met de Armeen, de neger knutselt met de chinees, allen in een vrij gekozen omgeving, gestimuleerd door een gemeenschappelijke interesse, die voortspruit uit de keuze van het individu zelf.
Echte verdraagzaamheid wordt dus zeker niet op een (per definitie niet-diverse) school aangeleerd, doch daarbuiten in de praktijk ontwikkeld, zonder dwang van bovenaf.
Conclusie:Al die schone waarden via de school in de kinderen pompen, is een vrome wens van betuttelende pedante kwieten die op een Brussels burootje hun dagen moeten vullen (omdat ze incapabel bleken om het te maken in de echte onderwijswereld?)
De theorie blijkt dus wereldvreemde onzin, die mijlenver afstaat van wat er in de scholen werkelijk omgaat en mogelijk is.
|
Zoals wel vaker gebeurt, hamert U de nagel salvogewijs op de kop.
De onderwerpingsverklaring die Beliën-Colen weigerden te tekenen is deze:
http://www.ond.vlaanderen.be/basison...SONDERWIJS.doc
Ikzelf heb nooit zo’n verklaring moeten tekenen; maar ik denk dat ik ze, net als Beliën-Colen, niet zou hebben geaccepteerd. Ik vind niet dat het de taak is van ouders, of van opvoeders in het algemeen, om het kind respect voor de “culturele waarden” van Jan en alleman in te prenten. Het is bv. niet omdat bij sommigen besnijdenis, het doden van dieren zonder verdoving, stenigen enz. culturele waarden zijn, dat ik daarvoor bij mijn kind respect zou moeten bijbrengen.
Meer fundamenteel denk ik, dat onderwijs helemaal niet moet gericht zijn op het onderwijsgewijs bijbrengen van respect voor welke waarde dan ook. Ik ga ervan uit dat op respect voor ideeën, opvattingen en waarden niet a priori aanspraak kan worden gemaakt. Zo’n respect moet, door de praktijk, de logische coherentie enz. van de opvatting of het idee in kwestie, in de ogen van het vrij oordelend individu worden verdiend. Er dient respect te zijn voor de materiële leefmogelijkheden van mensen, maar niet voor de ‘culturele waarden’. De eis daartoe is zelfs logisch contradictorisch: omdat ‘culturele waarden’ bij de ene ‘cultuur’ precies het omgekeerde kunnen zijn als bij de andere ‘cultuur’, zou men dan respect moeten hebben voor een opvatting en haar tegendeel. Dat is zinloos. Een opvatting of waarde die men verwerpelijk acht moet men niet respecteren.
Uit antropologisch oogpunt denk ik trouwens, dat respect door zijn aard zelf niet via het verstrekken van onderwijs, maar via voorleven wordt overgedragen. Opgroeiende jongeren merken vast dat een volwassene in één of ander opzicht zelf respect toont, peilen de waarde en authenticiteit daarvan, en nemen dit over indien ze het de moeite vinden. Vermeende waardenoverdracht via staatsgecontroleerde prekerij, hoe subtiel verpakt ook, is compleet contraproductief en brengt alleen fake of geveinsd ‘respect’ voort.
In laatste analyse is het zelfs zo, dat de grootheid van de westerse beschaving hierin bestaat dat ze de respecttheorie verwerpt die ten grondslag ligt aan de onderwerpingsverklaring. Dat in de westerse beschaving bv het ideaal van vrij spreekrecht is kunnen ontstaan, komt juist doordat het idee werd afgewezen, dat culturele waarden, gewoon omdat ze door iemand worden aangehangen, sowieso ‘respect’ moeten krijgen. Alles wat groots is in onze beschaving begon ooit met respectloze kritiek op voorafgaande opvattingen of gebruiken die werden verworpen en overwonnen. Met zou kunnen zeggen dat de onderwerpingsverklaring geëist door het ‘ministerie van de Vlaamse gemeenschap – departement onderwijs’ een tegen de westerse beschaving gericht document is, dat geen respect aan de dag legt voor de westerse waarden.
http://www.brusselsjournal.com/node/726