Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Dimitri
Ook het Fries wordt ook door die vernederlandsing bedreigd, hoewel die taal volledig beschermd wordt. Het Europese verdrag biedt trouwens wel meer mogelijkheden dan de Nederlandse regelingen. Veel Friezen, vooral in de steden, vinden het gewoon makkelijker hun kinderen in het Nederlands op te voeden, omdat je met Fries niet ver komt buiten Friesland. Ik zou uiteraard ook proberen Fries te leren, maar de negatieve houding van veel Nederlanders komt vooral door de (sinds WO II) aangeleerde afkeer van openlijk nationalisme. Friezen worden al snel chauvinistisch of arrogant genoemd, voor de Nederlander allebéi slechte eigenschappen. 'Dat ze hun eigen taal wil spreken, hartstikke leuk, maar ze moeten niet overdrijven'. Het spelen van het Friese volkslied bij de thuiswedstrijden van SC Heerenveen is zo’n gebruik dat veel mensen irriteert. 'Ze spelen in de Nederlandse competitie, anders gaan ze maar een eigen competitie beginnen. Bij Roda JC spelen ze toch ook niet het Limburgs volkslied'.
|
Inderdaad, Nederlanders bekijken dit over het algemeen ietsje anders. Of ze nu niet nationalistisch of chauvinistisch ingesteld zijn, daar wil ik toch wel een kanttekening bij plaatsen. In hun eigen land vinden ze hun Nederlanderzijn zo vanzelfsprekend, dat ze daar nauwelijks bij stil staan en het ook storend vinden als iemand dat wel doet. Eens in het buitenland echter klitten ze graag samen en wordt Koninginnedag en zo uitbundig gevierd. En durf er dan maar geen kritiek op te uiten, en zeker niet op de Oranjes. O wee je gebeente! O wee de onverlaat die zoiets durft!
Dat zijn mijn persoonlijke ervaringen met Nederlanders toen ik zelf in het buitenland woonde (en als Vlaming voelde ik me op dergelijke feesten trouwens veel wat meer thuis dan op de officiële recepties van de Belgische ambassade waar de Franstaligen nog altijd het hoge woord meenden te moeten voeren).
Nederlands chauvinisme is anders. Nederlanders kennen geen volksnationalisme, iets dat in Vlaanderen wel leeft evenals in Friesland. Je vindt het ook in Duitsland: die romantische aanhankelijkheid aan de eigen streek. In Beieren zingt men probleemsloos het Bayernlied, en niemand in Duitsland stoort zich eraan dat men in Baden in een bijna exatische uitbundigheid "Das schönste Land in Deutschland´s Gau'n, das ist mein Badner Land" zingt (schitterende muziek trouwens, zo oerduits
).
Het Limburgs volklied wordt ook veel gezongen trouwens. Dat de koele Hollanders maar eens tijdens de carnavalperiode naar Maastricht afzakken. Tussen de vele alaafs door zal men de Limburgers wel horen kelen "Daar is mijn Vaderland, Limburgs dierbaar oord!" begeleid door de plaatselijke blaaskapellen. En eerlijk gezegd, stoort me dat nu allemaal niet. En wanneer men overal pompeblêdden ziet wapperen tijdens de Elfstedentocht, is dat dan ergerlijk?
Een taal leer je trouwens ook uit respect. Het getuigt van respect wanneer je de taal gaat leren die in die streek gebruikelijk is. Stel je eens voor dat de talrijke Nederlanders die nu in Duitsland een huisje aankopen, weigeren Duits te spreken. Niemand doet dat trouwens: ze haasten zich verdomd snel om het Duits onder de knie te krijgen! Waarom kan dat dan in Friesland niet? Is dat geen arrogantie van het zuiverste water? En de foefjes om het niet te hoeven doen slechts pleisters die de eigen onwil moeten verbergen? Dit doet me onmiddellijk denken aan de verwaandheid en hooghartigheid waarmee vele Walen in Vlaanderen nog steeds lustig Frans blijven kwekken alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Met Nederlands kom je trouwens ook niet zo ver. Als we zo het rijtje afgaan, dan kunnen we maar beter met z'n allen Mandarijns gaan leren! In Ierland vindt men het maar normaal dat iedereen Iers Gaelic als tweede taal aanleert; niemand stelt het in vraag. Het economisch en sociaal nut van die taal is nochtans zééér beperkt, heel wat minder dan bij het Fries het geval is.