Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot
[/color]
Dat lijkt me toch moeilijk aantoonbaar, hoor. Iemand die weinig bezit, moet voortdurend uitkijken dat hij niet ten onder gaat en is dus gedwongen naar economische opportuniteiten te speuren. Iemand die veel bezit kan al eens achteroverleunen en andere overwegingen in acht nemen. Over de moraal van de bezitter kun je discussiëren natuurlijk. Misschien is het tragische wel dat uitgerekend hij ermee bezig is en als het ware een monopolie op het debat heeft.
|
Ik denk dat het nog vrij regelmatig voorkomt dat een moeder het laatste eten uit haar mond spaart om het aan haar kind te geven.
Zelfs tussen arme mensen is vaak nog redelijk wat solidariteit terug te vinden.
Het zal wel niet altijd pure mensenliefde zijn, ook achter deze vbn kan je nog wel economische motieven zoeken en vinden.
Toch bestaat er nog wel een zeker medevoelen en medeleven.
Voor de bezitters is het wat moeilijker omdat de noodzaak tot ombaatzuchtig gedrag in de directe omgeving minder aan de orde is (er is immers genoeg).
Wel is er naarmate er meer mensen bijkomen steeds minder het gevoel dat mensen als een verijking worden ervaren.
Meer en meer worden mensen ervaren als concurenten in de strijd om hetzelfde been.
Eens die instelling bereikt is idd nog weinig ruimte voor mededogen en medevoelen, maar wordt de strijd met alle mogelijke wapens gestreden.
Niet altijd even fraai
.