[kaatd]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Tegenover de visie van Lombas ... plaats je de marxistische visie van de klassenstrijd. Ik zie in alle eerlijkheid geen enkele reden om die visie realistischer te moeten noemen...

Dat u de redenen niet ziet, kan ik aannemen. Maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Als u mij kan uitleggen hoe bijvoorbeeld de Franse Revolutie tot stand is gekomen en daarin de rol van de klassestrijd wil ontkennen, dan moet u dat maar eens proberen.

De geschiedenis van de mensheid is , in mijn ogen, geen verhaal van eeuwige strijd, maar een verhaal van gewone mensen die hun situatie wilden verbeteren door productie, door uitvindingen, door samenwerkingsverbanden.

Dat is niet in tegenspraak met de klassestrijd. U beschrijft het verhaal vanuit individueel oogpunt. Gewone mensen die hun situatie willen verbeteren. Tegelijkertijd is er wel degelijk een klassestrijd natuurlijk.
Maar die klassestrijd is niet een permanente staat van oorlog tussen de klassen maar soms een van overleg, onderhandelingen op basis van krachtsverhoudingen. Dat is trouwens de kern van de sociaaldemocraten. Maar zelfs als er van overleg (en dus een zekere samenwerking) sprake is, dan vertrekt men bij die onderhandelingen nogaltijd vanuit de vaststelling dat er enerzijds werknemers en anderzijds werkgevers zijn.

Ik heb er mij echter al bij neergelegd dat marxisten steeds klassenstrijd zullen zien waar niet-marxisten deze niét zien, and never the twain shall meet.

Sommige mensen hebben nog nooit de oceaan gezien, desondanks bestaat ze. De katholieke Kerk heeft pas eind vorige eeuw erkent dat de aarde om de zon draait en de helft van mensen op deze planeet denken nog altijd dat hun imaginaire superheld straffer is dan die van de andere helft van de planeet. Wat mensen zien of niet zien, doet niets af aan wat is en niet is.

Minimumlonen, prijscontroles en belastingen zijn bijvoorbeeld uiteindelijk vooral schadelijk voor het gewone volk.

We hebben vastgesteld dat het implimenteren van wat het IMF en de Wereldbank als politiek naar voor schuiven (afschaffing van minimumlonen, afschaffing van prijscontroles, verlagen van belastingen) tot de meest abjecte armoede leidt. Overal. Landen die dat tot het absurde hebben toegepast, hebben de zwaarste crissisen meegameekt en de bevolking is er erg verarmd.
Ik ben geneigd aan te nemen dat het voor de kapitalistische economie in de totaliteit beter zou zijn als deze zaken niet bestonden, maar ik vrees dat een goeddraaiende kapitalistische economie niet noodzakelijk betekent dat het voor de mensen die van hun arbeid (of een vervangingsinkomen) leven ook beter wordt.

Overigens zijn prijscontrole en belasting geen voorbeelden die ik heb aangehaald. Ik had het over de 8urendag, vetaalde vakantie, algemeen enkelvoudig stemrecht, werkloosheidsuitkering en ziekteverzekering. Allemaal het resultaat van de strijd van één specifieke klasse tegen een andere.

Maatregelen die door de werkende klasse bekomen zijn, zijn niet per definitie ook goed voor het gewone volk. Ik denk concreet aan minimumlonen en sociale lasten voor de werkgever

Wat u 'sociale lasten' noemt is uiteindelijk en historisch niets anders dan een 'niet-uitgekeerd loon'. Het is ongeveer de helft van het loon dat niet rechtstreeks naar de werknemer gaat maar naar de overheid die daarmee de werkloosheidsverzekering, de ziekteverzekering en de pensioenen uitbetaald.
Afschaffing van die zgn. 'sociale lasten' betekent dus eigenlijk een halvering van de lonen. Overigens is het volledige sociale stelsel uitsluitend de verdienste van de werknemer die er aanvankelijk zélf en eigenhandig zijn 5 cent instak. Via stakingen, strijd (soms met geweld), bedrijfsbezettingen en sociale druk heeft men de werkgever verplicht om dat rechtstreeks te doen en om die bijdrage steeds groter te maken. Dat is een kwestie van machtsverhoudingen, dus een resultaat van klassestrijd.

Maar wat als alle verwezenlijkingen nu eens niet het resultaat zijn van zo'n botsing? Wat als die visie op de geschiedenis nu eens fout zou blijken te zijn?

Wie zoiets beweert, kant de geschiedenis niet of liegt. Natuurlijk is het algemeen enkelvoudig stemrecht het resultaat van de klassestrijd. Natuurlijk is de 8urendag het resultaat van diezelfde strijd, net zoals het verbod op kinderarbeid, de democratie, etc.

Wat als die zogenaamde verwezenlijkingen ... vaak net negatief zijn voor iedereen? Wat als we dus beter die verwezenlijkingen zouden afschaffen, omdat het duidelijk is dat ze tot werkloosheid en minder welvaart leiden?

Dan heeft u het over andere verwezenlijkingen dan ik. Een comité voor Veiligheid en Hygiëne, zitting hebben in de Raad van Bestuur, inzicht krijgen in de boekhouding, betaald verlof, verzekering tegen ziekte, werkloosheid, ouderschapsverlof, het is natuurlijk in het belang van zij die er behoefte aan hebben en er van genieten. Het is door hun onderlinge solidariteit dat het er gekomen is en door de strijd die gedurende eeuwen geleverd werd. Vaak op leven en dood. Dat niet zien of begrijpen, plaveit de weg voor de afschaffing ervan. Dan kan je de mensen zien als geatomiseerde individuen die op voet van 'gelijkheid' en in 'alle vrijheid' wederzijdse contracten kunnen afsluiten. Dat klinkt mooi maar het is dogmatisch en populistisch: wie niet vanuit een evenwaardige startpositie kan onderhandelen, is bij voorbaat verloren.

Men zal beweren dat die libertariërs eigenlijk gewoon apologeten van de bourgeoisie zijn, mensen die alleen maar willen dat werkgevers genadeloos de proletariërs kunnen uitbuiten.

Lenin zei al "anarchisten zijn liberalen zonder geld". Ik heb sterk de indruk dat dat inderdaad opgaat voor zgn. libertariërs.

Dat stemt mij behoorlijk triest, want dialoog tussen marxisten en 'ongelovigen' lijkt quasi onmogelijk.

Goed dat u 'ongelovigen' tussen aanhalingstekens plaatst, want het Marxisme is geen kwestie van geloof. Het is een manier om de realiteit te analyseren op basis van onomstotelijke feiten en processen. De klassenstrijd ontkennen is geen blijk van 'ongeloof' maar van blindheid. Of het nu gaat om de overgang van monarchie naar burgerlijke staat of van wild kapitalisme naar sociaaldemocratie of van zgn. socialistische staat naar vrijemarkt economie: elke overgang is het resultaat van een botsing van tegenstrijdige belangen.