Het is vooral een probleem van schijnbare en echte straffeloosheid. Een indruk die uit een bepaalde hoek nog versterkt wordt.
Er zijn verbeteringen en verfijningen van de strafwet nodig, ook minderjarigen moeten op een goeie (lees: manier die werkt) aangepakt worden, maar de straffeloosheid overdrijven door steeds weer te zeggen dat men toch niet wordt gestraft voor misdaden, lijkt mij een manier om potentiële misdadigers dat ene stapje te laten zetten om tot echte misdaden te komen.
Dat moeten we natuurlijk op twee manieren aanpakken. Daar waar nodig, echt strengere straffen instellen. Heel die wet Lejeune moet verdwijnen imho. Straffen moeten uitgesproken worden als de tijd dat iemand moet in de cel zitten en daarbovenop moet een tijd komen waarin ze onder strikte begeleiding blijven, het liefst tot een tijd na de gevangenisstraf.
Concreet moet een veroordeelde misdadiger dus een concrete straf van X jaar cel krijgen, en daarbovenop een straf van X+Y jaar begeleiding. Die begeleiding moet niet meteen in de cel starten imho, maar na een bepaalde tijd.
Want met de huidige wetgeving is het logische gevolg dat mensen als iemand wordt veroordeelt meteen zeggen: ohja en binnen een jaar of twee is ie vrij met de wet Lejeune.
|