"Voor dat de uitzonderingsrechtbanken zich konden doen gelden, was de repressie al in al haar brutaliteit en onmenselijkheid echter al geruime tijd aan de gang, zonder dat enig gezag ingreep. Integendeel: men verleende amnestie voor de moorden, verkrachtingen, folteringen, plunderingen die na september op grote schaal door eth zgn 'verzet' bedreven werden. Er zijn lijvige boekdelen te vullen met wat er toen gebeurd is aan onmenselijks.
De oorlogspropaganda had een burgeroorlog-klimaat geschapen. Anderzijds waren met of zonder steun van Londen een aantal verzetsorganisaties ontstaan, die vooral na september 1944 een koortsachtige bedrijvigheid ontplooiden. Dit verzet, dat zich tijdens de oorlog niet zozeer tegen de Duitsers als tgen de eigen landgenoten van een andere politieke opinie had gericht, beheerste nu de straat en de staat via een aantal revolutionaire comitees, emanatie van een zoveel clandestiene oorlogorganisaties met vaak veel groter namen dan ledenaantal. Dit ledental werd dan, nadat de laatste Duitser zijn laatste schot op lokale bodem gelost had, tot astronomische cijfers opgedreven, kwestie van niet te moeten onderdoen voor rivaliserende groepen."
"Van verzetsmoord en opruiming van politieke tegenstanders bleek de stap naar eenvoudige roofmoord niet meer groot te zijn en na de oorlog zo o.m. in Limburg, met de benden zoals die van de Dameskous, dit verweven zijn van banditisme en schijn-verzet duidelijk blijken.
Alleen al tussen 1 januari en 1 maart 1944 werden er 740 moorden gepleegd door het verzet, naast ontelbare gewapende overvallen. Het ging hier niet om represailles tegen schuldigen. Wanneer men kinderen uit de wieg haalt en met het hoofd tegen de muur te pletter slaat of wanneer men een jongentje van 10 jaar met geweerkolven afmaakt, zoals te Assebroek, dan heeft dit niets meer met gewapend verzet te maken, wel met een onmenselijk sadisme of een berekende uitdaging, of met beide!"
" Er zou trouwens over de gelden die het verzet heeft ontvangen nog heel wat vragen zijn: niettegenstaande herhaald aandringen werd de boekhouding nooit uit de doeken gedaan, werd nooit een duidelijke vernatwoordong gegeven."
uit "Van repressie tot Egmont" Jos Vinks,1980
|