Brunei: was ik er maar geboren, of toch niet?
Ik wil er zeker wel eens een kijkje gaan nemen
Hebben rijken geen parlement van doen? Hebben rijken andere zorgen?
Of is dit een regelrechte dictatuur? Zwaait de plak van de Islam hier simpelweg...
Enkele fragmenten van:
http://www.maleisie.be/brunei_algemene_informatie.html
De sultan van Brunei houdt de inkomsten niet alleen voor zichzelf. Hij heeft de dollars gebruikt voor een goede infrastructuur en gratis onderwijs en gezondheidszorg voor zijn onderdanen. De mensen hoeven geen belasting te betalen en geld kunnen ze lenen tegen lage rente. Dit heeft ertoe geleid dat op de wegen van Brunei veel dure geïmporteerde auto's rijden.
Het betekent niet dat de vorst zich veel hoeft te ontzeggen. een sprekend bewijs van zijn rijkdom is zijn nieuwe paleis, dat groter is dan het Vaticaan in Rome. Daarnaast beschikt hij over talrijke dure auto's en over een uitgebreide polostal van 200 Argentijnse paarden
De onderdanen van de sultan zijn over het algemeen vrij tevreden met hun huidige positie. In de jaren zestig was er voor het laatst een opstand. Iedereen profiteert van het huidige systeem. Uiteraard is de eenzijdigheid van de economie wel zorgwekkend.
Na een bezoek van Maleisische buurstaat Sarawak valt direct op dat de islam hier heel sterk het straatbeeld bepaalt. Het duidelijkst is dit te zien aan de in traditionele islamitische kledij gestoken vrouwen.
De inwoners zijn altijd vriendelijk en behulpzaam tegenover vreemdelingen. Het is geen uitzondering dat een inwoner de bezoeker aanbiedt om per auto alle bezienswaardigheden van de hoofdstad te laten zien. Dat is handig, want in een land waar iedereen bijna een auto bezit, is het openbaar vervoer van geen betekenis.
Brunei is formeel een alleenheerschappij. De sultan heeft zich omringd met een aantal ministers en adviseurs, die hij zelf heeft uitgekozen. Verkiezingen zijn niet nodig of gewenst en er bestaat dus ook geen parlement. Regelmatig probeert de overheid zich op de hoogte te stellen van wat er leeft onder de bevolking zonder echter ooit de verplichting te voelen dat de overheid naar de wensen van de bevolking zou moeten luisteren. In de verplichte openingszin in een gesprek met de sultan: 'Ik richt mij tot het stof onder de voeten van de meest verheven koning en schitterende heerser' kan men aanvoelen dat er een groot verschil bestaat tussen de democratische tradities en de patriachale opvattingen van het koninkrijk Brunei.
De islam bepaalt voor een groot deel hun bestaan. De kledij van de Maleiers die alleen handen, voeten en het gezicht vrijlaat is in overeenstemming met de bepalingen in de koran. De mannen dragen ook wel westerse kleding. De godsdienstuitoefening voor andere religies is toegestaan, maar missionering is verboden.
De sultan is niet alleen staatshoofd, hij staat ook aan het hoofd van de islam.
.....