Ben zelf gelovig, katholiek, stevig geëngageerd in de parochie waar ik al jaren woon.
Mijn geloof in de Kerk is niet exclusief: dat houdt in dat ik andere wegen tot gelukkig worden ten volle erken en respecteer - anders- of niet-gelovig - maar dat ik toch wil getuigen dat mijn geloof in de Kerk mijn eigen weg is, hoe onvolmaakt die Kerk ook moge zijn en hoeveel (al dan niet terechte) kritiek zij ook te verduren krijgt.
Ik doe dat met evenveel recht als waarmee vrijzinnigen hier getuigen dat zij in geen god kunnen of willen geloven, maar desondanks best gelukkige mensen zijn. Ik geloof hen ook op hun woord en ik respecteer het.
De teneur in het discours zoals sommige niet-gelovigen het voeren bedroeft me: ze gaan ervan uit dat God een "verzinsel" is of dat geloof iets voor primitievelingen is die niet zélf hun verantwoordelijkheid kunnen nemen en die dan ook op God willen afschuiven. Ieder heeft natuurlijk recht op zijn mening, zelfs al houdt die mening gebrek aan respect en begrip in. Ik veroordeel dit gebrek aan respect niet, ik stel het alleen maar met spijt vast.
Het Eerste Gebod nodigt me uit te geloven in één enkele God, en rond Die - en Hem alléén - draait het; niet over de manier waarop Hij aanbeden en beleefd wordt. Hij verdraagt - dixit datzelfde Gebod - géén afgoden naast zich. De ergste afgod die wij vandaag met zijn allen (dus zelfs niet-gelovigen) ten tonele voeren is het "eigen grote gelijk": "Ik heb het bij het rechte eind, en jij zit er naast."
Dat Gebod verbiedt me dus te stellen dat mijn geloof het enige ware is. En dat doe ik dan ook niet. Ik ken de waarde ervan voor mezelf, en dat getuig ik aan ieder die het wil horen. (Diegenen die het niet willen horen komen het ook niet van me te weten.)
Zelfs wie in geen god gelooft kan nog een les trekken uit dat Eerste Gebod. Want al wie vasthoudt aan het "eigen grote gelijk" zet zichzelf in het middelpunt, en aanbidt eigenlijk zichzelf (al dan niet als afgod). Maar hij moet zich dan wel rekenschap geven van het risico zichzelf grenzeloos belachelijk te maken.
Of nog simpeler gesteld: het Eerste Gebod houdt een uitnodiging in tot relativeren!!! En daaruit kan iedereen - gelovig en niet-gelovig - lessen trekken.
|