Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door C uit W
Nu zou ik echt eens heel graag een antwoord op die vraag zien zonder je schild van 'de wetenschap', hoe ga je er zonder de psychische schade bemeesteren?
|
Heel simpel antwoord: we "bemeesteren" ze niet. Omdat we ze (momenteel of misschien in het geheel) niet
kunnen bemeesteren. Wat de wetenschap ons wel heeft geleerd is dat we er rekening mee moeten houden, minstens op principieel vlak. Het concept van de "psychische schade" is niet uit de lucht gegrepen; er bestaan heel duidelijke indices voor en naarmate we er meer greep op krijgen (opnieuw: �*ls en in de mate d�*t), kunnen we de basistheorie verder verfijnen. Voorlopig kan men in de rechtspraktijk enkel vaststellen dat het ons ontbreekt aan werkbare criteria. Dus blijft e.e.a. zonder gevolg.
Een voorbeeldje? Wat dacht je van het erkennen van het posttraumatisch stress-syndroom? Het "in ere herstellen" van een aantal soldaten die tijdens WO I nog waren geëxecuteerd wegens insubordinatie en/of desertie, maar die in werkelijkheid leden aan een ondertussen goed gedocumenteerde psychische aandoening?
Ik heb nooit gesteld dat de theorie perfect is. D�*t zou pas getuigen van een grenzeloze overmoed. Er zijn inderdaad vragen waarop we geen zinnig antwoord weten te verzinnen. Ik ga dat ook niet verhullen, maar dat we hier zomaar wat in het ijle wind zitten te maken, lijkt me een iets té ongenuanceerde bewering. (ik blijf braaf, C) Overigens; het staat je altijd vrij om een alternatieve theorie naar voor te schuiven die sluitender, samenhangender, algemener én werkbaarder is. (is anderzijds wel iets moeilijker dan "dogma!" te staan schreeuwen langs de zijlijn)